*Makalipas ang ilang buwan*
Dadahan Kong Minuklat ang Aking mata Inilibot Ko ang Buong loob Na nasa Hospital ako.
matagal tagal na akong nandito. Matagal tagal na akong Lumaban Pero nang hihina na ako.matagal tagal na akong nang hihina na parang Mamawalan na ako Ng hangin.
Matagal Ng Hindi pa alam Ni manuel ang sakit Ko dahil ayaw Kong malaman nya. At ayaw ko ding nakikitang nasasaktan sya sa harapan Ko na kung mawala na ako.
Alam Ko naman na tanggap ko ang Bilang Nalang ng araw sa Mundo Dahil Dito sa Cancer Kong Leukemia. Nararamdaman ko na paunti unti na akong nang Hihina at nawawalan Ng Hininga Tatanggapin ko na Tatanggapin Ko na Ikamatay Ko nalang at Tanggap ko Ng Hindi Ko man Lang nakasama ang Mga mahal Ko sa Buhay.
Kinausap Ko narin ang Doctor na Huwag na nilang Gawin Ang dapat Nilang Gawin. dahil pagod na ako unti unti na akong nang hihina.
mga Labi ko'y Maputla Ang Aking Buhok Ay Wala na Kinalbo na ako.
Sa dami dami Kong Iniisip Na sana ok kalang dyan sana masaya kana sana Tanggap mo nawala na ako sana Makadalaw ka dito bago man ako mawalan Ng Hininga.
Tinigil ko muna ang kakaisip Dahil may Kumatok sa akin At Inayos Ko ang Aking sarili. Pinunasan Ko naman ang aking luha.
"𝐊𝐮𝐲𝐚?" nag tatakang tanong ko
Paano paano nalaman Ni Kuya To wala pang alam Si Kuya na may Cancer ako. hindi nya dapat Ito nalaman Dahil ayaw Ko narin Syang Nanikikitang Nahihirapan sya dahil sa akin.
Alam Kong Hindi Tatanggapin Ni Kuya na mawala ako. At alam kong Ikakamatay rin Ni Kuya To. Dahil sa Cancer Ko
si Kuya na lamang ang nag iisang Anak sa Mundo bago man ako mawala.
"𝐌𝐚𝐫𝐢𝐚𝐧𝐞?!" Lumapit naman sakin Si Kuya at Niyakap Nya Ako.
niyakap Ko din si Kuya Baka sa kaling Ito na Yung Huling Yakap Ko sa kanya.
Nakikita Kong umiiyak na si Kuya Ng dahil sakin na Nahihirapan na ako at nang hihina.
Dahil ayaw ni Kuya na kikita akong nandito at Nahihirapan.
"𝐊𝐮𝐲𝐚 𝐊𝐚𝐢𝐥𝐚𝐧 𝐤𝐚 𝐩𝐚 𝐝𝐢𝐭𝐨?" tanong ko Ng tumulo Ang aking Luha At Kumawala sa yakap.
"𝐊𝐚𝐧𝐢𝐧𝐚 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐒𝐮𝐬𝐮𝐧𝐝𝐮𝐢𝐧 𝐬𝐚𝐧𝐚 𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐬𝐚 𝐛𝐚𝐡𝐚𝐲 𝐍𝐢𝐥𝐚 𝐘𝐧𝐧𝐚𝐡, 𝐉𝐚𝐝𝐞 𝐚𝐭 𝐌𝐚𝐞 𝐍𝐚 𝐩𝐚𝐫𝐚 𝐊𝐮𝐧𝐢𝐧 𝐧𝐚 𝐤𝐢𝐭𝐚 𝐏𝐚𝐩𝐮𝐧𝐭𝐚 𝐍𝐚 𝐭𝐚𝐲𝐨𝐧𝐠 𝐇𝐨𝐧𝐠𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐏𝐞𝐫𝐨 𝐍𝐚𝐫𝐢𝐧𝐢𝐠 𝐊𝐨 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐬𝐢𝐧𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐢𝐥𝐚 𝐧𝐚 𝐚𝐧𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐤𝐚 𝐬𝐚 𝐇𝐨𝐬𝐩𝐢𝐭𝐚𝐥" Mangiyak Ngiyak Na sabi Ni kuya.
Sorry Kuya ah Hindi Ko na kaya Sumama sayo dahil pagod na ako Baka Ito na Yung huling Sinabi Mo sakin na bago man ako mawalan Ng Hininga.
Kuya Mawala man ako sa mundong To sana alagaan Mo ang sarili Mo. Wag ka mag alala Hindi Ko kayo kakalimutan. tulad Nga Ng sinabi satin Ni mama at Papa Na hindi nya tayo kakalimutan Kung Mawala Man ako.
Kuya natupad Mo Yung panngarap Mo na Mag karoon ka Ng sarili pamilya. Ito na Kuya nakasama mo na sya. At may mga anak na kayo Kuya Sana masaya ka at tanggapin mo Nalang na mawala ako Dahil pagod na ako.
YOU ARE READING
With You Through Night And Day
ContoSi Josephine Marie Catud ay Isang Babaeng Pinalaki Nh maayos At Meron Syang kapatid na Natitira Ngunit May Mga Pamilya Syang Iniwan Dahil sa mga Sakit na nag dadala sa kanila. Isa Rin syang mapag mahal sa Sa Pamilya at Relationship Sweet naman Syang...
