OTP SERIES #2: YIXING / hiatus

26

Suho's POINT OF VIEW

It was a gloomy afternoon. Madilim at parang uulan. I looked up to the sky. Thick black clouds are slowly covering the blue sky. Umupo ako sa duyan na nakita ko at pinagmasdan lang ang kalangitan.

I sighed. Nandito ako ngayon sa veranda ng mansion ni Lay. Pinagmamasdan ko lang ang paligid. How the sunny weather eventually change to cloudy, how birds started chirping, and how the wind started to blow against my skin. Ramdam ko ang biglaang lamig nang dumampi sa balat ko ang malamig na hangin. I'm just wearing a thin shirt plus shorts but I still choose to stay here. This is my peace. I'm glad that I found this place because finally I can have the peace of mind that I want.

Lahat sila nasa loob, even Myeonie. Today is sunday and it's supposed to be a bonding day but I am not in the mood right now. Myeonie understands me and I am really glad that my child is a clever one.

Maayos naman ang pag-stay ko dito pero nagitla ako ng makarinig ng mga boses papalapit sa akin. Tahimik kong pinakiramdaman ang paligis at nanlaki ang mata ko nang malaman kung kaninong boses ang narinig ko. Taranta akong tumayo at humanap ng pwedeng pagtaguan. Shit naman kasi! Bakit andito sila?

Nang makahanap ako ng matataguan ay agad akong sumuot 'don para hindi makita nina Lay at Joy. Yes, sina Lay ang papunta dito. Joy is here too and I don't know why. As if naman na may karapatan akong tanungin siya bakit siya nandito. Besides, I am not rude nga diba? Joy is a nice girl, malaking threat lang talaga sa akin. Nice, unli ako okay?

Sumiksik ako lalo sa pinagtataguan ko nang makita ko silang dalawa na umupo sa duyan na inuupuan ko kanina. Bahala na lamukin basta huwag lang nila makita. I don't know why I'm hiding tho. Para naman akong magnanakaw nito. Pero sige gora na lang ako, nandito na, e.

Saglit silang nanahimik at parang dinadama ang paligid pero hindi rin nagtagal ay nagsalita si Joy. "How's your relationship with your son?" Rinig kong tanong nito while both of them are looking up to the sky. I can't help but to feel envy on how they are perfectly fit for each other. Ewan, ang sabi ko nga sa inyo mataas ang tingin ko sa sarili ko, but when I met Joy and saw how perfect she is, I started to doubt myself too.

Hindi na ako 'to, e. I'm turning myself into someone I didn't know. And this is all started when I met....Lay.

"It's okay. He's a great kid, very smart too. He easily understand things. He's hyper always too, always cheerful," sagot ni Lay na nakapagpangiti sa akin. I'm glad he likes my son—I mean, his son also. Yun lang naman ang gusto ko, 'yung mahalin at tanggapin niya ang anak ko.

Pero bakit parang may iba pa akong gusto sa kaniya? Masama bang maghangad pa ng iba?

"That's good," simpleng sagot ni Joy. Saglit silang natahimik at doon ko  na rin na-realize na mali na 'tong ginagawa ko. Hindi dapat ako nandito at nagtatago para lang pakinggan ang pinag-uusapan nila. Eavesdropping is not okay kaya kinamot ko ang ulo ko at aalis na sana nang biglang nagsalita muli si Joy. "How about Suho? How is he?" Doon ako napatigil nang marinig ko ang pangalan ko. I started to be curious. Alam kong mali na pakinggan ang pinag-uusapan ng iba but I badly want to know what Lay think about me.

Bahala na. After nito, aalis na talaga ako. 

I saw Lay sighed. Saglit niya lang na pinadaanan ng tingin si Joy saka tumingin na ulit sa kalangitan.

"He's...." pagputol nito sa sasabihin niya, tila nag-iisip pa.

"...okay," tanging nasabi nito pero halata sa mukha na may bumabagabag sa isipan niya. Napaisip ako. Bakit ganun? Dapat ko nga bang ikatuwa na naguguluhan siya? O dapat kong ikalungkot?

Joy seemed to notice Lay's expression too. Nag-aalalang tiningnan ni Joy si Lay saka hinawakan ang magkabilang pisngi nito. Wow.

Umiwas ako ng tingin sa kanila. Parang biglang napuwing ang mata ko. Parang may kung anong masakit na bagay ang tumusok sa mata ko sa nakikita ko. It's.....painful. Painful that I really don't know what I'm going to do.

"Hey," Joy called out. Agad naman na napatingin sa kaniya si Lay at matic, nagbago bigla ang expression nito. Kung kanina na naguguluhan ito at parang natataranta, bigla itong kumalma na parang may isang magic na ginawa si Joy.

Wow, so she can make him calm too huh? Just like a magic?

Nice one. Ikaw na talaga Joy! Isa kang bukod pinagpala!

Nakita ko na may sinasabi pa si Joy kay Lay na nakapagpatango dito. Hindi ko na narinig dahil halos bulong na lang ito pero anyway, I've heard enough. Tama na. Baka matulad ako kay Tao na hobby saktan ang sarili, e. Kaya bago pa man ako mahuli ng kung sino man, lumabas na ako. Kasama ang puso't nasasaktan at nangungulila. Ngina mo Suho, nakuha mo pang magbiro.