🔹️❕HAYALET❕🔹️

85《Benim Olana...》

Alaycı sesin sahibinin kim olduğunu anlamak için bakmama bile gerek yoktu.

"Siktir git Anastasia!"

Yönümü okula çevirirken muhabirin ve medyanın beni delicesine kameraya alması daha da sinirimi bozuyordu.

Onlara dönüp orta parmak çektikten sonra tekrar ayrıldım.

"Shura anlaşılan Ye Qin ile ilişkiniz varmış ?" Anastasia daha da alayla sırıtırken "Sana ne be" diyerek ardını dönmeden ilerledim.

Bugün canım cidden sıkkındı.

Ama sıkıldığımdan değil, gözümü açar açmaz Qin'i yatakta bulamadığımdan dolayıydı.

Basit bir şey olsa da benim sinirimi bozmuştu. Sanki terk edilmişim gibi!

Kim! Ben mi ?

Ahahahah!

Şaka!

Ben terk ederim ama terk edilmem!

Okula hışımla ilerleyip sınıfın kapısını açtım. Tüm gözlerin bana dönmesiyle "Oturun" diye tısladım.

Lâkin çıt yoktu.

"Ö-öğretmenim-"

Tüm sınıfın şokuna baktım.

"Evet kızım ne olmuş ?" Ha kızım ha erkek. Ne farkı vardı ha?

Şeytan olduğuma bu kadar şaşırmamışlardı!

Kızlar üzüntüden kendilerini yerlere atarken erkekler "Laylaylaylay laylaylay lay lay!" diye halay çekiyorlardı resmen.

Shura "..."

Manyaklar.

Tam o sırada omzundan tutuldum "Onun sahibi var" diye bir ses geldi arkamdan.

Arkama baktım. Ye Qin sahiplenici bir bakışla sınıfa bakarken bakışlarını geri bana çevirdi. Mutlu bir şekilde gülümsediğinde içimde yanan tüm öfke anında yok olup gitmişti.

"Hmf" homurdanarak bakışlarımı sınıfa tekra çevirdiğimde erkeklerin yüzündeki o hayal kırıklığı ifadesi çok açık bir şekilde yakalanılıyordu.

Erkeklerin asıl sevinci benim kız olmamdı. Yani kızlar artık bana bakmazlardı.

Lâkin şimdi niye üzgünler be?!

Onlarla mı uğraşacaktım?

Bakışlarımı Ye Qin'e çevirdiğimde göğsümde hareketlenen o şeyin varlığını hissediyordum.

Kalbim kafesten kaçmaya çalışır bir kanarya misali çırpınıyordu.

O sırada Jehin ve Gehan'ın o takıntılı bakışlarını da fark ettim.

Dudaklarım yavaşça kıvrıldı. Sinsice gülümserken hafif kıkırdadım.

Benim olana...

-Devam Edecek-