TEASING HER |StudxProf▪️GxG|

TEASING IV

TROUBLE

I am walking in the hallway when I saw a group of people, particularly the officers of our department and Miss Ruzzel. Parang may kaguluhan doon kaya lumapit ako kasi something in me is pushing me to do it. Pero pagkadating ko doon nakita ko ang isang anghel kahit wala pa ito sa ayos. She is wearing a typical pair of hello kitty pajamas ft. messy bun of her gorgeous hair. How on earth she still look gorgeous in just a pair of a night pajamas? She's really have this captivating beauty that no one can't resist. Nakakahalina na ganda ngunit napakabagsik na ugali. Nang matapos akong purihin siya sa isip-isip ko ay biglang nabaling ang tingin ko sa isang tao, sa isang taong umiiyak sa harap nito habang pinupulot ang mga papers na nagkalat. The time she shouts to the girl in front of her, bigla akong nakaramdam ng galit sa propesor na ito. The time I saw my best friend's tears at nakayuko sa harap nito biglang nagboil ang dugo ko and I can't control the irritation I feel rn. Masamang tingin ang  pinukol ko sa propesor at agad na pinatayo si Mitch sa tabi ko. Narito ang kasamahan niyang officer at si Maam Ruzzel but they are just watching the show, tsk! Mga hangal!

"What did you to my best friend?! Ganyan kana ba kasama! Are you really part of the faculties? I doubt now if you really are" mapang-uyam na sabi ko sa propesor na kaharap namin ngayon. As usual expressionless na nakatingin nanaman ito sa akin at hindi ko alam kung anong tumatakbo sa isip niya. I can't read her emotion, she's too hard to read pero wala na akong paki kung ano man ang ginagawa niya sa akin sa isip niya! Ang importante ay maipagtanggol ko ang best friend ko.

"Miss Joaquin ask her if what happen because all I know is it's her fault not mine. She is secretary in this department yet she cant do properly her part. Kung nahihirapan ka Miss Flores resign now. And for you Miss Joaquin, you've been staying here for 3 years yet you can't use the two important things. You don't have values and manners! Is that your way of respecting your professor?" she shouts na nagpaatras sakin. I know that she is really pissed off right now but the hell I care? Alam ko naman na mali itong ginagawa ko pero grabe lang, sumosobra na siya! Tsaka best friend ko na ang usapan dito!

"I don't give a care! And Miss Montez? It is also your way of respecting your student? Making them cry and kneel in front of this students? You can talk to her privately and get angry to her if she's with you alone." nagtitimpi ng galit na sagot ko sabay ng paghila ko sa best friend kong kanina pa ako pinipigilan sa pagsagot-sagot ko sa propesor na iyon. Nakakinisss! I hate her now! As we enter in the restroom, I immediately lock the door. Naiinis ako! Gusto kong sumigaw! Gusto kong magwala! Nanggigigil akoooo! Hindi ko namalayang may tumulong luha na sa mga mata ko. Napakaiyakin ko talaga, ito ang sign na mahina ako. I immediately wiped my tears nang maramdaman ko ang yakap ni Mitch sa likod ko. I turn to face and hug her back hanggang sa tumigil na ang luha ko. I really hate myself when I am mad, its always turn to tears.

"Are you okay? Sinaktan ka ba ng babeng iyon? Why did you cry? Bakit ba hindi ka lumaban?" I asked her habang nakatingin ako sakaniya. I wiped her eyes and cheeks that still shed of tears. I really hate seeing my best friends cry in front of me. Sensitive ako masyado sa umiiyak, lalo na kapag siya kasi naiiyak din ako at isa pa masakit sa part ko iyon.

"I'm fine. Nagkamali ako ng gawa sa pinagawa niya at iyon na, pinagalitan niya ako sa harap ng maraming tao pero sana hindi mo na ako tinulungan pa. Paano kung bumawi siya sayo through your acads? Paano kung dahil sa pagtulong mo sa akin hindi kana makagraduate?" nagpunas si Mitch ng luha nang muling bumagsak ang luha nito, oo iyakin ako kami pareho. Nag-aalalang nakatingin ito sakin. Iyon din ang iniisip ko, what if she'll do something? Marunong naman ako but still kinakabahan ako, what if gagawin niya lahat just to make me failed on her subject. Natatakot ako sa pwedeng but wala na akong magagawa she started it kaya pinatulan ko lang. Sumusobra na kasi siya, akalain mo iyon? Two days palang pero parang hindi siya teacher kung umasta.

