AS 2: The Steps Of Pain

Chapter 29

The Steps of Pain
Chapter 29

"How are you?" that's the first question Arwhenn asked me, he came here with his worried face because I didn't attend the practice for graduation these past few days. I'm still scared but finally I can reach for him now.

I gulped and already fidgeting because of the fear inside my body, how can I face them? Ang alam lang nila e' nag-taksil ako sa kaibigan ko which is not true, kahit pilitin mo ang sarili mo ay may masasabi parin sila sa'yo.

"I-I'm not fine" I stated with dead voice, I can't hide what I feel cause it's already visible on my face. Hindi parin gumagaling ang mga sugat na natamo ko at hanggang ngayon ay tadtad parin ng band-aid ang braso ko, hiyang-hiya ako sa sarili ko.

"Nag-usap na kami kasama ang parents mo and they are furious when they saw Chelsea, nag-kasagutan sila ng magulang ni Chelsea" hindi ko inaasahan na maging ang mga magulang namin na malapit sa isa't-isa ay naiipit sa away namin.

"They think that their daughter is the victim, I can't believe that they are tolerating Chelsea's behavior" mas lalong lumalala ang sitwasyon dahil sa aming dalawa ni Chelsea, bakit ba kasi hindi ko siya kayang harapin?

"Fuck! If I can speak that time I will literally put Chelsea down, below the belt na ang ginagawa niya pero mas inuuna niya parin ang pride niya" alam ko naman na ginagawa ni Arwhenn ang lahat para matapos na ito after graduation pero naiipit na siya at nahihiya na ako.

"And alam mo ang nakakagulat doon, she looks innocent! Para siya pa ang sinabunutan e' kitang-kita naman kung sino ang nasa bahay at ayaw mag-pakita dahil sa pananabunot niya"

Malinaw parin sa isipan ko ang ginawa niya, I almost killed myself because of the issue. Mag-tatapos na nga lang kami ay ganito pa kami mag-tatapos?

"Hindi ko na talaga siya mapapatawad, ang plastic niya sa harap ng principal pero mabuti nalang ay pinag-salita ang magulang mo sa sitwasyon mo"

Naawa ako sa sarili ko, pakiramdam ko ay madali lang akong sumuko sa mga ganitong bagay. Ayaw ko ng lumaki ang away na ito na dahilan para hindi makapag-tapos si Chelsea.

"Anong desisyon ng principal?" tanong ko kay Arwhenn na dahilan para mahina siyang matawa.

"Hindi siya makaka-graduate dahil sa ginawa niya" halos bumagsak ang puso ko dahil sa sinabi niya, iyon na ba talaga ang desisyon ng principal? Nakaramdam ako ng pang-hihinayang at kahit may ginawang mali sa akin si Chelsea ay hindi ko maiwasang maawa.

"What's with face, don't tell me naawa ka sa kanya?" mataray na tanong sa akin ni Arwhenn na kanina lang ay parang lungkot na lungkot sa sitwasyon ko. Masama bang maawa sa kaibigan ko?

"Bakit kailangang umabot sa sitwasyon na hindi siya dapat maka-graduate?" nag-tatakang tanong ko at halos masapo ko na ang noo ko dahil sa problema. Gusto niyang makapag-tapos pero bakit mauudlot ito dahil sa akin?

"Hello girl! Marami na siyang ginawang mali, kung kailan last year niya na college ay doon pa naging sabaw ang utak niya"

"Nakakainis siya, ipapakita niya pa na siya ang na-agrabyado. Isama niya na ang boyfriend niya tsk!"

Masaya naman kami noon e' sobrang kumpleto ng araw ko kapag kasama sila pero bakit ito na ang nangyayare sa amin? Parang hindi na namin inaalala ang mga pinag-samahan namin dahil sa puno kami ng galit.

"Puwede bang mabawi ang desisyon ng principal?" tanong ko na dahilan para tumaas ang kilay niya sa akin, parang hindi siya naging relax sa tanong ko. Lumapit siya sa akin na may galit sa kanyang mukha.

"Anong gagawin mo Lucille, don't tell me babawiin mo ang desisyon ng prinicipal?"

"Oo" diretso kong sabi sa kanya na dahilan para masapo niya ang noo niya, hindi naman puwedeng dahil sa akin mauudlot ang pag-tatapos ni Chelsea. She's still a close friend of mine even though this is happening to us.