Unconditionally [Completed]

Part 28

[Zawgyi]

တစ္ဖန္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ရက္သတၱပတ္ေတြရဲ႕ ပထမဆံုး တနလၤာေန႔ရဲ႕ မနက္ခင္းေလးတစ္ခု။ လင္းေသြးရဲ႕ ပထမဆံုး ရံုးတက္ရမယ့္ရက္မလို႔ နာရီနႈိးစက္ကေန အသံျမည္တာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း အိပ္ယာထကာ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးလို႔ ယူနီေဖာင္းပင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ၿပီးေနၿပီျဖစ္သည္။ ရံုးတက္ရမယ့္ ပထမဆံုးရက္မလို႔ လင္းေသြးစိတ္လႈပ္ရွားၿပီး တက္ႂကြေနတာကေတာ့အမွန္။ အခန္းထဲကေန ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစံုနဲ႔ berry cap ေလးကိုင္ရင္း ထြက္လာတဲ့ လင္းေသြးက အျပင္ကိုေရာက္ေတာ့ ယူနီေဖာင္းကိုယ္စီဝတ္ၿပီးၾကၿပီး အိမ္ရဲ႕နံရံကို ကုန္းကုန္း ကုန္းကုန္းနဲ႔ တစ္ခုခုလုပ္ေနၾကသည့္ မဟာထူးျမတ္နွင့္ ကိုစိုးသိန္းကို ေတြ႕သည္။

"ဘာေတြလုပ္ေနၾကတာလဲ ဦးမဟာ"

"ဒီမွာေလ စိုးသိန္း ... ရံုးဆင္းရင္ျဖစ္ျဖစ္ ရံုးမတက္ရတဲ့ေန႔ျဖစ္ျဖစ္ berry cap ေတြ စီၿပီးခ်ိတ္ထားခ်င္လို႔တဲ့ ... အဲ့တာ နံရံမွာသံရိုက္ေနတာ"

"အံမယ္ . အဲ့လိုေလးလဲ ေကာင္းတာေပါ့ ... Berry cap ေလး သံုးလံုးစီၿပီးခ်ိတ္ထားတာ ခ်စ္စရာေကာင္းေနမွာ"

"ေအးပါကြာ ... မင္းတို႔ပဲႀကိဳက္သလိုလုပ္ၾက ... မေျပာေတာ့ပါဘူး"

မဟာက စသလိုေနာက္သလိုနဲ႔ လက္ေလ်ာ့လိုက္တဲ့အသံနဲ႔ေျပာေတာ့ စိုးသိန္းက ျဖစ္ရတယ္ဆိုတဲ့ပံုစံနဲ႔ မ်က္ဆံကို တစ္ပတ္လွည့္ၿပီး နံရံဘက္ကိုျပန္လွည့္သြားကာ တူႀကီးကိုင္ၿပီး နံရံကိုသံနဲ႔ျပန္ရိုက္ေနသည္။ မဟာက လင္းေသြးဘက္ကိုလွည့္ၿပီး ၾကည္ၾကည္စင္စင္ၿပံဳးျပေတာ့ လင္းေသြးကလဲ ျပန္ၿပံဳးလာၿပီး ၿပံဳးစိစိနဲ႔ မဟာ့နားကိုေလွ်ာက္လာသည္။ ယူနီေဖာင္းအျပည့္အစံုနဲ႔ လင္းေသြးက ေတာင့္ေတာင့္ေျဖာင့္ေျဖာင့္အရပ္အေမာင္းနဲ႔ လိုက္ဖက္ေအာင္ပင္ မဟာ့မ်က္လံုးထဲ ေခ်ာေမာေနသည္။

"အပင္ပန္းခံၿပီး တူနဲ႔ရိုက္ေနၾကေသးတယ္ ... နံရံမွာကပ္တဲ့ကပ္ခြာခ်ိတ္ေလးေတြ ဝယ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူး"

"ဘာလုပ္မွာတုန္း ... ကိုယ့္ဘာသာ တူနဲ႔ရိုက္လဲ ခ်ိတ္လို႔ရရင္ၿပီးေရာမလား ... အလကားပိုက္ဆံကို ျဖဳန္းၾကဦးမယ္"