Chasing Wild Redamancy

CHAPTER TWENTY-EIGHT

CHAPTER TWENTY-EIGHT

Fade

I don't believe in the curative powers of suffering and sorrows, it shouldn't be seen as a punishment but they happen because they're part of our life. I keep myself from feeding my desire to be disappointed on doing things Mommy wanted, because I am a victim of a people stronger than me. How funny it is that I wanted to fixed the damages I have done, yet I was slowly destroying myself, I was lost and I need to be found, first.

Hindi puwedeng basta kana lang mamigay ng kapirasong tinapay kung ang sarili mo mismo ay hindi mo pa nabibigyan, walang masama maging makasarili paminsan minsan.

"Hay!" si Jumi pagkatapos ay sumalampak sa upuan.

Inabala ang sarili sa pag gawa ng sikwate ay sinulyapan ko siya.

"Good Morning Buntis!" bati niya bago humablot ng tinapay. "Hanep ang pregnancy glow mo! Mas mukha pa akong Nanay kaysa sayo!"

Tumawa ako bago buhatin ang dalawang tasa at tumungo sa lamesa. Medyo nahihirapan na nga ako sa pag galaw dahil patuloy na pagumbok ng aking tiyan. I was totally disappointed 'nga the other day, kasi ang ni-order kong fitted skirt sa isang shop ay hindi na sa akin magkasya.

"Sina Tita Venice?" tanong niya bago magsimulang kumain.

"Justin and Tita goes to Vet since Koko started to bleed last night,"

Antok siyang tumango. "Arte arte nire-regla lang pepe 'nun,"

"Jumi! We're in front of the food!" saway ko.

Hindi siya kumibo at humikab habang nagpapalaman ng tinapay.

Jumi followed me here in Boston after a week of my departure. Ang paliwanag niya lamang ay wala sa Pilipinas ang buhay niya at nasa ibang bansa ang career niya. I was glad that I have her here, kung hindi ay baka nabaliw na ako dito. She gave me advices on my breakdown on the first few nights I spent here in Boston.

Iniiwasan 'rin namin mapag usapan ang mga naiwan sa Pilipinas, except to my family, I don't think anyone knows what happened, my Mom spend her Millions just to pay some shoots I failed to attend, she even done some things to sealed the mouth of the press. Hindi 'rin ako nagabala pa na sabihin sa aking mga kakilala, not because I was ashamed but I am getting rid of false friend,

It doesn't mean that someone showed in your difficult times that person is a friend, due to sometimes our suffering console them on their own miserable lives, you will serve as something they are relieved of, kasi mas Malala pa ang nangyayari sa buhay mo kaysa sa kanila. And heaven knows how much I hate false friend.

Si Jumi na ang nagpresinta na maghugas ng pinggan, the last time I volunteered to wash the dishes ay halos maubos ko ang plato, takot lang ni Jumi na wala kaming magamit mamayang tanghalian kaya siya na ang gumawa.

"Pitong buwan pa lang tayo dito pero ka miss naman ng Philippines!" aniya habang binabanlawan ang pinggan.

Kinuha ko ang mga berries habang sinasawsaw ito sa mayonnaise. Nakaupo sa dinning area ay hinihimas ko ang aking tiyan.

"Kamiss madukutan sa Starmall tapos mag jaywalking sa Bicutan! Gwapo pa naman ng Pulis 'dun!"

Umiling ako sa masaya niyang kuwento.

"Mura lang Mot-Mot sa Manila sa halagang one fifty eh, may kwarto kana. Dito putragis!"

My brows furrowed. "What's Mot-Mot?"

"Motel! Sogo! Chuchakis!" aniya at hinarap ako. "Kaya wala akong choice parking parking nalang," tumawa siya at kinindatan ako.

"Try ko 'nga minsan sa talahiban! In the tall grass ang theme ganern!"