Aching To Love You

7

Aching To Love You: 2yeon part 7

A pang of pain hit Nayeon's head. Her head feels so heavy and hammered! Ano bang nangyari?

Iminulat niya ang kanyang mga mata. Maski sa pagdilat ay nahihirapan siya. Maybe her eyes and swollen because of too much tears she shed.

Tears?

Napabalikwas siya ng bangon sa naisip niyang iyon. Niloko nga pala siya ng boyfriend niya.

Nayeon: That bastard.

Humiga muli siya't ipinikit ang mata. Hinanap niya ang cellphone niya sa bedside table bang nakapikit. Nagtaka siya kung bakit wala siyang nakakapang bed side table.

Nayeon:Nasan na yun?

She opened her eyes and shriek as she saw where she is. Stranger's room!

Nayeon:AHHHHHHHHHH!!!!!!!! Nasan ako!?

Ngayon niya lang napansin na hindi na niya suot ang damit niya kagabi. Tanging undergarments ang suot niya.

Nayeon:Oh my...what I've done!? Anong nangayari? Nasan na ang dress ko!?

Binalot niya ang sarili sa comforter at umalis sa kama. She slowly pinned the knob. Pagbukas ng pinto, isang babae ang humarap sa kanya.

Nayeon: Ah! You startled me! Nasan ako?
Seungyeon:Kalma ka lang, nasa bahay ka namin.
Nayeon:B-bakit ako narito?
Seungyeon: Dinala ka ng kapatid ko dito.
Nayeon:Kapatid? Sino?

Bago pa makasagot si Seungyeon ay napansin na niya ang lalaking nakasama niya buong gabi sa bar.

Nayeon:J-jeongyeon???
Jeong:Good morning.

Tinago niya ang sarili. Hubad siya at nasa bahay siya ng lalaking kahalikan niya kagabi. But it wasn't just a kiss, they make out!

Napasigaw siya sa naisip at sinara ang pinto. NAKAKAHIYA!!!

Nayeon: M-may nangyari kaya sa amin? Hindi...wala yan...walang masakit sa akin kundi ulo...wala..walang nangyari. Kalma....

She breathe in and out to calm herself. Narinig niya ang katok ng dalawa, nahihiya siya.

Seungyeon: Nayeon..may damit dyan sa cabinet. Dress yourself. Wag kang mahiya. Ako ang naghubad sa dress mo. Wag kang mag alala.

Dahil sa sinabi niyang iyon, nabunutan siya ng tinik sa lalamunan. Woooh!

Tinungo niya agad ang cabinet at naghanap ng magandang damit.

Nayeon: OH MY GOSH!

Nakita niya ang repleksyon niya sa salamin. Hindi siya makapaniwala sa nakikita niya.

Nayeon: My face is horrible!

Kumuha siya ng face towel at ipinunas sa mukha. Hindi man lang siya hinilamusan. Kumalat ang maskara at lipstick niya!

Nayeon: Bakit walang banyo dito!?

She slapped her forehead. Naiinis siya at nahihiya, sa sarili niya. Ang pinaka iniingat ingatan niyang mukha, sa isang gabi lang nasira na.

Nayeon: Wala na ang magandang aura ko sa paggising😭

She heard a knock. Lumingon siya rito at nagmamadaling nagbihis. Isang velvet dress ang isinuot niya. Nakita naman niya agad ang purse niya kagabi.

Kinuha niya iyon at tinungo ang pinto. Aalis na siya. Binuksan niya ito at bumungad sa kanya si Jeongyeon.

Jeongyeon: Aalis ka na agad?
Nayeon: Yes
Jeongyeon: Kumain ka muna.
Nayeon:Hindi na. Kung ano man ang nangyari kagabi, kalimutan na natin iyon okay? It's just a spur of the moment. Heart broken lang ako at gumanti lang ako sa kanya. I'm sorry I used you.

Hindi na niya hinayaang magsalita pa ito, kumikirot ang ulo niya. Kailangan niya munang ayusin ang mukha niya. Maybe, visiting her dermatologist is her best option.

Jeong: Nayeon, sandali lang.
Nayeon: Wag mo na akong sundan.

Narinig ko ang pagtakbo niya palapit sa kanya at tumakbo na rin siya. Bakit ba kailangan pa siyang habulin nito? Tsk. Nakakahiyang humarap.

Jeong: Nayeon, teka lang
Nayeon: Wag mo na akong sundan!

Bago pa niya mahawakan ang door knob niya ay nahablot na siya ng lalaki. She cover her face with her hands.

Jeong: Bakit ba umiiwas ka?
Nayeon: My face is awful! Nakakahiya
Jeong: Is that your real deal? Hindi yung nangyari kagabi?
Nayeon: My top priority is my face, second na yang nangyari kagabi or anything else.
Jeong: You're really something.
Nayeon: Aish! Please let me go. Mag aayos pa ako.
Jeong: You look beautiful, Nayeon. No need to cover your face.
Nayeon: Wag mo nga akong lokohin. Bitawan moko

Pumipiglas siya sa hawak ni Jeongyeon habang nakatakip ang mukha.

Jeong: Okay, fine.
Nayeon: bitawan mo na ako.
Jeong: Okay, but let me have your number.
Nayeon: Bakit ko naman gagawin yun?
Jeong: Because you owe me a lot
Nayeon: Huh?
Jeong: I'll tell you in a message. You'll be surprised
Nayeon: May nangyari satin!?
Jeong: I'll tell you later😉
Nayeon: You better tell me now!
Jeong: Sa message na.
Nayeon: Aish! Oo na!

Kinuha niya ang phone ni Jeongyeon.

Nayeon: Tumalikod ka. Wag mo akong tingnan. I'm ashame.
Jeong: Hay nako

Walang nagawa si Jeongyeon kundi tumalikod. Tinype naman niya ang number niya sa phone nito at tinawagan. Baka kasi di maniwala na numero niya yun.

Nayeon: Oh! Number ko talaga yan. Wag mong ipagkakalat.

Bago pa makalingon si Jeongyeon, pumasok na siya sa loob ng bahay niya.Napangiti naman si Jeong nang makita niya ang number ni Nayeon.

"Gorg.Nayeon" ang nakalagay roon. Self-proclaimed talaga ang dalaga. Bumalik siya sa bahay nila ng may ngiti sa labi. Hindi lang niya alam kung ano ang nangyari kagabi.

Mabilis na naligo si Nayeon at napagdesisyunang magpunta sa dermatologist niya. Kailangan niyang maayos ang skin niya. Mayroong tumubong kung ano sa mukha niya. She slept with her make up on!
~

~
Nayeon: Thank you Ms. Kim! I owe you a lot!
Ms.Kim: No worries. Don't forget to erase your make up. Just take the medicine I prescribed okay?

Tumango siya at nagpaalam. Palabas na siya sa office ni Ms. Kim nang tumunog ang phone niya. She opened the message and it's from unknown number.
She gasped hard, unbelievable. Napahinto siya sa paglalakad nang mabasa iyon. She's sure it's from Jeongyeon.

Jeongyeon: My sister isn't the one who changed your clothes😉 I did, honey.
Nayeon: OHHHHH MYYYY GAAAAAAD!!!!!!!

To be continued...

Next part is a flashback of what happened last night😉💗

Author's note..
-If you liked this chapter, please consider tapping the little star(☆) below😊. Thank you!