Cursed Blood ᴶᴶᴷ

11| Sahte değil, gerçek sevgiyi hak ediyorsun

Büyük evin bahçesinde bulunan bedenler ara ara gökyüzüne bakıp Dolunayı kontrol ediyorlardı. Bir Ay melezinin ilk dönüşümüne şahit olacaklardı.

Korkuyla derin nefesler alan melez terleyen ellerini üzerine sürerken tedirginlikten kasılan vücudunu bir türlü rahatlatamıyordu. Dolunayın tam tepede olmasına çok az kalmıştı.

He ran birkaç metre uzağında olan melezi izlerken kaşları çatıktı. Korkusunu anlayabiliyordu. Ki bu çok normaldi. İlk kez böyle bir şey yaşayacaktı, büyük acılar çekecekti..

Jungkook gözlerini bir anda He ran'a çevirdiğinde He ran bakışlarını gökyüzüne çıkarmıştı. Dolunay tam tepedeydi. Tekrar bakışları melezi bulduğunda çatık olan kaşlarını daha bir çatmıştı.

Parlamaya başlayan teni şaşırtmıştı onu. Jungkook başını eğip ellerine bakarken yutkunmuştu. Ne olduğu hakkında en küçük bir fikri dahi yoktu. Acı çekeceğini sanıyordu..

"Neden bir şey olmuyor?"

He ran bakışlarını yanında dikilen Namjoon'a çevirip yandan bir şekilde sırıttı. "Bekle"

Melezin şaşkın bakışları tekrar He ran'ı bulduğunda kaşlarını çatmıştı. Vücudundaki parlaklık geçtiğinde kırılan sağ bacak kemiğiyle acı bir şekilde bağırmıştı. Dizlerinin üzerine çökerken kırılmaya devam eden kemikleri yüzünden ölecekmiş hibi hissediyordu.

"Kendini çok kasıyor"

He ran sessiz kalıp gözleri önünde acıdan kıvranan bedeni izlemeye devam etmişti. Kendini fazlaca kastığından kemikleri kırılmaya devam ediyor, dönüşemiyordu.

Göğsünde bağladığı kollarını serbest bırakırken derin bir nefes almıştı. Melezin acı çekmesinin verdiği zevk giderek sıkıcı bir hal almaya başlamıştı..

Yanına doğru ilerleyip yere çömelerek terden saçları alnına yapışan bedene baktı.

"Kendini kasma melez. Odaklan"

Gözlerini açan Jungkook kendisine bakan He ran'a bakarken hızlı nefesler alıp veriyordu. Hissettiği acıyı unutup odaklanmak fazlaca zordu.

"Canım çok yanıyor"

"Odaklan, geçecek"

He ran'ın gözleri kırmızıya döndüğünde melez karşısındaki kırmızı gözlere dikkatle bakmıştı. He ran'ın kırmızı gözleri her zaman ilgisini çekmişti. Hareket eden desenleri izlerken acısının artık eskisi gibi olmadığının da farkındaydı.

"İşte böyle.."

Ağzından alıp verdiği nefesler artık boğazını acıtmaya başlamıştı. He ran yavaşça geri çekilirken melezin kurt formunu almasını izlemişti. Oldukça büyük duran kurdunun ay ışığında parlayan kızıl tüyleri güzel gözüküyordu.

Bir Alfa..

Fark ettiği desenle gözleri kurdun alnını bulmuştu. Kızıl tüylerin arasında hilal şeklindeki beyaz tüyler hoş gözüküyordu. Ay melezi olduğundan ay simgesi taşıyordu..

He ran kendisine gri gözleriyle bakan kurda yaklaşıp daha yakından bakmıştı. Elini göğsüne götürüp tüylerini okşarken sırıtarak gri gözlere çevirmişti bakışlarını.

"Kürkünden odama halı mı yapsam acaba? Ne dersin?"

Elini kendine çekip geriye doğru birkaç adım attı. Yüzü eski, ciddi halini almıştı. Kendisine keskin bakışlar atan kurt kımıldamıyor, yapacaklarını bekliyordu. Melez, onu öldüreceğini sanıyordu.