❝ Her şey o gece başlamıştı. Bardan içeri girdim, içkiyi fazla kaçırdım, sahneye çıkıp şarkılar söyledim ve iner inmez hiç tanımadığım bir adamı dudaklarından öptüm. Şaka gibiydi ama güldürmemişti. ❞
⚝
Tüm geçmişini geride bırakan, kendine yeni bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yemeğe indiğimizde kafam hâlâ karışıktı. Andrea hakkında yaptığı açıklama pek tatmin etmese de daha önemli bir sorunumuz vardı. Valentino bana anı yaşa demişti. Aslında bunları söylediği için rahatlamam gerekirdi ama içimde tuhaf bir his vardı. Tarif edemiyordum. Mutlu olamıyordum. Kendimi özgür hissetmem beni mutlu etmeliydi ama... Duygularım benden bağımsız hareket ediyor gibiydiler. Valent de bana tek gecelik ilişki olarak bakıyordu. Tıpkı benim de istediğim gibi. Esasen tam olarak istediğim şey olmasına rağmen içimdeki o tuhaf his sanki rahatlamamı, işin zevkine bakmamı engelliyor gibiydi. Umarım geçici bir histir.
Bize ayrılan masaya gelen şef garson büyük bir ihtimamla karşılamıştı bizi. Menülere bakınırken "Buradakiler seni iyi tanıyor galiba." dedim meraklı olmaktan uzak, sıradan ve ilgisiz bir ifadeyle. "Bu kadar yakından ilgilendiklerine göre."
Aynı sıradan ifadeyle yanıtladı adam. "Hâliyle... Otelin sahibi olduğum içindir." Biz siparişleri verdikten sonra Valent masadan kalktı. "Siparişler gelene kadar Luigi ile konuşmamız gereken iş meseleleri var. Sen rahatına bak."
Beni masada yalnız başıma bıraktığında düşünecek çok vaktim olmuştu ama ne düşüneceğimi şaşırmış durumdayken bunun bana pek de bir faydası olduğu söylenemezdi. Elimi kolumu sallayarak çıkıp gidebileceğimi ima eden bu adama neden sırtımı dönemiyordum bilmiyordum doğrusu. Bu ilişkiye benim yön vereceğimi söylemişti. Kendi hayatına bile yön veremeyen bir kadına ilişkinin dümenini emanet etmek de ne bileyim... Büyük riskti.
Ara sıra Valentino ve kuzenlerinin oturduğu köşedeki özel masaya bakıyordum. Hararetli bir biçimde konuşuyorlardı. Zaman zaman bir şeyler tartışıyor gibiydiler. Acaba benim hakkımda da konuşuyorlar mıydı? İşle ilgili mevzular konuşacağız demişti ya, salak. Ne diye kendini ortaya atıyorsun? Sanki çok önemli biriymişsin gibi. Bunu merak etmemin sebebi aslında biraz da Valentino'nun kuzeniyle otel odasındaki karşılaşmamızdı Luigi benden pek hazzetmemişti. Varlığımdan özel olarak rahatsızlık duyuyor gibiydi. Andrea veya bir başkası... Acaba Valentino'nun hayatında ciddi bir ilişki, nişanlı gibi bir şey mi vardı? Bu yüzden mi Luigi benden rahatsızdı? Bilmiyordum. Bu da pek mantıklı ve tatmin edici gelmiyordu. Sonuçta böyle adamların çapkınlık yapması olağandışı bir şey değildi ki kuzeni böyle bir tepki versin. Anlamadığım ve sanırım asla anlayamayacağım bir şeyler vardı. Bilmediğim bir şeyler. Benim dışımda. Benden bağımsız. Ama yine de benimle ilgili gibi hissettiriyordu. Böyle şeylere alışık değildim. Kimsenin hayatına burnumu sokmayı da sevmem. Ama eğer tek gecelik de olsa bir ilişkimiz olacaksa bazı şeyleri bilmek benim de hakkımdı. Adil olan buydu.
Valentino'nun söylediklerini dinlerken bir gözü de bende olan Luigi'nin bakışları soğuk ve tehditkârdı. Ne kadar sert bakarsa baksın Valentino kadar tehlikeli görünmüyordu. Onun daha yumuşak hatları vardı. Ama ben anlıyordum. İlk karşılaştığımız andan beri yıldızlarımız barışmamıştı. Bilinmeyen bir sebepten ötürü benden hazzetmemişti.
