🔹️❕HAYALET❕🔹️

37《Cehennem Halkının Hayranlığı》

"Eh anne öyleyse evimize geri dönelim. Cehennem sıktı beni artık"

Annem de ayağa kalktı ve başını salladı.

"Xusa"

Kenarda hazır bulunan hizmetçim hemen öne çıkarak "Lordum" dedi.

"Gittiğimizi sen Alav'a haber verirsin. Cehennem halkına bildir bir daha yanıma gelmek yerine Alav'a gitsinler. Ben artık o gezegende yaşayacağım. Cehennem ile ilişkimi kesiyorum, kesemesem bile azaltıyorum"

"Tamam Lordum" başını sallayarak bir geçit açtı. "Lordum kısa yoldan hemen gidebilirsiniz" dedi Xusa.

Başımı sallayarak girdim.

Annem de ardımdan geliyordu.

***

Gezegene baktım bir süre.

Ulan uzak durmam yarım gün bile olmadı, özledim hemen.

"Hoş geldiniz Lordum"

Ha ?

Şaşırdım bir an.

Arkamı dönünce bir şeytan gördüm. İnsan kılığında dolaşıyordu.

Gözümü kısarak sordum "Senin burda ne işin var be ?" Halkım burada ne arıyor ?

"Lordum, sizin bulunduğunuz gezegeni merak ederek geldik"

Lânet olsun!

Ben söylemedim, bunların bulunduğum yerden ne haberleri var ?!

Saygı ile "Lordum, önceki çocukça hareketlerimiz nedeniyle pişmanlık duyuyoruz. Bu nedenle sizi takip etmek istiyoruz" sesinde hayranlık vardı.

Ben ne yaptım da bunlar bana hayranlar ?

Bekle bir o ne dedi ?!

"Sizin takibinize ihtiyacım yok! Yürüyün gidin rahat bırakın beni" suratımı ekşilttim ve onu görmezden gelerek eve ilerledim.

Baş belası.

Bunlar suçlu değiller mi?

Ben suçlu insanları toplayıp şeytan yaptım masum kalplileri değil ! Öyleyse bu halk niye bu kadar saf be ?!

***

Shura'nın bilmediği şey, suçluların da bir hisleri olduğu içindi.

Birisi suçlu olursa bunun için sebepler lazımdı.

İlk sebep beyin kimyasal yapısının bozulması ile, bilinçlerini kullanamayacak duruma gelirleriydi. Yani deliler gibi. Deliler nasıl düşünemiyorsa, bu tarz suçlular da öyleydi.

Lakin Shura'nın onları şeytana dönüştürmek için verdiği ilaç onların bozuk kimyalarını düzeltti.

Tekrar normal insan olmasalar da akılları başındaydı.

Diğer bir suçlu çeşidi, diğer insanların zulmü ile intikam almak isteyen insanlardı.

Ne olursa olsun iki taraf da dıslanmıştı. Kimsesizlerdi ve gidecek yerleri olmadan suç işleyip durdular.

Nereye gideceğini bilmeyen yönünü kaybetmiş bir çocuk gibi.

Ve Shura fark etmese de onları sahiplenmiş oldu.

Kocaman bir ırk, kocaman bir aile doğdu.

Şeytanlar, kocaman bir suçlu grubu. Hepsinin ortak noktası tüm insanlar tarafından dışlanmış olması.

Ve nefret ettikleri bu şeytan olma konusu ilk defa onlara gerçeği gösterdi. Asıl olan şey gözlerini açtı.

Artık yanlız değillerdi!

Başları yanı liderleri kendilerinden daha sapkın bir suçluydu. Hepsi aynı huydandı.

Zamanla birbiriyle anlaşıp uyumlaştılar lakin hep Shura'dan nefret edilirdi. Neden ?

Açıkçası bir şeyden nefret etmek için pek çok sebep vardır. Çünkü kusursuz yoktur. Asıl olan ise onca kusur arasından bir güzeli görebilmektir.

Ve halk Shura'nın o bir güzelini gördüler.

İlk defa yanlızlıktan ve karanlıktan kurtuldular.

Ama kalplerine isleyen çığlık, şaka da olsa Shura'nın "Bir şeytan olabilirim lakin şu lanet olası göğsümde benim de bir kalbim var!" Lafıydı.

Derinden sarstı onları.

Çünkü en başında dışlandıklarında bağırmak istedikleri laf, dile getirmek istedikleri cümle bu idi.

Onların da duyguları var!

Mümkün ise suç işlemeden yaşamak istiyorlardı.

Şimdi sözde zevklerine esir, kısıtlanmış bir canlı gibi görünebilirler lakin  bu şeytan olma meselesi herkesin iyiliğine oldu.

İlk başta sadece öldürmeyi bilen soğuk kalpsiz bir makina gibi davranıyorlardı insan iken.

Şimdi şeytanlar ve birbirleriyle uğraşıyorlar. Ama öldürme yok denecek kadar az.

Onlar Shura'nın iyiliğini göremeyecek kadar çocukça ve kör davrandılar.

Ama şimdi gözleri açıldı.

Ve pişmanlar.

Bir yandan da derinden hayran.

Nefretleri hayranlığa dönüştü. Çünkü her biri hatırladı. Karanlığa, bataklığa ve sonsuz pisliğe, çöplüğe dönen hayatlarından zorla çekip aldı Shura onları.

Sözle şeytanlar, sözde suçlular ama duygusuz nankör bir pislik değiller.

-Devam Edecek-