053**: Şu an anayasanın bilmem kaçıncı maddesine göre suç işliyor muyum bilmiyorum ama
053**: Umurumda da değil gerçi
053**: İşliyor muyum acaba ya?
053**: OFF NEYSE NE DİYORDUM
053**: hatırladım
053**: normalde de bu kadar suratsız mısın yoksa
053*...
"Mina uyan! Allah'ım yine magazinlere düştük, yine milletin ağzı torba değil ki büzesin durumuna düştük. Annem görmese bari, ya uyansana!" kolumu dürtükleyen el sonunda beni sarsmaya başlayınca sinirle açtım gözlerimi.
"İda umarım o haberde kardeşini sinirinden boğazlayan Mina Aksoy diye bir başlık okumamışsındır."
"Hayır ya o ne alaka?" diyerek safça bana bu soruyu sorunca nefesimi üfleyip doğruldum. Elindeki telefonu bana uzatınca hiç merak etmeyerek baktım ekrana.
"Eee ne olmuş yani?"
"Kızım bu sayfa çok ünlü, baksana tüm ünlüleri eleştiriyor seni de eleştirmiş."
"Ne yapayım şimdi, beni eleştirdiği için teşekkür plaketi mi göndereyim?"
"Off gerçekten bazen seni yolmak istiyorum." diyerek kocaman açtı gözlerini. Nasıl sabahın bu saatinde böylesine enerjik oluyordu.
Kafamı yastığıma gömerken esnedim, "Haberi uyanınca okurum, açıkçası umurumda değil. Kötü bir şeyse anneme söyle, sildirir zaten."
"Annemle uğraşmak istiyor musun gerçekten, neyse ben hallederim bunu. Sen de uyan artık Melodi gelmek üzeredir." diyerek kalçama hafifçe vurup sessiz adımlarla çıktı odamdan.
Yanaklarımı şişirip odama bir bakış attım, hiçbir şey değişmemişti. Ben değişiyordum, yaşadıklarım değişiyordu ama bu oda senelerdir aynıydı.
Tavana bakmak için sırtüstü döndüm ve telefonumu aldım elime. Habere göz gezdirirken üstten düşen mesajlara bakmayı es geçtim, yazan yazanaydı okul grubunda.
Sınavlar açıklanana kadar ve hatta sonrasında da kimseyle muhatap olmak istemiyordum, zaten ders notu hariç yanıma gelmeyen insanlarla işim olmazdı.
Grubu sessize aldım, geç bile kalmıştım. Ekranıma düşen mesajla kaşlarım çatılırken "İda!" Diye avazım çıktığı kadar bağırdım.
"Ne oluyor yine ya, ne yaptım acaba? Yok kıyafetlerinden yürütmediğime eminim ee ne olmuş olabilir peki?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstündeki gömleği düzeltirken kapıdan içeri girdi. "Neden benim yerime bir şeylere söz vermekten vazgeçmiyorsun?"
Yataktan kalkıp sinirle giyinme odasına yönelirken söylenmeye devam ediyordum.
"Şimdi neye söz verdiğimi de hatırlamıyorum, hangisi için kızıyorsun?"
Şaşkınca ona bakarken "Cidden mi?" Diye sordum. Masumca kafasını sallarken "Anneannem." Diye mırıldandım.
Anneannem annem gibi eski oyuncuydu ama onun gibi kariyerini bitirip yapımcılığa dönmemişti, o hala Türk televizyonlarının sevdiği bir oyuncuydu.
