Deceive me, Love (Buenavista Series #1)

Chapter 22

Chapter 22
Choose

I lost all my trust in him that even in his vulnerability, I find it hardest to still believe him. May parte sa akin na gusto maniwala sa sinasabi niyang ako lang ang paniniwalaan niya higit sa lahat. Siguro ay ayaw ko lang aminin ng lantadan na gusto ko rin namang sumubok na pagkatiwalaan siyang muli.

But he's Range, you don't know what's up his sleeves. Or maybe he just said those words to manipulate and trick me into trusting him again. If he said he believes only me, then I should believe him, too, right? Na-o-obliga akong magtiwala rin.

"Hindi na ako naniniwala pa sa'yo, Range. Hindi ko alam kung alin sa mga salitang lumalabas sa bibig mo ang katotohanan at hindi. Magaling ka kaya alam ko na 'yan. At higit sa lahat, natuto na ako sa'yo. You can't trick me anymore-"

He sighed. "I am not trying to trick you, Saint."

"Then be okay with the fact that not trusting you for now..." umusog ako nang umamba siyang hahawakan ako. "No. I am not trusting you ever! You believe on my words, right? Then be okay with that. Bahala ka-"

"Okay," he firmly conceded.

Walang pagmamatigas. Walang pagmamakaawang paniwaalan din siya pabalik.

What the hell?

I cocked my head to the side because I was so startled by him just abruptly conceding.

Gusto kong sabunutan ang sarili dahil nalilito na ako. He's fucking good at this mind games that I can no longer explicitly point out which ones are tricks and which ones are not. For me, if I am being one-hundred-percent honest, all he said a while ago weren't tricking me at all. Na seryoso nga siya at hindi nagsisinungaling.

Bago pa siya makadagdag ng sasabihin, tumayo na ako para makalabas ng guest house. Nasa labas si Maximus at tahimik lang na kumakain ng dayami. Nilagpasan niya ako at inayos lang ang tali ng alaga.

Pinilig ko ang ulo para pagmasdan ang pa galaw niya.

Wala akong nababasa sa mukha niya na dismayado sa kahit anong pinagbabato kong salita kani-kanina lang. His subtle movements are telling me that he is indeed okay with me not trusting him, ever. Shouldn't be I happy with that? Ba't mukhang nagi-guilty ako rito?

Tang ina. Binabaliw niya na naman ako!

Marahan niya akong tignan. Kahit doon ay naaasiwa ako.

"Ready?" he asked, still so calm.

Suminghap ako bago lumapit sa kanya. Agad niya akong hinawakan sa baywang bago iminuwestra paakyat sa likod ni Maximus. Humawak ako sa tali nang binitawan niya ang pagsuporta sa akin para makasampa rin kay Maximus. Nagpigil ako ng paghinga nang hinawakan niya ang kamay ko na nakakapit din sa lubid.

Ngumuso ako at hindi na nagreklamo pa posisyon namin sa kabuuan ng biyahe pabalik ng mansyon. Sobrang lapit namin at 'di ako makahinga.

Marahan ang patakbo niya na animo'y hindi naman nagmamadali, taliwas iyon sa reaksiyon niya nang madatnan ako sa guest house. Bumabalik na naman sa isipan ko kanina ang galit niyang ekspresyon nang mahanap ako sa patio. And based that reaction earlier, hinanap niya ako?

At nang papalapit na kami sa mansyon, na kahit madilim, makikita ang mga nakatayo sa harapan ng mansyon. Inches closer, I can finally see better. Nanay Leticia was in front with Emma, who looked as if weeping.