Aching To Love You

40

Aching To Love You: 2yeon part 40

~

Patakbo siyang pumasok sa hospital at dumiretso sa front desk. Mabuti na lamang ay sinundan siya agad ni Seungyeon, kung hindi ay nagkaproblema pa siya sa pamasahe. Sa kamamadali niya, nakalimutan niya ang mga bagay na dapat dala nya kapag may emergency. A phone and money.

Jeong: Nurse....Im Nayeon po...nasan po siya
Nurse: Im Nayeon? As in the supermodel! Wow!
Jeong: I DON'T HAVE THE FREAKING TIME TO REACT WITH THAT! WHERE IS MY GIRLFRIEND!?
Nurse: C-checheck ko po.

Nanginginig na nagtipa ang nurse sa computer ngunit bago pa ito makasagot ay lumapit sa kanila si Seungyeon.

Seung: It's okay Lei, I've got him.

Inakay niya ng kaunti si Jeongyeon palayo sa nurse at sinabing nasa Emergency room si Nayeon. Tumakbo naman ito agad papunta roon at isa isang hinanap ang pwesto ng girlfriend niya.

Sa pangalawang row, binuksan niya ang kurtina at nakita si Nayeon na tulog. Nadatnan niya roon ang isang nurse at kinausap iyon ng ate niya.

Seung: How's the patient?
Jennie: She's stable now. Pero kapag naulit pa ito, we can't guarantee the safety of the baby.
Seung: Enough. Thanks Jen...

Tumango si Jennie atn umalis. Parang naupos si Jeongyeon dahil sa sinabi ng nurse. He's trembling as he held her hand. She's pale and stressed. Naramdaman niya ang hawak ng ate niya sa kanyang balikat.

Seung: She's in too much stress, Jeongyeon. You are responsible for some of it.
Jeong: Kasalanan ko ito....
Seung: Oo, kasalanan mo.

Napahinto siya. Hindi siya makapagsalita ng pabalik dahil tama naman ang ate niya. Siya ang may kasalanan....nakita niya si Nayeon na nakahospital gown pero hindi niya naisip na galing itong ospital. He was blinded with anger.

Umalis na si Seungyeon at naiwan siyang nakatitig sa dalaga. Marami siya katanungan sa isipan...ngunit ayaw na niya munang tanungin ang dalaga...their baby is on line. Baka mapaano pa.

Jeong: Nayeon....b-bakit hindi mo agad sinabi sa akin? Bakit itinago mo pa ng isang buwan??

Napayuko siya. Isang buwan....naisip niya agad ang karanasan ng nobya sa loob ng buwan na iyon. Morning sickness, stress, dizzines....

His tears fell as he imagined Nayeon having troubles alone..iniisip niya kung bakit hindi nito agad sinabi sa kanya...

Maya maya pa ay inilipat na ang higaan ni Nayeon sa isang VIP room. Seungyeon gave him food, kalahating araw na kasi anv lumipas at dapithapon na.

Matapos kumain, tinabihan niya ang nobya at nakatitig lang rito. He missed her so much...imbes na yakap at halik ang pagsaslauhan nila, ito pa ang nangyari..

He holds her hand again and stared at her intendly. He wanted to imprint sick Nayeon on his mind so that he'll never bring her back into this painful state anymore.

Nanlaki ang mala niya nang gumalaw ang hintuturo ni Nayeon at napatayo siya.

Jeong: N-nayeon? Are you awake?

He's nervous as he read her face. Unti unti nitong iminulat ang mga mata at tumitig sa kanya ng ilang segundo.

Nayeon: J-jeongyeon?
Jeong: Yes...ako ito...narito ako..
Nayeon: Y-you're here....thanks God....I-i thought you left me....
Jeong: No....I will never do that...
Nayeon: M-my baby? Kumusta ang baby natin!?

Jeongyeon's heart melted as he hears "baby natin". Sarap sa ears...they're going to be a parents.

Jeong: The baby's alright....