The Popular Unknown Psychopath (Intersex) (COMPLETED)

Chapter 46

   ⬆
   ⬆
Amber's POV

"Sigurado ka ba cous na okay ka na? Hindi na ba masakit ang tiyan mo?" Tanong sa akin ni Samantha habang nakatayo sa labas ng kotse

"Ano ka ba cous? Anong akala mo sakin weak? Ayos na ako, tsaka hindi naman ako napilayan eh. Kaya ko nang pumasok sayang ang araw. Sumakay ka na dahil late na tayo sa school" turan ko na lang sa kanya tsaka ko sya tinulak papasok ng sasakyan nang mabuksan na ang pinto nito. Wala na syang nagawa kundi ang sumunod, kaya naman sumakay na din ako at prenteng umupo

"Sigurado ka?" Pagtatanong lang nya uli halata ang pag-aalala sa kanyang mga mata. Nginitian ko lang sya ng napakatamis tsaka tumango

"Lets go!" Turan ko sa driver namin na agad din naman nyang ginawa.

Tahimik lang kami ni Samantha habang nasa byahe, ngunit ramdam ko ang titig na pinupukol sa akin ng pinsan ko habang nakatingin ako sa labas ng bintana. Malalim na nag-iisip.

Dahil tulad nya ay nag-aalala din naman ako para sa sarili ko matapos ang nangyari kahapon, hindi ako sigurado kung iyon na ba ang una at huli na mararanasan ko iyon. Lalo na't nakita ko sa kanila kung gaano sila kadisidido na gamitin ako laban sa kanya.

Napaisip ako na ganoon na lang ba talaga ang pagnanasa nila na makitang umiyak si Ms. Black o magmakaawa? Ano ba ang mapapala ng mga taong iyon na makitang may ibang taong umiiyak o nasasaktan ng dahil sa kanila? Hindi ba nila naiisip kung sa kanila mangyari iyon? Or sa kapamilya nila? Hindi kaya nila naiisip kung ano ang pakiramdam na nasa ganoong sitwasyon? Siguro ay hindi nila maintindihan dahil hindi pa nila nararanasan o nararamdaman kaya ganoon na lang sila towards other people.

They will never know what other people's going through unless they are not in that kind of situation. They will never know what other people's feeling unless they put their self in those people's shoe.

Ewan kung bakit ganoon ang karamihan sa atin. Kung bakit may mga taong natutuwa sa tuwing nakakapanakit sila sa ibang tao. Bakit nasisiyahan sila kapag nakikita silang nasasaktan at nahihirapan.

Ano ba ang kapalit ng ginagawa nila? Ano ba ang pakiramdam nila kapag ginagawa nila iyon? Ni hindi ba nila naiisip o naisip kahit minsan kung ano ang pwedeng bumalik sa kanila? Sabi nga nila ang karma lagi lang nandyan. Dipende sa ginagawa natin, ang maling gawain o masamang gawin ay may kaakibat din na bad karma. Haaay ewan ko ba sa kanila.

Napalingon ako kay Samantha nang maramdaman ko ang kanyang kamay sa akin, pinisil nya ang aking kamay tsaka nginitian ng tipid. Nginitian ko lang din sya tsaka hinawakan ang kanyang kamay

"Don't worry cous, not like yesterday I won't leave you alone. From now on I will protect you from those bad girls and whoever try to hurt you. I promise you that cous, and I want to tell you I'm sorry for leaving you alone yesterday" tumango lang ako sa kanya

"You don't need to say sorry cous, it's not big deal. Look, I'm still alive and whole. Nothing serious happened to me, so don't over think and don't stress yourself. Don't worry I'm fine" sabay ngiti ko sa kanya

"But cous, remember what I've told you yesterday. Stay away from her, you got it?" Sumeryoso naman ang aking mukha tsaka napaiwas ng tingin

"I'm sorry cous, but I don't know if I can do that. I'm not sure if I can" tsaka ako nagbuntong hininga't tumingin na lang uli sa labas mg bintana. Narinig ko na lamang ang buntong hininga ni Samantha

"Okay if that's what you want. But I'm telling you this, kapag naulit uli yung nangyari kahapon. I swear to God, I don't care kahit na kinakatakutan pa sya ng karamihan. Pero susugurin ko sya para sa kanya makaganti.  Remember that cous" pagbabanta nya sakin, mahina lang akong napatawa sa kanya tsaka napatango