AS 2: The Steps Of Pain

Chapter 33

The Steps of Pain
Chapter 33

"Aless, are we all done packing?" I asked with a frustrated voice, matapos kong malaman ang nangyare kay daddy ay agad akong bumalik sa bahay para mag-empake. Sasama sa akin si Aless at halos wala narin akong sa pag-iisip ko dahil sa nanyayare.

Bakit kailangang mangyare 'to? Sino naman ang babaril kay daddy? I can't help but to cry because all of a sudden this is happening to my family, sino naman ang walang kaluluwa na babaril sa tatay ko?

"Yes, Lucille. I got our plane tickets--"

"Did you already book a cab?" pag-putol ko sa kanya at halos mataranta na ako dahil gusto ko ng umuwi ng Pilipinas, shit! This is totally driving me insane, ganito ba ang sinabi nila na kapag masyado kang masaya ay may kapalit na pag-hihirap at lungkot?

"Yeah but please can you calm down Lucille, you can't think straight because you're freaking out" Aless is also worried because of the sudden news, sino bang hindi matataranta kung may bumaril sa taong mahal mo?

"How can I calm down Aless? My dad is in critical condition, how can I fucking calm?" binuhat ko ang maleta ko pababa at ramdam ko rin ang pag-sunod sa ni Aless dala-dala rin ang kanyang maleta.

Pinatay ko ang kuryente at chineck ang mga dapat patayin, I don't know kung kailan ako babalik but I want to stay with my dad for now. Tutulong ako kung sino ang gumawa nito sa kanya at sigurado akong mabubulok siya sa kulungan.

"Please Lucille, I know what you're feeling but right now you can't think straight"

Narinig ko naman ang pag-busina ng cab sa labas ng bahay namin na dahilan para kunin ko ang maleta ko, wala na akong sasayangin na oras dahil nasa kritikal na kondisyon ang tatay ko. Hindi ko hahayaan na pati siya ay mawala sa akin, hindi ko kakayanin.

Nung nakalabas si Aless ay saka ko sinara ang gate ng bahay ko "Bonjour Madame" bati sa amin ng driver na dahilan para dali-dali kong ibigay sa kanya ang maleta namin, kumilos naman ito kaagad para ilagay ang maleta namin sa likod ng kotse.

"Lucille, calm down--"

"Please Aless, I will calm if my father is already in a good condition" pag-putol ko sa kanya at narinig ko ang malakas niyang pagbuntong-hininga. Umiling nalang ako at pumasok na sa cab para naman maka-alis na kami.

Tumabi na sa akin si Aless at nasapo ko ang noo ko, kailangan ay makapunta kaagad ako doon. Ayos lang kung hindi ako makapag-pahinga ang basta ay makita ko ang tatay ko na maayos na ang kondisyon.

"W-Why is this happening?" I mumbled, bakit nangyayare sa akin ito?

Hindi na nga nag-tagal ay umalis na ang cab para makapunta na kami sa airport, eighteen hours akong nasa eroplano at hindi parin mawala ang kaba sa aking dibdib. Hindi ako makatulog at panay ang tingin ko sa phone ko kung may text na sa akin si Whitney.

Tulog na si Aless habang ako ay halos sumasakit na ang ulo dahil sa pag-aalala, sino naman ang gagawa nito kay daddy? Wala naman siguro siyang kaaway diba?

My dad is my shield, siya ang umalalay sa akin noong wala na si mama tapos ngayon siya naman ang nag-aagaw buhay ngayon sa ospital? How can I live without him, siya nalang ang pinanghahawakan ko ngayon pero bakit kailangang siya?

"Aless, just book a hotel. Ang basta may matutuluyan tayo" mabilis na lumapag ang eroplano at ngayon ay papunta na ako sa ospital para tingnan na si daddy at sa bawat oras na meron ako ay pakiramdam ko ay mabilis na tumitibok ang puso ko.

Sa hotel nalang kami ni Aless dahil sa gusto ko ay kasama ko siya atsaka hindi na kasi ako naka-diretso sa bahay dahil sa nag-mamadali na talaga ako. Si Aless na ang nag-aayos ng hotel na tutuluyan namin habang ako ay halos buong katawan ang kaba.