Kabanata 27
Titigilan
No. That's just a dream. Masyadong ideal at hindi makatotohanan.
That's not my role. Hindi akin iyon. Hindi para sa akin. Bawal sa akin.
"Hindi pwede." I said.
"Bakit hindi?" Tumalim ang titig niya.
Hindi talaga. Nagtama ang mata namin at ayan nanaman at para nanaman akong nawawala sa sarili. I like your eyes Zael... it makes me forget things.
"Hindi pwede." I repeated.
Tumitig siya sa akin at itinabingi ang ulo. Masyadong sobra ang ekspresyon na ibinigay niya kaya nag-iwas ako ng tingin. Fuck. This is too extreme.
"You're the first girl whom I've cuddled with and the first girl that I've kissed..."
"You're the first girl who took care of me too. Alam mo bang gustong-gusto ko iyon?" Maharot ang kanyang boses. Nanginig ang binti ko doon.
"Hindi ko alam kung bakit ayaw mo... but I want to settle things with you." Bulong niya pa.
Ayoko. Tatapusin natin ang lahat ng ito ngayon. Umiling ako sa sinabi niya.
"Am I bad for you?" He asked. Tumawa ako roon.
I'm always bad for everybody.
"Umalis ka na, Zael. Hindi pwede."
"Okay." He said.
Kumirot ang puso ko pero natuwa ang aking utak. He agreed!
But why does it kinda hurt?
Well, fuck it. Whatever.
"Labas." I commanded.
"It's a process anways..." Bulong niya kaya kumunot ang noo ko.
"Process?"
He smiled before talking. "Kung ganito ang simula. I'll do this."
"No! That's not what I mean!" Oh my God!
"Huwag mo akong inuutusan." He smirked.
Naalala ko naman bigla ang sinabi niya sa kama niya kaya nag-init ang pisnge ko! Fuck!
"Fuck!" Sigaw niya.
Nanlaki ang mata ko doon! Bakit? Parehas kaming fuck ang iniisip?
Hinila niya ang kamay ko at pinalapit sa kanya. Hinalikan niya ang leeg ko ng isang beses kaya itinulak ko siya! Punyeta naman ayoko nga!
"Namumula ka. Gusto kita hubaran." Aniya at humawak sa gitna ng ilong na para bang nahihirapan.
What the hell....
"Lumabas ka sa sasakyan ko, Zael!" I shouted. Masungit niya akong tiningnan pero tumango rin.
"I'll do it your way." He said and kissed my forehead gently before leaving me in my car.
Bakit siya umalis?
Teka lang! Ang sabi ko ay tatapusin ko ngayon pero bakit parang nasimulan?!
Sinapak ko ang manibela ng sasakyan at ilang beses na nagmura doon! Punyeta! Punyeta! Punyeta!
Ngumuso ako nang may nagmultong ngiti sa aking labi. Hindi ako kinakabahan kung may makakakita sa akin dahil heavy tinted naman ang kotse ko.
I must be crazy.
One moment I want him out, then I got hurt and then now my heart's calm. Wow. Nababaliw na ata talaga ako.
Masyado naman ata akong maganda para mabaliw ano?
Inihilamos ko ang palad sa mukha dahil naguguluhan ako! Tatapusin ko dapat! Anong nangyare?!
Putangina...
Hindi pwede ito. Mali. Masyadong maingay ang utak ko pero kalmado naman ang aking puso. Wow. Nagkabaligtad. Wow. Peste.
Hindi na ako pumasok sa mga susunod na klase at nanigarilyo sa sasakyan ko. Baka masampal ko si Rico at ang guro ko kapag sinimulan akong inisin. Naiinis na nga ako eh.
Naiinis ba 'ko?
Putangina huhu.
What the fuck is happening to me?
May lalaki akong nakita na nakamasid sa sasakyan ng aking kapatid. Tumalim ang aking titig doon. Sino kang punyeta ka?
Malapit na ang uwian ni Phiel. Sino ang gagong ito?
Lumabas ako ng sasakyan na walang ginagawang ingay. Tahimik akong lumapit sa kanya. Pasakal ako ha?
Dinaklot ko ang kwelyo niya sa likod at ipinako agad siya sa lupa! Sumigaw pa siya kaya nilagay ko lahat ng aking timbang sa kanya para manahimik. Maingay putangina.
"Sino ka?" Tanong ko.
"Gago ka!" Sigaw niya kaya tumawa ako.
"Okay, gago ka. Sinong nag-utos sa 'yo?" Tanong ko ulit at hinawakan ang kanyang kanang kamay. Isang maling sagot mo sa babaliin ko kamay mo.
"Wala!" Sigaw niya pa. I laughed at that. Tinanggal ko ang hood sa kanyang ulo at sinabunutan siya. Tumawa ako mismo sa gilid ng kanyang tenga at nagsisisigaw nanaman siya.
"Baliw!!!" I laughed even more. Lagi kong naririnig iyan. Lagi talaga.
"Sagot!" Utos ko at binali ang kanyang tatlong daliri. Umiyak agad siya sa sakit. Awe. Kawawa naman.
"Wala~" Ungol niya. Tumawa ako doon at binali ang buong buto sa kanang kamay niya. Wala?
YOU ARE READING
Curse of the Wind
ActionScience tells us that the thing that we need the most to live, is air. The wind. But what if the wind carried something to you that made your heart stop beating? Is it still the thing that we need? Or is this the curse of the wind?