Siesta 'YuJae

2

___

[Mor Bıçak]

Jaehyun

Saat öğleni geçmişken henüz uyanabilmiştim ve açlıktan midem kazınmaya başlamasaydı hala uyuyor olacağımdan emindim. Uzun zamanlı yolculuk fazlasıyla yormuş olsa da moralim yüksek, keyfim yerindeydi. En nihayetinde ait olduğum yere geri dönmüştüm, tam bir yıl önce bugün gitmiştim ve tamamen tesadüfi şekilde bir yıl sonra aynı gün geri dönmüştüm. Daha gelişmiş ve konu ne olursa olsun daha hırslıydım, tam olarak bu yüzden gitme kararı almasam da etkileri bu şekildeydi. Şimdilik tek sorun aç olmamdı, öylesine bir bar odasında derin bir uyku çekmiştim. Şimdi de Ten'den hazırlamasını istediğim rameni bekliyordum.

"Boynuna ne oldu, Jaehyun?"

Elindeki paketi kaseye boşaltırken sorduğu soru dün geceyi anımsattığından canım sıkılmıştı, demek ki iz dikkat çekici boyuttaydı. Dengesizin biri ile ilk dakikadan karşı karşıya gelmiş bir şanssızdım işte.. Bu arada ben gerçekten, her koşulda şanssız biri olduğumu yaşamım boyunca deneyimlemiş biriydim.

"Na Yuta. Dün gece yorgun düşüp uyumak için direkt 'odama' çıktım. Beni hırsız sanıp boğazıma yapıştı, bu bıçakla."

Anlattığım olay fazla ilgisini çekmemiş olacak ki işine odaklıyken gözlerime bile bakmamıştı. Yalnızca elimdeki birkaç dekor değişikliği yaptığım bıçağa göz gezdirdi kısaca, ardından tekrar cebime sıkıştırdım.

"Bu bıçağı yanından ayırmaz. Sende ne işi var?"

"Boyadım, görmedin mi? Karşılaşırsak geri vereceğim, gözüm yok onun işe yaramaz bıçağında."

"Az daha kafanı uçuracak olan alete işe yaramaz mı diyorsun? Peki.. Neden boyadın diye sorayım o halde?"

"Canım istedi."

Sormadan önce uzattığı kase odağım haline geldiğinden sorusunu geçiştirip beklemeden yemeye başladım. Ten ise aldırış etmeden kendisi için kenara ayırdığı buzlu bardağa viski doldurmuştu. Neden boyadığımın açıklamasını Yuta'ya yapacaktım, Ten'in bilmesini gerektirecek bir şey değildi.

"Şu sıralar bizimkilerden kimse bara uğramıyor, sıkılıyorum. Burayı benden başka sahiplenen yok."

Aniden bu konuya girip hayıflanmaya başladığında istemsizce güldüm. Sanki nelerle uğraştığımızı bilmiyormuş gibi konuşmuştu, aramızda pis işlerden en uzak kişi Ten'di. Bu yüzden bara ekipten birilerinin uğramasını beklemesi hata olurdu, gelmiyor değillerdi ancak sık olduğunu söyleyemezdim. Bundan sonra sıklıkla uğrayan sadece ben olabilirdim, sadece geceleri burada geçireceğim için sevinebilirdi belki de.

"Geldim işte, artık yalnız kalmazsın."

"Sen aptalsın. Dünyaları kazanmana rağmen kendine ev almıyorsun. Yuta da aptal, senin gibi. Yarışçılara özgü bir şey mi bu?"

Ben dediklerine kasenin dibini sıyırıp son lokmamı aldıktan sonra cevap vermeyi planlarken o cevabını içeriye gelen tanıdık sesin sahibinden almıştı.