[Zawgyi]
"ဦးမဟာႀကီးက တကယ္လူဆိုးႀကီး"
"အယ္ ~ ကိုယ့္သခင္ေလးရယ္ ... ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ကိုယ္က လူဆိုးႀကီးျဖစ္ရျပန္တာတုန္း"
"မသိဘူး ဦးမဟာႀကီးက လူဆိုးႀကီးပဲ"
"ဟဟ ... ငဂ်စ္ေလးရယ္"
ရံုးတက္ရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ မျဖစ္မေနရံုးတက္ရမွာမလို႔ မဟာထူးျမတ္က လင္းေသြးအတြက္ ခြင့္တင္ေပးၿပီး ရံုးသြားတက္ရသည္။ ကိုယ္လက္ေတြနာက်င္ကာ ေနမေကာင္းတဲ့ လင္းေသြးငယ္ကိုေတာ့ ေရပတ္တိုက္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးခဲ့ၿပီး အစာေကြၽးေဆးတိုက္ကာ အိမ္မွာထားခဲ့ရသည္။ မဟာက ရံုးတက္ေနရၿပီး အိမ္မွာ စိုးသိန္းလဲမရွိပဲ ေနမေကာင္းတဲ့ လင္းေသြးငယ္တစ္ေယာက္သာ က်န္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွစိတ္မခ်နိုင္။ ေန႔တစ္ဝက္နဲ႔တင္ စခန္းမွာ လူခြဲရွိေနတာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္လာေတာ့ ငဂ်စ္ေလးက ကုတင္ေပၚက ေစာင္ပံုထဲကေန ရစ္ေနေလသည္။
"မရယ္နဲ႔ ... တကယ္နာေနတာ ... ရန္ေတြ႕ဖို႔ကိုေတာင္ အားတင္းေနရေရာ"
"ဗိုက္ေရာ ေအာင့္ေနတာေတြဘာေတြျဖစ္လား"
"အြန္း နည္းနည္းေလး"
"အဲ့တာေၾကာင့္ ကိုယ္ေျပာတယ္ေလ ... ညက ..."
"အာ ... ေတာ္ပါေတာ့"
မဟာ ေျပာမယ့္စကားကို ဆံုးေအာင္အေျပာမခံပဲ ဦးေအာင္ေအာ္ကာ ေစာင္ပံုထဲ မ်က္နွာေလးရဲၿပီး ဝင္သြားတဲ့ လင္းေသြးငယ္က သန္မာတဲ့ ရဲအရာရွိေပါက္စေလးမွ ဟုတ္ပါေလစ။
"ေန႔လည္ေရာက္ေနၿပီေလ ... မေန႔ကည ကိုယ္ျပဳတ္ထားတဲ့ ၾကက္သားစြတ္ျပဳတ္ေလး ရွိေသးတယ္ ... ထၿပီးစားရေအာင္ေနာ္ ... အိပ္ယာေပၚမွာပဲ လွဲေနရင္ နံုးၿပီး ေနထိုင္မေကာင္း ပိုျဖစ္မယ္"
"ကိုကို ခြံေကြၽးေလ ... မထခ်င္ဘူး"
"ေဟာဗ်ာ ... လွဲေနရင္ ေနမေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔ ထခိုင္းတာေလ"
"ေတာ္ၿပီ ... မဟုတ္လဲေဆးေသာက္မွာကို ... ေနမေကာင္းေနရင္ ကိုကိုရွိတယ္ေလ"
"အရပ္ႀကီးနဲ႔ လူလဲ အားနာပါဦးဗ်ာ ... ခြၽဲေနလိုက္တာ"
"မႀကိဳက္ရင္ မခြၽဲဘူး"
![Unconditionally [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/234289508-64-k382417.jpg)