[Zawgyi]
ေအးစိမ့္ေနတဲ့ ညေနခင္းမွာ ေဆာင္းေလေအးတို႔က တသုန္သုန္ တိုက္ခတ္လ်က္ရွိသည္။ အခ်ိန္အားျဖင့္ ညေနေလးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေနေသးေပမယ့္ ေဆာင္းတြင္းမလို႔ ေရာင္နီကေပ်ာက္ကြယ္လုနီးကာ မႈိင္းညိဳ႕ညိဳ႕ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ မက္မန္းနဲ႔ေနၾကာ ထုတ္လုပ္တဲ့အလုပ္ရဲ႕ လမ္းထိပ္မွာရပ္ထားတဲ့ ဂ်စ္ကားေလးေပၚမွာ မဟာထူးျမတ္နဲ႔ လင္းေသြးတို႔ အလုပ္ဆင္းခ်ိန္ကို ထိုင္ေစာင့္ေနၾကသည္။ ေခ်ာင္က်တဲ့ေနရာမလို႔ မဟာတို႔ေရာက္ေနတဲ့ေနရာက အလုပ္ရံုကလြဲရင္ က်န္တဲ့ေနရာမွာ အဝါေရာင္ပန္းခင္းကသာ တေမွ်ာ္တစ္ေခၚရွိေနသည္။
"အလုပ္က ဘယ္အခ်ိန္ဆင္းတာလဲ ဦးမဟာ"
"အေစာင့္ကိုေမးထားတာေတာ့ ညေန ငါးနာရီဆင္းတယ္လို႔ေျပာတယ္ ... ခဏေနရင္ေတာ့ ဆင္းၾကေတာ့မွာပါ ... အဲ့ေတာ့မွ သြားၾကတာေပါ့"
"ဟုတ္ ေစာင့္ရဦးမွာေပါ့ ... အင္းးးး ပ်င္းစရာႀကီး ... ေဘးနားကကြင္းျပင္ႀကီးဆိုေတာ့ ေလစိမ္းေတြတအားတိုက္ေနတာ ... အိပ္ေတာင္အိပ္ခ်င္လာၿပီ ... ရွဴးဖိနပ္စီးထားလို႔သာေတာ္ေတာ့တယ္ ... မဟုတ္ရင္ ေျခဖ်ားေတြေအးေနေတာ့မွာ"
"အခုအေႏြးထည္က ေအးေနလို႔လား ငယ္"
"အြန္း နည္းနည္းေအးတယ္ ... စိမ့္ၿပီးေတာ့ကို ေအးတာ"
ယူနီေဖာင္းေပၚကေန ဝတ္ထားတဲ့ဂ်ာကင္ေလးကို လက္နွစ္ဖက္နဲ႔ဆြဲေစ့ကာ လက္ပိုက္ၿပီး ေျပာေနတဲ့လင္းေသြးကို မဟာၿပံဳးၿပီးၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ေအးတာေၾကာင့္ ကိုယ္ေလးကို က်ံဳ႕သည္ထက္က်ံဳ႕ေအာင္ေကြးၿပီး ထိုင္ေနပံုက ေဘာလံုးေလးလိုျဖစ္ေနသည္။ ခႏၶာကိုယ္ကထြားတာေၾကာင့္ ေဘာလံုးလို႔လဲ ေျပာရအခက္နွင့္ မဟာ့မ်က္လံုးထဲေတာ့ လင္းေသြးက ကေလးေလးတစ္ေယာက္အသြင္။
"ကိုယ့္အေႏြးထည္ယူဝတ္ထား"
"ဦးမဟာ ေအးေနမွာေပါ့ ... ကြၽန္ေတာ္က အခုၿငိမ္ၿငိမ္ေလးနဲ႔ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးထိုင္ေနတာ ေႏြးေနၿပီ ... ခဏေနက်ရင္ ေလ့က်င့္ခန္းေလးဘာေလး လုပ္ရေတာ့မွာပဲကို ဟီးဟီး ... ပူသြားလိမ့္မယ္ ... ေအးေဆး ေအးေဆး"
![Unconditionally [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/234289508-64-k382417.jpg)