[Zawgyi]
ထံုးစံအတိုင္း လူသတ္မႈနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့အမႈကို ေဖာ္ထုတ္နိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ရဲစခန္းတစ္ခုလံုး အလုပ္မ်ားေနၾကသည္။ ညနက္ေနသည့္တိုင္ ဘယ္သူမွ အနားမယူရေသး။ တရားခံေတြလို ယူဆရတဲ့သူေတြကို စိုးသိန္းက ဂုတ္ကဆြဲၿပီး စစ္ေဆးေရးအခန္းထဲ ေခၚသြားမွသာလွ်င္ မဟာရံုးခန္းထဲကခံုမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ရင္း အနားရေတာ့သည္။ အလုပ္ရံုက အခန္းထဲမွာ ၾကမ္းျပင္နဲ႔ေခါင္းနဲ႔ ေဆာင့္မိလို႔ သတိေမ့သြားတဲ့ မိနန္းက သတိရလာေပမယ့္ နဖူးကြဲသြားတာေၾကာင့္ မဟာ့ ရံုးခန္းထဲကခံုမွာေခၚၿပီး ရဲေမေလး တစ္ေယာက္က ေဆးထည့္ေပးေနသည္။ လင္းေသြးက စိုးသိန္းနဲ႔အတူ စစ္ေဆးေရးအခန္းဘက္လိုက္သြားတာေၾကာင့္ ရံုးခန္းထဲ မဟာရယ္ ေဆးထည့္ေပးေနတဲ့ ရဲေမေလးရယ္ မိနန္းရယ္ သံုးေယာက္သာရွိသည္။
"ဟို ... ကြၽန္မဘာမွမသိပါဘူး . မဟုတ္ဘူး . ဒီကိစၥက ကြၽန္မနဲ႔ဘာမွမပတ္သတ္ပါဘူး ... တကယ္ပါ"
"အဲ့တာဆို ေန႔လည္က ဘာလို႔လိမ္ခဲ့တာလဲ"
"....."
ေဆးထည့္လို႔ၿပီးေတာ့ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႔ မဟာ့ကို စကားစေျပာလာတဲ့ မိနန္းက မသိေၾကာင္းသာ အျငင္းစကားဆိုသည္။ မဟာက မရယ္မၿပံဳးမ်က္နွာနဲ႔ မိနန္းေရွ႕ကခံုမွာဝင္လိုက္ၿပီး ေျခခ်ိတ္ထိုင္လိုက္သည္။ ေဆးထည့္ေပးေနတဲ့ရဲေမေလးကေတာ့ ေဘးမွာ မတ္တပ္ရပ္ရင္းေစာင့္ေနသည္။
"ေၾကာက္လို႔ပါ ... ေၾကာက္လို႔ ... မလိမ္သင့္မွန္းသိေပမယ့္ ကိုလင္းက ညီမေျပာရင္လဲ ညီမကို သတ္မယ္ေျပာလို႔ ... အလုပ္ထြက္သြားတဲ့ စုစုကို လႊဲခ်ရင္ဘယ္သူမွမသိဘူးဆိုၿပီး ေျပာလို႔ပါ"
"လိမ္ေျပာေတာ့လဲ အခုသူကမင္းကို ဘာမွမလုပ္ပဲေနလို႔လား"
"ဟင့္အင္း"
"ေျပာပါဦး ... ငါတို႔နဲ႔ မေတြ႕ခင္က မင္းကို ရိုက္နွက္ၿပီး ဆံပင္ဆြဲေနတာ ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ"
"ညီမက ႐ြာပဲျပန္ခ်င္တယ္လို႔ေျပာတာကို ကိုယ္လြန္ရုန္းရမလားဆိုၿပီး ဆံပင္ဆြဲၿပီး ရိုက္နွက္တာပါပဲ"
"မင္းက ဒီလူသတ္မႈမွာ ဘယ္ကဘယ္လိုပါလာတာလဲ"
"အဲ့တာက . အဲ့တာကေလ ~"