Kabanata 30
Kneel
Nagising akong may mabigat na kamay na nakaakap sa aking tiyan. Ang mga balahibo roon ay dumadampi sa aking balat. Kinilabutan ako roon at agad na tumayo!
Fuck! I slept with Zael!
Kumuha ako ng tee shirt niya at umalis na doon. Nakatulog akong nakabra lang at katabi ko pa siya!
Wala namang nangyare hindi ba? I'm still wearing my pants and my panties are still on my vajayjay.
Malaki ang ano niya at kung may nangyare man ay dapat hindi na ako nakalakad. Walang nangyare. Natulog lang kaming magkatabi.
Malinis ang harap ng bahay namin na para bang walang pinatay doon kahapon. Sobrang linis na wala kang makikitang bakas ng nakaraan.
Ini-lock ko ang kwarto at padabog na humiga sa aking kama.
"Abelia?" Tawag ko sa aking pusa.
Napabalikwas ako ng tayo! Iniwan ko pala siya kina Zael!
Hinilot ko ang sintido sa katangahang ginawa. Seriously? Anong nangyayare sa akin?
After drinking three glasses of water I tried to pull myself together. Let's chill okay. Let's remember everything that happened yesterday.
Iniwan ko si Abelia kina Zael. May umatake sa bahay. Pinuri ako ni papa tapos dumiretso ako kina Zael. Naghalikan kami at hinawakan ko ang...
Putangina.
Sinabunutan ko ang sarili nang maalala ang ginawa ko. Fuck! Ako pa talaga nag-initiate! Wow! Mazikeen! Hindi ka naman tigang ano?!
Pumikit ako ng mariin at isinumpa sa hangin na hindi na muna ako iinom. Ayoko na muna. Lahat ng ginagawa ko kapag nakainom at kasama si Zael ay pinagsisisihan ko kinaumagahan.
Mas magandang kapag may ginawa kami ay normal ang kalagayan ko.
Anong normal! Mas magandang wala nalang talagang mangyare!
Itinaas ko ang aking palad at tinitigan ito. I can feel the heat of his big guy down there. Fuck... hinawakan ko talaga?
Hindi naman ako nagsisisi na hinawakan ko. Nagsisisi ako kasi ako ang nauna.
Tangina anong pinagsasabi ko!?
Pagkatapos ng nangyari sa amin, how can I get my cat?
Abelia, let mommy think first okay? May nangyare lang anak pero kukunin kita.
Let's just pretend it didn't happen. Ay sandale. Ano naman kung nangyare? We aren't in a relationship. Uso ata kay Zael ang ganoon kaya okay lang hindi ba?
Bumuntong hininga ako sa stress na naramdaman. I like Zael. I really do. But this thing that I'm feeling and the thing that we just did yesterday is extreme. Hindi iyon tama.
Mali masyado at... mali talaga. Basta mali.
"Are you okay?" Tanong ni papa.
Nagulat ako ng bahagya at umupo na sa lamesa. "Yes, papa."
It's my first time of papa asking me if I'm okay. Kahit papaano ay maganda ang simula ata ng araw ko.
Tahimik si Israphiel sa harap namin. Hindi pa rin ata sila okay ni papa pero maaayos nila yan. Kaming dalawa? Hindi na ata talaga kami magiging okay. But it's fine. As long as he's safe.
"Saan ka galing kagabi?" Tanong ni kuya. Kumunot ang noo ko doon.
"What do you mean?" Papa interrupted.
"Wala siya sa kwarto niya kagabi." Israphiel said with humor.
Pumasok ako sa kwarto ko kaninang umaga na nakasarado ito. Kung pumasok siya kagabi sa aking silid ay ibig sabihin nabubuksan niya ang kwarto ko kahit na nakasara.
I don't want to doubt you, Phiel. I really don't want to. Don't make me change my perspective.
"Anong wala?!" Papa raised his voice.
Hindi na pala maganda ang umaga ko. Patikim lang pala 'yun.
"Ask her." Maangas na sabi ni Israphiel. Kumunot ang noo ko sa tono ng pananalita niya.
"Natulog ako sa ibang bahay." I said.
"At bakit?!" Papa shouted.
Si Phiel ay patuloy sa pagkain at nakangisi. He's enjoying this.
Anong nangyayare sa'yo kuya?
"Iniwanan ko ang pusa ko doon."
"Poor excuse." Phiel said.
"Babae ka lang Mazikeen!" Sigaw ni papa na para bang nakakadiri ang pagtulog sa ibang bahay.
"Babae ako. Hindi babae lang, papa." I fired.
Natahimik silang dalawa ni Phiel.
"I killed people before. Palagay mo ba ang pagtulog sa ibang bahay ay nakakamatay?" Pagbibiro ko.
"I wonder if it's a woman... or a man." Ani nanaman ni Phiel.
Is this him? Nagpapakilala ka na ba sa akin kuya? Ganito ka ba?
I now marvel if the things that you showed and your affection to me when I got here is real. Totoo ba iyon? Or not? Ikaw ba iyon? Or what?
YOU ARE READING
Curse of the Wind
ActionScience tells us that the thing that we need the most to live, is air. The wind. But what if the wind carried something to you that made your heart stop beating? Is it still the thing that we need? Or is this the curse of the wind?