BİRAZ GARİP ÖYKÜLER

İYİYDİ HOŞTU AMA

       İyiydi hoştu ama, kendini göstermeyi seviyordu. Hep beraber çalışıp son noktaya getirdiğimiz işlerin finalinde sanki birden görünmeyen bir canavarın esiri oluyordu: Hırs... Onu az çok tanıdıktan sonra bu yönünü fazla da umursamadım. Çünkü ben, onun gibi kendimi göstermeyi pek sevmiyorum. Ortada yapmam gereken bir görev varsa, yapıp bitirmek benim için en önemlisiydi. Yarım bırakılan şeyler her zaman beni rahatsız eder.

       O yıl yine ekip halinde yeni bir çalışmaya başlamıştık. Görev bölümü falan her şey tamam. Düzenli çalışmalar devam ediyor. Derken bu arkadaşım, başka bir işte de çalışmaya başladı. Her iki etkinliğin saati de aynı. O yüzden ben ağırlıklı olarak çalışmaların başındayım ama, benim için hiç sorun olmadı. Önemli olan yüzümüzün akıyla bu işten çıkabilmek. Bu sabırlı tempomuz yaklaşık dokuz ay sürüyor.

      Ve etkinliğin sunum gecesi gelip çatıyor. Son anın koşuşturması hep güzel ve heyecanlıdır. Tüm ekip bu hengamede her şey iyi olsun diye didinip duruyoruz. Kolay değil dokuz aylık bir çalışma. Dekor, kostüm hep el emeğimiz. Sıfır lira bütçemizle eksiklerimizi bulup buluşturmuştuk. Tam bir grup çalışması.

      Müzik, ışıklar ve oyun!.. ufak tefek hatalarla bitiriyoruz ama, seyirci bunun farkında değil, sadece bizim gördüklerimiz. Final sahnesi de bitince derin bir nefes alıyorum. Ele güne rezil olmadan işimizi yapmıştık. Kutlamalar için sahneye gelenler oluyor. İşte tam o sırada arkadaşım yine içindeki canavara yenik düşüyor. Ne vakit geldi farkında değilim. Elinde mikrofonla sahnenin ortasında:

-" Herkese kucak dolusu teşekkürler. Özellikle ben olmadığım günlerde ekiple ilgilenen ..... arkadaşıma!"

Ben şoklardayım. O hiç yoktu ki diğer işini yaptığı için hep ben vardım ekibin başında. O an alıp başımı oradan kaçmak istedimse de kalabalık buna engel oluyor. Tek istediğim buharlaşıp yok olmak. Öylesine öfkeli ve haksızlığa uğramış hissediyorum kendimi...

      Sonra ne mi oldu?! O sahnedeki coşkusu geçtikten sonra normal haline dönünce yanıma geldi, özür falan dilediyse de ipler koptu. Her şey unutulabilir ama emeğin üstüne konmak asla...