Drunk In Shinjuku

Chapter 29

Hi, Guys! I'm back. Sorry for the delayed update and thank you so much for waiting patiently. I hope you are all well and safe.

xoxo,
JoeyJMakathangIsip

***
Sigfred

"Wait," I told him, "Please wait for me," dagdag ko at nginitian lang siya. Malapit nang matapos magbihis si Troy habang ako ay boxers pa lang ang naisusuot. My body still aches because of what we did earlier. Para akong binugbog ng isang dosenang kabayo. Maling galaw ay kumikirot lahat ang bawat parte ng katawan ko. Lalong-lalo na sa may puwitan ko. Troy managed to wear a condom and apply a lubricant pero dahil sa laki ng kabuuan niya, pakiramdam ko ay napunit pa rin ako roon.

He smiled back at me nang maisuot niya na ang shirt niya. "I won't leave you. Kahit matagalan ka pa, hihintayin pa rin kita, Sig."

Natawa at kinilig lang ako sa sinabi niya habang sinusuot ang shirt ko. Umikot siya sa kama. "What's wrong?" aniya habang naglalakad. "May masakit ba?" tanong niya nang makarating na siya sa harap ko. He kneeled in front of me giving me a very cinematic view of his very handsome face.

I blush at the sight. Tumango lang ako. "Mm."

"Saan?" tanong niya. Kitang-kita ko ang pagaaalala sa mga mata niya.

"Bakit?" tanong din ang isinagot ko sa kanya. "Ano'ng gagawin mo kapag sinabi ko sa 'yo kung saan ang masakit?" dagdag ko.

"I'll kiss it," walang pagaalin-langan niyang sagot. Ginawaran niya ng halik ang kanang kamay ko.

Natawa lang ulit ako. "It's fine. Hindi naman masyadong masakit."

Sinubukan kong tumayo para masuot ko ang pants ko pero kamuntikan lang akong matumba. Mabuti na lang at nasalo ako ni Troy. Hawak-hawak niya ako sa balikat ko. Tinagpo ng mga tingin niya sa akin. "My baby is badly hurt."

Nakagat ko ang ibabang labi ko sa sinabi niya. Napayuko ako dala ng kahihiyan. I feel so embarrassed at him. Ako ang namilit sa kanyang pasukin ako at ayaw kong maabala ko siya sa kung ano man ang naging resulta. I even like what happened. I like it so much. And I don't want to bother him with its side effects.

"Sig, tell me honestly, please? Does it hurt so much?" tanong niya. His voice and even his facial reaction really show that he is really worried of me. The pain is, well, bearable at the moment, pero oo, masakit talaga, at hindi lang nananatili ang sakit doon kundi dumadaloy iyon sa bawat parte ng katawan ko. It's torturing and crucifying me slow but Troy showing me his concern makes me want to hide it. I don't want to cripple his peace of mind at ang gusto kong maalala niya sa kung ano man ang ginawa namin ay iyong masasayang bagay lang. I don't want to create mess with his memory.  I don't want him to see the afterparty because I don't want him to regret what we did. Natatakot ako na kapag nalaman niyang nasaktan ako ay baka magsisi siya kung bakit niya iyon ginawa sa akin at ang mas malala, baka sa susunod ay hindi niya na iyon gagawin dahil matatakot na siyang masaktan ako. I want us to do it again. I want a second time. I want us to do it all over and over again.

"Sig? Please, be honest with me," nagsusumamo ang boses niya.

Nakagat ko ang ibabang labi ko. "Yeah." Napayuko ako. "It fucking hurts." I turned my sight sideway. "It fucking hurts like hell."

"Look at me while you're explaining it," ani Troy. Using his thumb, he pulled my chin towards his very handsome face.

I blush at the sight again. "P-pero," I struggled, masyadong siyang guwapo to the point na nadi-distract ako doon. His brows, his eyes, his well chiseled jaw, his high cheeks, his pointed nose, his soft lips, lahat, nakakaikli ng attention span.

"Pero?" aniya na siyang nagpabalik sa akin sa kung ano ang iniisip ko kanina.

"Pero natatakot ako na sabihin sa 'yo na masakit," I honestly told him as he ordered me so.