Deceive me, Love (Buenavista Series #1)

Chapter 19

Chapter 19
Force

Binagsak ko ang tingin sa plato saka marahang inayos ang pag-upo. Tulala kong tinignan ang pagkain ko.

Now that I confirmed he's here, all the strength I built earlier was sudden thrown out of the window. Sa sobrang kaba ko ngayon ay napakaimposible nang kumalma. Nahihirapan akong huminga nang maayos.

Umingay ang paligid sa tanawan ng mga kararating lang. At nasisiguro ko na sila itong mga kasamang kaibigan ni Range noong araw ng Manggahan. And that also means... sila itong pinapupustahan ako, 'di ba? Humigpit ang kapit ko sa kubyertos sa naiisip. Napukaw na naman ang galit ko.

Nahuli nina Olivia ang tingin ko sa nakakarindi nilang hagikhikan, halata naman na patungkol sa kararating lang na mga kalalakihan ang pinag-uusapan nila. Laking pasalamat ko na sa pinakadulo kami naupo ni Emma kaya nakukubli kami kahit papaano sa dilim. Being noticed by them is the last time I would want here.

Tumikhim ako na pinagmamasdang puno ang lamesa nila ng inuming alak. Wala pa iyan d'yan kanina o talagang lutang ako at hindi iyon napansin.

Biglang hinawakan ni Emma ang kamay ko kaya natigil ako sa paglalaro ng kurbyertos. Natawa siya sa gulat kong mukha.

"Namumutla ka d'yan? Ayos ka lang ba?" bulong niya.

Tumango ako. "Uh. I'm okay, Ems."

Kalaunan, nagsiakyatan ang may mga edad naming staff. Medyo mas umingay sina Olivia, halatang nagpapakitang gilas at mas pinapahalata ang interes sa kabilang lamesa. Gusto ko siyang sawayin pero ako mismo ay nawawalan ng abilidad na magsalita.

Umamba si Olivia na tatayo kaya naghalakhakan ang tatlo niyang kasama. Tumaas ang kilay ko roon, pati na rin si Emma.

"Sobrang halata naman yata nina Olivia? Mamaya puntahan pa tayo rito." umismid si Emma.

"Hayaan mo na. Natural na lang sa kanila iyang lumandi,"

Natawa si Emma sa akin at napailing.

"Puntahan mo na, Vi. Mukhang kanina pa naman ang mga iyan nakamasid sa'yo." pag-udyok ni Ava kay Olivia.

"Lalapit na rito," Sophia frantically fanned herself when their low tricks, worked.

I mentally groaned. Umubra at lumipat nga ang mga kaibigan ni Range, pati na rin siya, sa lamesa namin.

Pinisil ni Emma ang hita ko kaya kami nagkatinginan. She's weirded out with how I am acting for sure. I nodded to assure her I am fine.

Marcus intentionally strutted infront while eyeing me intently. He decided to walk towards Olivia's group. Kaharap ko kasi sina Olivia.

"Hi," Marcus greeted Olivia's group but his eyes never left mine.

"Hi!" they greeted in unison.

Marcus chuckled and finally let me go in peace.

Tumaas ulit ang kilay ko sa kanila dahil naninibago ako sa inaasal nila ngayon. Hindi sila ganito. All of them suddenly became, you know, modest? And fucking hell... ang layo-layo nina Olivia sa pagiging dalagang Pilipina at mahinhin.

I want to gag.

Although, what made me even more fidgeted here is Range's intense gaze. Kanina pa 'yan at pinagpapawalang bahala ko na lang. Pero sa pagkakataong 'to, hindi ko na nakayanang 'wag tumingin pabalik. Nagtama ang tingin namin pero hindi man lang siya naalarma. Hindi gaya ko... na nalulugutan na nang paghinga.

Damn. He is staring intently and I hate it.

"Can we join the drinking then? The more the merrier?" Olivia asked Marcus.