🔹️❕HAYALET❕🔹️

50《Yaralı Bir Kalp》

Başka bir seçenek yok mu ? İkisini de seçmemek gibi ?

Ben daha seçimimi yapmadan kapı parçalandı.

Kapı "..."
Kapı: Benim suçum ne ? Yazık değil mi bana ? Tepki veremiyorum diye beni duygusuz sanıyorsunuz, serinin en acınacak karakteriyim halbuki *ağlar*

Ye Qin  gözlerini kan bürümüş bir şekilde kapıda duruyordu. Bir bana bir de üzerimdeki Ayuan'a bakarken içeriye girdi.

Gözlerine bakamıyorum.

Çok korkunç.

Ve neden kendimi kocasını aldatmak üzereyken yakalanmış biri gibi hissediyorum?!

Ve neden içimde suçlu bir his var ?!

Durun bir! Burada kurban benim!!!

Zorla gücümü toplayarak yataktan kalkmaya çalıştım.

Yataktan kalkmanın bir gün bana bu kadar zor gelebileceğini hiç düşünmezdim. Neyse ki ilaç etkisini yitiriyordu. Pantolonumu geri çektiğim sırada sıkı bir kol beni kolumdan tuttu, Ayuan'dan uzaklaştırdı.

Ayuan'a yumruk atacakken abim, onu tuttum.

O korkunç gözlerini bana çevirdi. Ama bana Ayuan'a baktığı gibi bakmıyordu.

Ayuan'a oracıkta gebertmek ister gibi bakarken bana çaresizce bakıyordu.

Gözlerinde kayboldum.

'Beni durdurma' demek ister gibi baktı. Ayuan'a vurmasını engellememi istemiyordu.

Ama buna müsaade edemezdim. Ayuan'ı ben kandırdım. Bu nedenle şuan bu olaylar yaşandı ve bu olayın baş suçlusu olan ben, bu seferliğine sorumluluğu alacaktım.

Ama en baş sebebim Ayuan'ın beni durduracak kadar ve güçlerimi engelleyecek kadar kuvvetli bir ilaca sahip olmasıydı. Eğer gelecekte bu ilacı intikam için kullanırsa...

İşte o geleceği engellemek adına şimdiden buna engel olmalıydım.

Başımı sallayıp reddederek "Ona vurma" dedim. Ayuan hafif şaşkınca bana baktı. Bu durumda onu savunmamı beklemiyordu.

Ye Qin'i ellerinden tuttum. Elleri titriyordu.

Sinirden.

"Sakin ol abi"

Bakışlarını yere çevirip sakinleşmeye çalıştı. Sıkıntılı ifadesi, kudurmak üzere olan vahşi bir kurt gibi kendine hakim olma ,çabaları, savaşı veriyordu.

Onu daha önce hiç bu kadar sinirli görmedim. Onun daha önce hiç bu kadar duygularını belli ettiğini görmedim.

Gözümün önünde sanki bir ilizyon vardı. Çok tehlikeli kocaman bir kurt, yaralıydı. Yarasını tek başına yalıyordu. Acınası ve yalnız.

Kalbime kocaman bir kaya oturmuş gibi hissettim.

Konuşmak istedim de konuşamadım.

Ona açıklamak istedim.

Onu rahatlatmak istedim.

Onu sarıp sarmalamak, yalnızlığından çekip çıkarmak ve yarasını sarmak istedim.

Ama yapamadım.

-Devam Edecek-