TEASING HER |StudxProf▪️GxG|

TEASING XXXV

PECULIAR

Dawn, cold weather, darkness with dim lights and thick blanket. Month of January is the coldest month in New York and every season of snow here is feels like longing for hugs and kisses from mom and dad. I've been living here for almost 4 years but the memories of my parents is still repeating in my head. From being cared by them to missing being cared. It's almost 4 years and I'm 22 now yet they're still living in my brain but of course it's just once, not always.

"Nak?" medyo gulat pa ako sa pag-appear ni nay Meling sa pintuan. Hindi na kasi nila pinapalock iyon simula noong tinangkaan kong tapusin ang buhay ko. Ilang beses din iyon kasi hindi ko matanggap na nilibing na agad namin ang parents ko. It was hard on my part to let them go pero mas nahihirapan pala sila lola at kuya sa kalagayan ko. Sa kagustuhan nilang umayos ako, they hired a psychologist na nakatulong naman sa akin kahit papaano. Pero minsan talaga dinadalaw na lang ako bigla ng lungkot and it's normal sa nawalan ng minamahal sa buhay.

"Baba ka na nak, anong oras ang trabaho mo?" lumapit ito sa kama ko at saka umupo. Halatang nilalamig pa rin ito kahit na makapal na ang coat niya.

"7:30 Nay, sila lolo gising na ba?" tumango ito bilang sagot saka tumayo. Tumayo na rin ako at nilapitan siya upang yakapin ito saka kami lumabas ng kwarto ko.

"Kanina ka pa gising noh?" tanong ni Nay habang pababa kami. Naglikot nanaman ang mata ko dahil binibigyan nanaman niya ako ng mga tingin na mapanuri.
"Iniisip mo nanaman sila?" yumuko ako dahil sa sinabi nito. Kilalang-kilala na talaga ako ni Nay Meling.

"Opo nay, namimiss ko lang sila kaya ganoon." tumango-tango siya at saka niya hinawakan ang isang kamay ko like she's telling me that everything will be okay soon.

"Bilisan na natin, mamaya nyan talakan ka nanaman ng boss mo. Masungit pa naman yon sabi mo" natatawang sambit ni Nay kaya hindi ko maiwasang maalala kung gaano siya kasungit.

"She's not my boss Nay, her mom is my boss." napairap ako ng maalala ko ang pagmumukha niya sa tuwing nagsusungit siya. Ewan ko ba kung saan iyon nagmana, sobrang bait kaya ng parents niya.

"Umagang-umaga apo ganyan na mukha mo." hindi ko namalayang nasa dining room na pala kami. Nakita tuloy ni Lola na hindi nanaman maipinta ang mukha ko.

"Si Nay kasi La, pinaalala nanaman niya yung boss ko daw." ungot ko pero tinawanan lang nila ako. Hindi ko talaga alam kung kampi sila sa akin o kampi sila sa anak ng boss ko. They meet her once kasi nagpunta siya dito because of works matter.

"Kawawa naman siya nak, kay bait naman na bata non" mas lalong bumusangot ang aking mukha dahil sa narinig. Like duh? Nagbabalat kayo lang yon.

"O siya, let's eat para makapasok ka na."

I am busy looking at the blueprint of a hotel when the door suddenly open. Walang emosyon na napatingin ako dito dahil hindi na talaga uso ang pagkatok sa kaniya. Ngunit imbes na magsorry ito sa akin ay tinaasan pa niya ako ng kilay.

"What Ma'am?" seryosong tinignan ko siya ngunit isang pilyang ngiti ang binigay nito.

"I really like it when you call me Ma'am, it feels like I am your Master and you are my slave" nasira na ng tuluyan ang araw ko dahil sa pinagsasabi ng babaeng ito. Para hindi na mas masira pa ang araw ko ay hindi ko na siya tinignan pa. I focus myself checking at the plan.