Destined To Be Together

Chapter 33

FRANCHESKA'S POV

Finally! Everything's over!

Ewan ko. Bigla nalang akong napaluha.

I just couldn't believe it. I'm free! I can live freely! I had always dreamt of having a normal life. And now, I'm living it.

Sino ba kase ang gustong pumatay at kailangang may dalang baril kahit saan?

Ganon na rin ang mga kuya ko. Pwede na nilang gawin ang lahat nilang gustong gawin. They can travel and live freely without worrying that someone might shoot or throw a bomb at them anytime.

I'm lucky. Very lucky. I have Haru, Janine, Luna, Dred and Adrian. I have friends. Real friends to be exact.

We're here in Japan. Nag aya kasi si Haru bigla, ewan ko lang kung bakit.

We're walking on a path that's full of cherry blossoms at para akong nasa isang drama.

Habang naglalakad kami sa daan na punong-puno ng mga Cherry blossom ay biglang hinawakan ni Haru ang kamay ko.

"Babe. May tanong ako." He said while walking.

"Ano?" Tanong ko naman sakanya habang ang atensyon ay nandon sa mga Cherry blossom na nasa sahig.

"Why didn't I know na blue pala ang mga mata mo noon? I mean, palagi akong pumupunta sa bahay mo noon para lang gisingin ka." Nagtataka nyang tanong.

Napangisi naman ako.

"First of all..." I started. "I already knew everything."

*FLASHBACK 10TH GRADE*

My phone started ringing kaya naman tinignan ko ang caller nito.

Daddy? Why is he calling?

"Hello?" Sagot ko.

《Hi princess.》 Bati ni Daddy saakin.

"Hello daddy!" Masaya kong sabi. "Why did you call?" Tanong ko.

《Pupunta si Haru dyan bukas. Make sure to hide evidences. Okay?》

"What? Why is he coming?" Nagtataka kong tanong.

《I'll tell you tomorrow. Just do what I say.》 He said.

"Okay?"

《Bye, princess. Love you.》

《Love you too.》

He ended the call.

*END OF FLASHBACK*

"Mas nauna pa akong nagigising para lang mag suot ng contacts at magpanggap na natutulog. Hehehe." Nakangisi kong sabi at ibinaling ang atensyon sakanya.

"Tch. Niloloko mo palang ako." He said and pouted.

"Kailangan eh." Nakasimangot kong sabi. "Hindi pa naman tayo bati nun. Hahaha." I chuckled.

"Tch." He said and playfully rolled his eyes. "Hindi nalang sana kita pinuntahan. Kulang palagi ang tulog ko no." Reklamo nya. "Pero okay lang, nakakasama naman kita." He said and smiled cheekishly.

Tch. Hehe.

Napangiti naman ako.

Naglalakad lang kami nung may nakita akong matandang babae na mukhang may mga binebenta. Nahagip naman ng mga mata ko ang isang hairpin na naka display doon.

"Haru, look!" Turo ko sa hairpin na para bang bata at hinila si Haru papasunod saakin.

"Where are we going?" Tanong naman nya.