With You Through Night And Day

𝐂𝐇𝐀𝐏𝐓𝐄𝐑 4

Nagising naman ako sa Liwanag Ng araw mula sa Aking kama. Dahil maaga Ko nagising kaya kailangan ko mag handa ng almusal. Naalala ko Hindi nga pala umuwi si Manuel.

Ilang buwan narin syang ganun at ilang buwan anrin ako mag alala sa kanya. Siguro nasanay na ako sa mga ganun. Kahit paulit-ulit man akong mag alala sa kanya.

Kahit naman pag sabihan Ko Or gawin kung nasaan sya alam kong wala wala na syang pakelam Duon simula ng nag alala ako sa kanya Walaana syang pakelam saken.

simula ng Nag kasakit ako Hindi na ako yung inaalagaan nya Hindi na ako yung laging pinapakain nya. Pero Eto nung dumating sya sa Buhay nya sya na Yung naaalagaan nya sya yung minamahal nya.

Mas importante pa pala si aicel kesa sakin.

Kaya ko naman mag tiis kung Hangga't nasaan sya. Alam na alam ko sasarili na sakin sya uuwi.

nag tigil muna ako kakaisip Agad akong bumangon at Dumeretso sa Banyo.

Pag katapos Kong mag banyo agad na akong bumaba at bago ako Dumeretso sa Kusina Di nathan Ko muna ang ang kwarto naming mag asawa sa sobrang kalat.

Wala akong magawa kung di linisin lahat ng kalat ako ako lang mag isa sa bahay na ito dahil si manang Pinauwi Ko muna sa pamilya nya.

Habang nag lilinis ako Naalala ko ang mga Ginawa namin Ni manuel.

"𝐇𝐨𝐧 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐧𝐩𝐚𝐧𝐠𝐚𝐤𝐨 𝐤𝐨 𝐬𝐚𝐲𝐨 𝐧𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢𝐧𝐠 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐢𝐢𝐰𝐚𝐧" Masayang sabi nya ni manuel

"𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐛𝐚?" Sabing kong nakayakap

"𝐲𝐞𝐬 𝐇𝐨𝐧 𝐩𝐚𝐧𝐠𝐚𝐤𝐨 𝐤𝐨 𝐬𝐚𝐲𝐨 𝐲𝐚𝐧?"

"𝐡𝐦𝐦𝐦𝐦 𝐭𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐬𝐚 𝐭𝐮𝐰𝐢𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐤𝐨 𝐤𝐚𝐲𝐨 𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐢𝐛𝐢𝐠𝐚𝐧 𝐤𝐨 𝐬𝐚𝐲𝐚 𝐧𝐲𝐨"

"𝐇𝐮𝐡? 𝐒𝐢𝐧𝐨 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐢𝐛𝐢𝐠𝐚𝐧?"

"𝐡𝐦. 𝐒𝐢 𝐚𝐢𝐜𝐞𝐥?"

"𝐡𝐨𝐧 𝐦𝐚𝐥𝐢 𝐚𝐧𝐠 𝐢𝐧𝐢𝐢𝐬𝐢𝐩 𝐦𝐨 𝐝𝐮𝐨𝐧 𝐦𝐚𝐠 𝐤𝐚𝐢𝐛𝐢𝐠𝐚𝐧 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐦𝐢 𝐧𝐮𝐧 𝐚𝐧𝐨 𝐤𝐚𝐛𝐚 𝐡𝐨𝐧 𝐝𝐢𝐛𝐚 𝐬𝐚𝐛𝐢 𝐤𝐨 𝐬𝐚𝐲𝐨 𝐰𝐚𝐥𝐚 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐢𝐛𝐚𝐧𝐠 𝐠𝐮𝐬𝐭𝐨 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐝𝐢 𝐢𝐤𝐚𝐰?"

naluluhang kong naalala ang mga masasayang pag sasama namin ni manuel.

napabugtong Hininga naman ako Ng nag lilinis Ng kwarto.

pag katapos ko mag linis dali na akong bumaba sa at dumeresto sa kusina Para mag handa ng almusal at baka sa kaling dumating si manuel.