AS 2: The Steps Of Pain

Chapter 34

The Steps of Pain
Chapter 34

"May clue na ba kayo kung sino ang may gawa nito?" tanong ko kay Whitney na ngayon ay hawak-hawak ang ballpen na pinag-lalaruan ito. Mukhang wala pa siya sa wisyo para mag-trabaho.

She tried to go here in the office to manage the chaos and I can feel her frustration because of what is happening.

"No, wala pa kaming clue" walang-gana niyang sabi na dahilan para suminghap ako. I know we are all tried but we are trying pur best to resolve this problem.

Wala paring malay si daddy at hindi naman maiwan ni mama ang ospital dahil gusto niyang bantayan si daddy. Wala naman kaming puwedeng asahan ngayon kung 'di kaming pamilya lang.

"Pati sasakyan niya, pinaulanan ng bala. Wala namang kagalit si daddy, kahit sino wala" Whitney said with frustration, mas mabuti atang umuwi muna siya.

"We will get to the bottom of this, mahuhuli rin ang gumagawa nito kay daddy" I said seriously, hindi ko hahayaan na mag-tangka ulit ang kung sino man ang gumagawa nito sa daddy ko. Hindi ko hahayaan na may mawala sa amin.

"You should be resting Lucille, kakauwi mo lang pero nandito ka" pag-aalala niyang sabi sa akin na dahilan para ngumiti ako.

"No, I'm fine pero diba dapat wala ka muna dito?" hindi ko naman maiwasang pati sa kanya ay mag-alala. Masyado na siyang naiipit sa nangyayare pero andito parin siya nag-tratrabaho.

"I have to do this, kailangan parin ako dito" she mumbled, dapat sarado muna ang kompanya namin dahil sa nangyayare.

Bigla namang may kumatok sa pinto na dahilan para sabay kaming mapa-tingin. Bigla namang pumasok ang secretary ni Whitney, ano naman ang kailangan nito?

"Ma'am, may meeting po kayo ngayon" ang sabi naman ng secretary na dahilan para kumunot ang noo ko. May meeting parin si Whitney sa ganitong sitwasyon?

"Mag-isa lang ba 'yan?" tanong ni Whitney at tumango naman bilang sagot ito na dahilan para ayusin ni Whitney ang kanyang sarili. All of a sudden ay may ganito?

"Papasukin mo na siya, dito nalang kami mag-uusap" she said seriously, nakita ko ang pag-babago at pamamahala ni Whitney sa kompanya. Hindi naman niya ako binigo dahil nag-paubaya ako.

Umalis ang secretary at tumayo naman si Whitney para ayusin ang sarili niya sa isang malaking salamin "Still need to do this?" I asked her, she's not in the right condition to have this meeting.

"I have to, kailangan tuloy parin ang kompanya kahit may nangyare may dad" matamlay niyang sabi na dahilan para mapilitan akong ngumiti. How can she concentrate on a situation like this?

"You can stay here Lucille but if you have something to do then you can go" tumayo naman ako at sinukbit ang bag ko, she needs help and she can call me anytime.

Sa tingin ko ay kailangan kong pumunta sa investigator na hawak ang kaso ni daddy para naman makatulong ako. Wala na akong pakielam kung mapahamak ako ang basta mapakulong ko ang may gawa nito sa daddy ko.

"Hey Whitney!" masiglang tawag ng isang babae kay Whitney na dahilan para matigilan si Whitney, napunta ang tingin niya sa babaeng bumungad sa opisina niya at pilit itong ngumiti. That fake smile that makes me wonder.

I looked to the person who came in and my I almost dropped my bag when we both looked at each other. What is she doing here?

Sa isang iglap ay sumagi sa isipan ko ang ginagawa niya sa akin, nakaramdam ako ng kirot nung sinampal sa akin ang nakaraan ko sa kanya.

I saw her being stunned for a second but she smiled "Long time no see Lucille" she greeted and I can feel that it's just a fake one. Parang ngayon ay kitang-kita ko na kung sino talaga siya.