Taming The Irascible Damsel(Completed)

Thirty Two

We spent the rest of the day roaming at the beach. Lorez asked me if I want to do Island hopping but I declined his suggestion. He told me that there are lots of beautiful views there but he didn't convinced me. 

"How about going scuba diving?"  Even though he knew the answer, he still asked. Perhaps he is expecting that I would agree with his idea.

"It's still no, baby." I snaked my arm around his waist, and I could tell he was taken aback by what I had done. With puffy eyes, he stared at me. He's far too attractive. I simply lifted my brow and gave him a gentle cuckle.

"Want to ride on a jet ski?" he asked me again. He's consistent in convincing me to try those things. Hindi ba siya napapagod na tanungin ako kahit na laging hindi naman ang nakukuha niyang sagot?

"Let's just stay here," saad ko habang nakaupo kami sa isang bench sa silong ng mga puno. I'm wearing a crew neck black plain one piece. I'm also wearing a floppy beach hat while Lorez is wearing a swim trunks. I can barely notice those girls who are drooling over his body. 

Nagswimming lang kami saglit sa dagat bago kami nagpasiyang bumili ng mga souvenir. We bought a couple souvenir shirt.  He don't want the idea of buying those couple souvenir shirt but I found it cute so I forced him. Hindi ko naman siya pinilit masyado. So in the end we bought those two cute shirts.

We even took a lots of pictures in the beach. May isa pa kaming turistang nakausap para kuhanan kaming dalawa ng litrato. Lorez scolded me after that. Nakakahiya raw ang aking ginawa. I rolled my eyes because of what he said.  I looked at the photo taken by that girl and a sweet smile escaped into my lips. It's so cute.

Tinignan ito ni Lorez at hindi rin nakatakas sa kanya ang mapangiti. Napairap ako dahil doon. Magugustuhan din naman pala ang dami pang reklamo.

Pass 7 na nang umalis kami sa Batangas, marami sa kanila ang napagod dahil sa mga ginawa ngayong araw kaya ilang minuto palang na tumatakbo ang sasakyan ay nakatulog na ang iba. Napatingin ako kay Lorez nang pisilin niya ang aking kamay pero wala sa akin ang tingin niya kundi nasa labas. Ipinagsawalang bahala ko nalang ito saka ako sumandal sa kanyang balikat.

Naramdaman ko bahagya ang paggalaw ng kanyang ulo. Ilang segundo pa ang lumipas ay naramdaman ko na ang kanyang kamay sa aking balikat. Sa simpleng galaw niyang iyon ay tila nakaramdam ng kakaibang tuwa ang aking dibdib. I feel like I'm safe whenever I'm with him.

The next three weeks became so hectic on us. Masyado kaming naging busy sa academics. Madalang na din kaming magkita ni Lorez tuwing weekend dahil sa dami ng gawain. Sunod sunod din kasi ang pinapagawang requirements. At parang sasabog na rin ang ulo ko dahil sa sobrang daming problems na ang hirap iannalyze.

Pagkarating ni Mama nuong isang linggo ay makikitaan sa kanya ang tuwa. Napahinga naman ako ng mabuti nang makita kong wala siyang kasamang umuwi. Hindi pa talaga kasi ako handang makita ulit si Papa. Lalo na ngayon at napakastress ng mga nagdaang araw ako. Hindi ko na tinanong si Mama about sa out of town trip nila. Hanggang ngayon hindi ko pa rin lubos na maisip na okay na ulit sila ni Papa. Ganuon ba kadali para sa kanya na tanggapin ang lahat?