[Zawgyi]
၂၀၂၀ ၊ ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႕ ၊ တနဂၤႏြေေန႕
ဦးျမတ္ေက်ာ္ေခါင္ မေပ်ာက္ဆုံးခင္ ဆယ့္ႏွစ္ရက္အလို ...
မြန္းလြဲပိုင္း ႏွစ္နာရီခြဲခန႔္ ရွိေနၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဒၚရည္မြန္မွာ အေပၚထပ္က အခန္းထဲမွာရွိေနတဲ့ ဦးျမတ္ေက်ာ္ေခါင္ဆီ အေအးပို႔ရန္ အသင့္ေဖ်ာ္ထားသည့္ အေအးခြက္ေလးကို ပန္းကန္ျပားေလးတစ္ခ်ပ္ႏွင့္ခံကာ အိမ္အေပၚထပ္ကို တက္လာခဲ့သည္။ အိမ္မွာလူပိုလည္း မထားတတ္တာေၾကာင့္ အိမ္ႀကီးတစ္အိမ္လုံးကိုထိန္းသိမ္းဖို႔ ေဒၚရည္မြန္တစ္ေယာက္တည္း ေကာင္းေကာင္းမနိုင္နင္းတာေၾကာင့္ ဖုန္မႈန႔္ေလးေတြ အနည္းငယ္တင္ေနသည့္ ကြၽန္းေလွကားထစ္ေတြကို တစ္ထစ္ခ်င္းစီး နင္းျဖတ္ေက်ာ္လာသည္။
ေဒါက္ ! ေဒါက္ ! ေဒါက္ !
ခန႔္ထည္လွသည့္ ကြၽန္းတံခါးႀကီးကို ေဒၚရည္မြန္က လက္ႏွင့္ သုံးခ်က္ေလာက္ ဆင့္ေခါက္လိုက္သည္။
" ရည္မြန္လား ... ဝင္လာခဲ့ေလ ရည္မြန္ . အကို ဂ်က္မခ်ထားဘူး "
" ဟုတ္ကဲ့ အကို ... "
အိပ္ခန္းအတြင္းမွ ခင္ပြန္းျဖစ္သူရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို တန္းရတာေၾကာင့္ တံခါးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္ဖြင့္လိုက္သည္။ အခန္းထဲကိုေရာက္သည္ႏွင့္ ေဒၚရည္မြန္က ကြၽန္းတံခါးကို အသာေစ့ပိတ္ရင္း ဦးျမတ္ေက်ာ္ေခါင္ထိုင္ေနသည့္ စာၾကည့္စားပြဲနား ေလွ်ာက္သြားကာ လက္ထဲမွာကိုင္လာသည့္ သံပုရာရည္ခြက္ကို စားပြဲေပၚခ်ေပးလိုက္သည္။
" သံပုရာရည္ေလးေသာက္ဦး အကို ... အလုပ္ေတြမ်ားေနတာလား "
" မ်ားတယ္ရယ္လို႔ေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး ရည္မြန္ရယ္ . ဒီရက္ပိုင္း ၿခံထဲမွာက အလုပ္ေတြပါးပါတယ္ ... ဒီကာလကေတာ့ ဒီလိုပါပဲ "
" ဟုတ္ကဲ့ အကို . ေလာဘႀကီးၿပီး အလုပ္ေတြလဲ အရမ္းလုပ္မေနပါနဲ႕ေတာ့ ... အသက္ကလည္းရလာၿပီေလ ... နားနားေနေနေလး လုပ္ေပါ့ ... အိုစာမင္းစာလည္း ေလာက္ငွေနၿပီ . သားေလးတစ္ေယာက္အတြက္လည္း စားမကုန္လုံေလာက္ေနၿပီမဟုတ္လား "
ေဒၚရည္မြန္က ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ဦးျမတ္ေက်ာ္ေခါင္က လက္ထဲမွာကိုင္ထားသည့္ စာအုပ္ထူထူကို ေရာက္ရာစာမ်က္ႏွာတြင္ ကတ္ေလးတစ္ခုႏွင့္ အမွတ္အသားျပဳကာ ပိတ္လိုက္ရင္း ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္ၿပဳံးသည္။
![Unconditionally [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/234289508-64-k382417.jpg)