[Zawgyi]
"ဆိုေတာ့ကာ ... ေသဆံုးသူ ေမာင္ျမင့္က အလုပ္ကိုလဲ မလာတာၾကာၿပီေပါ့"
"ဟုတ္ကဲ့ဗ် ... သူက အရက္လဲေသာက္တယ္ ... ေသာက္ၿပီးရင္ လူမွန္းမသိသူမွန္းမသိနဲ႔ တစ္ေနရာရာမွာ ေမွာက္ေနတတ္တယ္ ... သိတဲ့အတိုင္းပဲဗ်ာ ... သူက အႀကီးပိုင္းဆိုေတာ့ သူအလုပ္မလာတာ အလုပ္ခ်ိန္မမွန္တာေတြ အလုပ္ထဲေရာက္ရင္ မူးေနတတ္တာေတြကို ဘယ္သူမွျပန္မေျပာရဲဘူး"
မဟာထူးျမတ္က မက္မန္းေနၾကာလုပ္ငန္းက ကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္တဲ့အလုပ္သမားေလးတစ္ေယာက္ကို စစ္ေမးရင္း ရသမွ်အေျဖေတြထဲကတစ္ခ်ိဳ႕ကို လက္ထဲကစာအုပ္ေလးထဲမွာ ေရးမွတ္သည္။ ေမးေနရင္းနဲ႔မသိမသာ စက္ရံုတစ္ဝိုက္ကိုေဝ့ဝဲၾကည့္ေတာ့လဲ စိုစြတ္စြတ္႐ြံ႕ေစးေျမမ်ိဳးရွိေနတဲ့ေနရာကို မေတြ႕ရပဲ ေနရာအျပည့္ခင္းထားသည့္ ကြန္ကရစ္စလစ္ျပင္သာရွိေနသည္။ မူမမွန္တဲ့သူေတြကိုလဲ မေတြ႕ရပဲ အကုန္လံုးက မဟာနဲ႔ လင္းေသြးတို႔ေရာက္လာတာကိုသာ အထူးတဆန္းလိုက္ၾကည့္ၾကေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့သူ႔အလုပ္သူ လုပ္ေနၾကသူခ်ည္းသာ။
"ဦးမဟာ ကြၽန္ေတာ္စက္ရံုထဲပတ္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္"
"အင္း ဂရုစိုက္ ငယ္ ... ခဏေနက်ရင္ ကိုယ္ေနာက္ကလိုက္ခဲ့မယ္"
"ဟုတ္"
အခ်က္အလက္ေလးေတြ စစ္ေမးေနတုန္း မဟာ့နားကိုေရာက္လာၿပီး ခြင့္ေတာင္းတဲ့လင္းေသြးကို မဟာက သတိေပးလိုက္ၿပီး စက္ရံုထဲပတ္ၾကည့္ဖို႔ခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ တစ္ခုခုဆို လင္းေသြးကိုယ္တိုင္လဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္နိုင္တာမလို႔ မဟာသိပ္ေတာ့စိတ္မပူမိ။ အနားကထြက္သြားတဲ့လင္းေသြးကို မဟာ မ်က္စိတစ္ဆံုးလိုက္ၾကည့္ရင္း ေမးလက္စလူကို လက္စသတ္ဖို႔ျပင္ရသည္။
"ဒီၾကားထဲ ထူးျခားေနတာတစ္ခုခုမရွိဘူးလား ... အလုပ္မလာတဲ့သူေတြဘာေတြ"
"ဟုတ္ကဲ့ ... အဲ့လိုေတာ့မရွိဘူးဗ် ... အာ ... ရွိတယ္ ... ရွိတယ္ ... မက္မန္းသီးထုတ္တဲ့ ေကာင္မေလးေတြအဖြဲ႕ထဲက မ်က္စိကြယ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့ အလုပ္မလာတာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေတာ့ရွိၿပီ ... အလုပ္ေတာင္ထြက္သြားၿပီလား မသိပါဘူး ... ဒါေပမယ့္ သူက ဒီမွာလုပ္တာေတာင္ ၾကာေနၿပီကို"
![Unconditionally [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/234289508-64-k382417.jpg)