Abyss of Gold (Colours of Love #2)

Thirteen

"First love? How come?"

Agad siyang na-curious sa sinabi kong 'yun. Ang alam ng lahat ay mahal ko si Daniel kaya kami nagpakasal. Our parents did not want the public to know that it was just for their position ang the businesses they are trying to maintain.

I sighed heavily before opening about it. It was the first time I would tell it again to other people. But it was Marcus. He needs to know everything about me.

"It was a fixed marriage. Daddy needed to do that for the Falcos to help him in getting his position lalo na at baguhan palang siya noon. Dapat si Ate Raya, but she had a boyfriend. So she left. Hindi ko naman inakala na isusubstitute ako ang tatay ko." It was a relief that It was in a lighter mood while I was telling him everything.

"We were married right after my college graduation. We lived in the same house but we never slept together. She had girlfriends while we were married so when the news blew up na binubugbog niya ang isang babae, he became so depressed and he would hit me. I'm sure you know about that. Ikaw ang doctor ko noon, e." Sabi ko.

He was listening at nabibigla sa mga naririnig niya sa akin. Hindi niya siguro inakalang ganoon ang nangyari. Ganoon kalala.

"Hindi mo siya minahal? Kahit konti? It was 9..."

"Yes, 9 years." Sabi ko.

"Hindi ka man lang ba nadevelop? Ganun?"

I cringed upon hearing that. "No. And I'm glad I did not. Nakita mo naman kung gaano siya kagago."

He smiled but it was a sad one. Umakbay siya sa akin. "Come on, huwag kang malungkot! I am happy now. Thank you." Sabi ko kaya ngumiti siya ulit.

"I never heard about your wedding. Civil ba?" Tanong niya ulit habang nakasandal ako sa kanya.

"Yes. Daddy lang niya ang nagkasal sa amin." Sabi ko. "I don't actually consider it a wedding." Natawa ako.

"Oo nga. Hindi naman bagay sa'yo 'yung surname niya." Parang kinukumbinsi niya ang sarili niya sa mga sinasabi niya ngayon.

"I never used it. Kapag kailangan lang." 

"Kapag 'Garcia', gagamitin mo?" He was hopeful.

"Depende. Kung ibibigay mo sa akin." Sabi ko at tumayo na para iwan siya roon na nakatulala sa sinabi ko. Tumakbo siya para sundan ako sa loob. 

"Hoy! Oo naman 'no! Kailangan ko lang makilala muna parents mo." Sabi niya na para bang desidido talaga.

"Sabi mo, e." Sagot ko.

We skipped lunch because we were still full so when afternoon came, noong malilim na, lumabas kami para magswimming at tumambay sa may beach. Mayroon ng iilang turista dahil mayroon palang ilang cottages sa isang side. Hindi ko napansin kanina.

Naglalakad kami palapit sa isang papag sa ilalim ng puno. Siya lang ang nag-enjoy dahil hindi naman ako marunong lumangoy. Habang nagpapahinga, may mga lumapit sa aming mga teenagers at nagtititili sa harap namin ni Marcus.

"Oh my gosh! Si Marcus Garcia!" Tumatalon talon pa ang isa habang tinuturo si Marcus.

Lumipat ang tingin ko kay Marcus na napangiti nang alanganin. Kumunot ang noo ko. Bakit naman siya kilala ng mga batang 'to?

"Pwede po bang pa-picture?!" Napakatinis ng mga boses nila kaya nakakairita. Ewan ko kung dahil ba sa boses nila o sa mukha nila.

"Sure." Tumayo si Marcus at lumapit sa kanila. Nagselfie sila roon at tinitignan ko lang sila.