Aching To Love You

10

Aching To Love You: 2yeon part 10

Nayeon: I can't believe you made my dream come true!

Tumakbo si Nayeon palapit sa dagat. She sniff the breeze of the cold wind. She's been dreaming to come here at Surip Beach.

Jeong: Talaga bang pangarap mo makapunta rito?
Nayeon: oo naman! This is the best place for when I'm stress too much but has no chance. Kahit stress, masyado akong busy para makapunta rito.
Jeong: I'm lucky then.

Pinanood lang ni Jeongyeon kung paano maglaro sa dagat si Nayeon. She looks like a child, cheerful and delightful. Napapangiti na lamang siya sa ideyang siya ang tumupad ng pangarap ng dalaga.

Jeong: How I wish she'll fulfill my dream to come true...

Nayeon: Lika rito dali!!! Look at the waves! Grabe napakalaki pala ng mga alon rito. Woahhh! So beautiful! The sunset is really awesome! The pink cloud wah!!! It's amazing!!!

Natatawa siya sa pagkadaldal ni Nayeon. Ibang iba sa Nayeon na nakilala niya. Sinamahan niya itong tumakbo takbo sa pampang.

Nayeon: The rock formation is an art! What a beautiful masterpiece.

Umakyat siya sa bato roon at tinitigan ang papalubog na araw. The clouds were pink and violet, the aesthetics of the sky made her tear up in happiness.

Nayeon:The sun is setting down, and I'm very happy that I get to see this...masyado akong nastress, at ngayon lang ako nakaranas ng ganitong comfort. Tanging kalikasan lang pala ang makakapagpaalis ng kirot ng puso't isip ko..

Jeong let her have her monologue. Gusto niya lang marinig ang mga hinanakit ng dalaga, pati na rin ang galak nito dahil sa nakikita niya ngayon.

Hinarap siya ni Nayeon at nginitian, nakakahawa ang ngiti na iyon. Her genuine smile made him proud. Siya ang dahilan kung bakit nakangiti ngayon ang dalaga.

Nayeon: Thank you Jeongyeon. Hindi mo alam kung gaano mo ako napasaya ngayon.
Jeong: Nahh...Binabalik ko lang ang kabutihan mo noong heartbroken ako.
Nayeon: Pero sobra ito. I just made you stop hurting yourself.
Jeong: Exactly. Niligtas mo ang buhay ko. Kulang pa nga ang pagdala ko sayo rito sa ginawa mo. Buhay ang niligtas mo.
Nayeon: Salamat....I'm....I'm so happy..

They spent the early evening just looking at the sunset. They shared how stressful their days were. Ngunit hindi sinabi ni Jeongyeon na may gusto siya rito. Ayaw na niya munang mag isip ang dalaga.

Nayeon: Saan tayo matutulog? I mean..separate room of course. Nakapagcheck in ka ba ?
Jeong: Oo, may cottage house rito.
Nayeon: Ilang room?
Jeong: Isa
Nayeon: What!?
Jeong: Wag kang mag alala. Dalawang kama naman. Tig isa tayo.
Nayeon: Wooh..salamat naman.
Jeong: Natulog na nga tayong iisa ang kama.
Nayeon: Ha!?
Jeong: Wala wala.
Nayeon: Anong natulog magkasama!? Diba nasa kwarto ako ng ate mo?
Jeong: Oo, do you expect that my sister will sleep on the floor or sofa? Nagpalit kami ng room.
Nayeon: Aish. What did you do to me?
Jeong: Wala ka talagang maalala?
Nayeon: Wala. Just little. Pero nung nasa bahay niyo ako, wala talaga.

Jeongyeon smirk at the idea of Nayeon, not knowing what happened. What happened on the bed is crucial, and amazing.

Nayeon: B-bakit ka nakangiti ng ganyan? Anong g-ginawa mo sakin?!
Jeong: Secret...
Nayeon: Sabihin mo na!
Jeong: Halika na't baka may lamang dagat ng humila sayo rito.
Nayeon: kainis ka talaga!

Tumakbo si Jeongyeon at sumigaw naman ang dalaga. The darkness swallowed the sky and she's scared of the night bugs. Sinundan niya si Jeongyeon sa pagtakbo.

Nayeon: Ihanda mo na yang likod mo pag nahabol kita!
Jeong: Ano!?

Binilisan ni Nayeon ang pagtakbo at maaabutan na niya ito. Nang malapit na'y sumampa siya sa likuran nito. Jeongyeon groan at Nayeon's weight.