Deceive me, Love (Buenavista Series #1)

Chapter 38

Chapter 38
Memorize

Sinamahan ako ni Nanay Leticia sa dati kong tinulugang kuwarto. Ang sabi ko kasi, nahihiya pa akong magpakita kay Range kaya dito muna ako magpapakalma bago magdesisyon kung ano ba ang gagawin ko.

Nanay Leticia sat on the bed with me with a gave me a warm water. She wrapped both my hands around the cup. Suminghap ako.

"Ano ang nangyari, Saint?"

Umiling ako. "I pushed her, Nay."

"Oo nga. Tinulak mo. Pero hindi mo naman siguro itutulak kung walang rason, 'di ba? Pinagsalitaan ka ng masama?"

Nagkatinginan kami ni Nanay Leticia.

How I wish Range thinks like her, too. Na sana man lang ay pina-explain din ako ni Range ng side ko kagaya niya. Hindi ko tuloy maalis-alis sa isipan ko ang sabi ni Willow sa tawag na walang kuwenta ang pagpaparito ko sa inaasal ni Range.

Bigla akong napatayo mula sa kama. Nanay Leticia was taken aback. I looked down at her with a concrete plan in mind.

"Uuwi po ako ng Iloilo!" biglaan kong sinabi. "Wala po akong mukhang ihaharap kay Range at Claudia kaya kayo na lang po sana ang magsabi sa kanyang aalis ako-"

"Naku! Sandali lang! Dito ka muna at tatawagin ko iyon para mag-usap kayo bago ka umalis, hija!" aniya sabay hila sa akin pabalik sa kama bago nagkumahog na lumabas.

Nervous, I chipped my nails together, waiting for my door to open. Ilang minuto ang lumipas, narinig ko na ang yapak sa labas. Unti-unting bumukas ang pintuan ko. Awtomatiko akong yumuko kasi si Range nga ang 'andito at hindi si Nanay!

The bed hollowed, indicating he sat in front of me. With this guilt I feel, I don't think I have the strength to look at him for longer.

"Saint," Range tried to call for my lost attention.

He sighed laboriously when I didn't give him my attention.

"Ang sabi ni Nanay sa akin ay aalis ka?" aniya, medyo mahinahon na ang boses. Hindi na kagaya kanina sa kusina nang sinigawan niya ako.

Naglakas loob na akong mag-angat ng tingin sa kanya. Pilit ko nga lang tinatago ang naglahong inis at takot sa loob-loob ko.

"Oo,"

"Why?" he asked with a serious tone.

I bit my lower lip. "Because... all I bring to you is problems over problems! So why not just go, right?"

Problematically, Range massaged the bridge of his nose. Umayos siya nang pag-upo saka umusog pasulong sa akin.

"Yes, Sainthia. You do bring problems to me, but I don't mind solving them for you," may pagdiin niyang sabi.

Liar.

I scoffed. "Yes. You do mind! Kaya mo nga ako sinigaw-sigawan, 'di ba? And what I hate about you now, Range, is you are all fucking mouth!"

His brows twitched, as he chucked amusingly. "I am what? All mouth? Then how so?"

Napairap ako bago napahiga sa kama. Pagod akong kausapin sa siya kung ganito pa siya na nagbibiro. Oo. Kanina gusto at desperado akong mag-usap kami pero kanina iyon at iba na ang nararamdaman ko sa segundong 'to.

I felt his warm hand on my waist, caressing my skin slowly beneath my lose shirt.

"What happened earlier in the kitchen?" sumeryoso na niyang tanong.

Umikot ako sa kabila para sana makaiwas pero isang maniubra niya lang, bumalik ako sa dating posisyon. I sighed and brought myself up again.

"Nagkasagutan kami. Pinagtutulak niya ako nang nahuli ko siyang nakakapaglakad mag-isa. She told me to not tell you because you don't need to know-"