"Hindi naman siguro. Tsaka magaling kaya ako! Alangan namang ibabagsak niya ako kung mataas grade ko sakaniya. Don't worry lalabanan ko siya kung iyon ang gusto niya" sabi ko at nagpunas ng luha sa aking mata tsaka ngumiti ng buong determinasyon para malighten up ang mood sa pagitan namin.
"Tara na nga late na tayo" pagpapatuloy ko at hinila na siya palabas. We walk in the hallway papunta sa subject namin. Pagkarating namin doon ay umupo na kami like nothing happened. Nagdiscuss lang iyong teacher sa amin until the professor dismiss us. Tapos na ang 1 hour and 30 minutes nang ganon kabilid? Sure na talaga? Bakit parang mas bumilis ang oras?

"What is our second subject Mitch?" tanong ko sa kaibigan ko habang naglalakad kami papunta sa second subject namin. Hindi ko pa kasi kabisado dahil alam niyo na. May mga bagay kasi na hindi mo maikakabisado lalo na kung hindi ka talaga interesado sa bagay na iyon.

"It's our major Furniture Design" sabi niya na nagpalunok sakin. Bigla akong nanlamig sa narinig. At yes, you heard it, we are Interior designers student. Alam na alam ko na agad kung sino ang teacher namin. I feel so nervous but I have to fight it, kailangan kong ummattend para sa future. Kaya mo yan self!

Pumasok na kami sa loob at nakita namin si Luke, he is sitting at his chair waiting for us. Lumapit kami and he looks at us meaningfully. Napalitan na pag-aalala ang mga tingin niya kaya bago pa siya makapagsalita sabay na kaming nagsabi ni Mitch ng
"We're fine" Pero mas nagtagal ang tingin nito sakin so I sigh in defeat. Alam ko na may pagkakamali at may punishment kasi teacher ang nakabangga ko.

"We already talk at hinayaan nilang ako nalang kumausap sayo dahil sa nangyari kanina Bree. Sa susunod sana wala ng gulo please?" he is looking straightly to me na ikinatango. Napacalm naman ako sa sinabi niya at tumango nalang para hindi na humaba pa ang usapan. Baka kasi maabutan pa kami ni ma'am na nag-uusap at uminit nanaman ang ulo nito sa akin.

After how many minutes of waiting natigil na ang pag-uusap ng iba dahil dumating na ang pinakaginagalang na guro. Nakayuko nalang ako kasi sa totoo lang ayoko na sa presensya niya tsaka natatakot na talaga ako.

"Morning students! Look in front!" striktong sabi niya kaya napipilitang tumingin ako sa harap. Sa hindi inaasahang pagkakataon nagtagpo ang mga mata namin. Pero bigla ko ring binaling sa iba ang tingin ko, nakakapaso ang mga tingin nito hindi ko kayang tignan ito ng matagal.

"Good Morning Miss Aery" all of us say tsaka umayos ng upo. Napakastrict talaga nang dating niya, manginginig ka sa kaba.

"So after I start discussing, I will check the attendance first. Just raise your hands ans say maam" she said then start calling names.

"Flores? The secretary? I'll talk to you in our office later." napatingin ako kay Mitch dahil sa narinig. Tumingin naman ito sa gawi ko na sinasabi everything is going to be okay look. I sigh because of that.

"Bryant"
"Chua"
"Chan
" Vargas"
"Joaquin" as I heard my name I raise my hand but I didn't look at her. I can't meet her piercing eyes cause feels like those looks is digging into my soul.
"I'll talk to you tomorrow after class too" seryosong sabi niya na nagpalunok sakin. Katapusan ko na ba? Bakit bukas pa? Handa na ako ngayon para matapos na. Nagpatuloy siya sa pagtawag until she's done and she starts discussing. Parang ayoko ng matapos itong araw na ito. Hindi ako makapagconcentrate dahil sa pag iisip ng mangyayari bukas. Mahaba-mahabang discussion ang nangyari pero bakit feeling ko ang bilis? Tapos na agad paano na yan?

"See you tomorrow students. You can go now!"  umalis na ito agad pagkatapos niyang sabihin iyon.

Ready yourself tomorrow Breeze.