Kalbim gümbür gümbür atıyor, göğsüm hızlı hızlı yükselip alçalıyorken nefes nefese geriye attım başımı. Kapıya yasladığım başımı ona yer açmak ister gibi sola eğdim, "Kızgınım sana." dedim kulağıma yabancı gelen arzulu bir sesle.
Boynumdaki dudakla...
🔱 'Ölebilirim genç yaşımda, En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim. Şimdi kavak yelleri esiyorken başımda, Sevgilim, Seni bir akşam üstü düşündürebilirim.' -Özdemir Asaf- 🔱
Batuhan Kordel - Sıcak Şarap
🔱 Satır arası izleriniz bol olsun güzeller. Keyifli okumalar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Anlatın bakalım çocuklar. Derdiniz neydi de elinizde taşlarla birbirinizi kovalıyordunuz?"
"Topumuzu ağaca attılar."
"Evet! Topumuzu ağaca attılar, topumuz patladı!"
"Onlar da topu bize attılar Adelya abla. Yaptığımız havaalanını bozdular!"
"Bilerek atmadık bir kere!"
Daha on dakika önce kaşıma dikiş atılmıştı yahu. Uzun süre bu gürültüyü kaldıramazdım ki.
Karşımda suçlu bakışlarla sıraya dizilmiş olan çocukların atışmasını onlara seslenerek kestim. "Çocuklar!"
Samet ve diğer üç tanımadığım çocuk bana döndü anında.
Sus pus olmuşlardı.
"Neden birbirinizle oynamak yerine kavga ediyorsunuz? Kaynaşmak, yeni arkadaşlar edinmek çok güzeldir. Ne kadar çok arkadaşınız olursa o kadar çok oyun oynar, o kadar çok eğlenirsiniz."
Ben susunca tanımadığım çocuklardan birisi parmağını kaldırdı izin istercesine. Ahu ve ben gülmemek için zor tuttuk kendimizi.
"Söyle canım."
"Abla biz sizinle küs değil miyiz, nasıl oyun oynayalım?"
Kaşlarımı çatmak isteyip malûm sebepten çatamadığım sırada bu konuşan çocuğun geçen hafta bana çikolata veren Umut olduğunu fark ettim.
Ahu fısıldayarak "Sen nerden tanıyorsun bu çocuğu?" diye sorsa da duymazdan geldim.
Zaten eczaneye girdiği anda karşılaştığı görüntü yüzünden beni soru bombardımanına tutacaktı. O zaman toplu cevap verir veya bir şeyleri unutturabilirdim.
"Bilal abim söylemişti. Karşı sokakta oturan çocuklarla konuşmayın diye. Küsmüşüz, oyun oynayamazmışız biz sizinle öyle söyledi."
Düşünceli gözlerle baktım Ahu'ya.
Çocuklar da mı küs büyüyecekti? Olayın onlarla veya bizim yaş grubumuzla hiçbir alâkası yoktu. Neden biz de yanıyorduk yıllar öncesinde kalmış bir olay yüzünden? Neden Kasap Necmi bizim sokakta oturuyor diye karşı sokak ondan alışverişini yapamıyordu? Neden sahibi karşı sokaktan birisi diye kendi mahallemdeki kuaföre gitmek yerine binbir eziyetle başka bir mahalledeki kuaföre gitmek zorundaydım ben mesela?
