"𝐁𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐚𝐚𝐥𝐢𝐬 𝐤𝐚𝐧𝐚?" tanong Ulit Ni manuel.
"𝐎𝐨 𝐚𝐚𝐥𝐢𝐬 𝐧𝐚 𝐚𝐤𝐨 𝐦𝐚𝐧𝐮𝐞𝐥 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐁𝐚𝐠𝐨 𝐚𝐤𝐨 𝐮𝐦𝐚𝐥𝐢𝐬 𝐈𝐧𝐠𝐚𝐭𝐚𝐧 𝐌𝐨 𝐥𝐚𝐠𝐢 𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐫𝐢𝐥𝐢 𝐦𝐥 𝐚𝐭 𝐰𝐚𝐠 𝐧𝐚 𝐰𝐚𝐠 𝐦𝐨 𝐩𝐚𝐛𝐚𝐛𝐚𝐲𝐚𝐚𝐧 𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐫𝐢𝐥𝐢 𝐦𝐨. 𝐀𝐭 𝐢𝐭𝐨𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐡𝐚𝐲 𝐍𝐚 𝐢𝐭𝐨 𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚𝐚𝐧 𝐌𝐨/𝐧𝐲𝐨 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐦𝐚𝐫𝐚𝐦𝐢 𝐫𝐚𝐦𝐢 𝐧𝐚𝐫𝐢𝐧 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠𝐚𝐠𝐚𝐧𝐝𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐝𝐢𝐭𝐨. 𝐀𝐢𝐜𝐞𝐥 𝐍𝐚 𝐬𝐚𝐲𝐨 𝐦𝐚𝐧 𝐒𝐢 𝐦𝐚𝐧𝐮𝐞𝐥 𝐧𝐚𝐬𝐚 𝐀𝐥𝐚𝐠𝐚𝐚𝐧 𝐌𝐨 𝐫𝐢𝐧 𝐬𝐲𝐚 𝐚𝐭 𝐦𝐚𝐡𝐚𝐥𝐢𝐧 𝐌𝐨 𝐬𝐲𝐚 𝐓𝐮𝐥𝐚𝐝 𝐍𝐠 𝐩𝐚𝐠 𝐦𝐚𝐦𝐚𝐡𝐚𝐥 𝐤𝐨 𝐬𝐚 𝐤𝐚𝐧𝐲𝐚." Ma ngiyak Ngiyak Kong sabi sa harapan Nila alam nilang nasasaktan na ako at alam Kong nahihirapan narin ako
masgusto ko na alagaan Ko nalang ang sarili Ko Kesa sa taong Hindi naman ako gusto.
"𝐈'𝐦 𝐒𝐨𝐬𝐨𝐫𝐲𝐲 𝐬𝐚 𝐦𝐠𝐚 𝐍𝐚𝐠𝐚𝐰𝐚 𝐊𝐨 𝐝𝐚𝐡𝐢𝐥 𝐬𝐚 𝐊𝐚𝐫𝐚𝐧𝐭𝐚𝐝𝐮𝐡𝐚𝐧 𝐤𝐨" Lumuhod si Manuel sa harapan Ko ang Ngiyak Ngiyak Nyang sabi At Tumingin ako kay Aicel Ni Ngitian Ko na lamang.
Nakikita ko sa mga mata ni manuel na malungkot sya at Umiyak lumuhod ako Napara maka pantay sa kaniya.
"𝐖𝐚𝐠 𝐤𝐚 𝐦𝐚𝐠 𝐬𝐨𝐫𝐫𝐲 𝐊𝐚𝐬𝐚𝐥𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐊𝐨 𝐧𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐍𝐚 𝐡𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐊𝐨 𝐧𝐚𝐢𝐛𝐢𝐠𝐚𝐲 𝐚𝐧𝐠 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐧𝐠 𝐆𝐮𝐬𝐭𝐨 𝐦𝐨 𝐤𝐚𝐬𝐚𝐥𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐊𝐨 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐧𝐚 𝐊𝐮𝐧𝐠 𝐛𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐊𝐨 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐤𝐢𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐀𝐧𝐠 𝐔𝐧𝐚 𝐊𝐨𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐢𝐛𝐢𝐠𝐚𝐧 𝐧𝐚 𝐓𝐢𝐧𝐮𝐫𝐢𝐧𝐠 𝐊𝐨𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐩𝐚𝐭𝐢𝐝. 𝐬𝐚 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐍𝐠 𝐧𝐠𝐚 𝐠𝐚𝐰𝐚 𝐧𝐘𝐨 𝐬𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐚𝐭 𝐏𝐢𝐧𝐚𝐫𝐚𝐦𝐝𝐚𝐦 𝐊𝐨 𝐬𝐚𝐤𝐢𝐧 𝐓𝐢𝐧𝐢𝐢𝐬 𝐤𝐨 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐘𝐮𝐧 𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐚𝐤𝐨 𝐆𝐚𝐥𝐢𝐭 𝐝𝐚𝐡𝐢𝐥 𝐒𝐚 𝐮𝐧𝐚 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐤𝐨 𝐧𝐚𝐠𝐚𝐥𝐢𝐭. 𝐭𝐬𝐚𝐤𝐚 𝐰𝐚𝐠 𝐤𝐚 𝐦𝐚𝐠 𝐚𝐥𝐚𝐥𝐚 𝐌𝐚𝐧𝐮𝐞𝐥 𝐒𝐢𝐧𝐚𝐛𝐢 𝐤𝐨 𝐧𝐚𝐫𝐢𝐧 𝐤𝐢𝐥𝐚 𝐌𝐚𝐦𝐚 𝐚𝐭 𝐏𝐚𝐩𝐚 𝐌𝐨 𝐧𝐚 𝐌𝐚𝐤𝐢𝐤𝐢𝐩𝐚𝐠 𝐡𝐢𝐰𝐚𝐥𝐚𝐲 𝐧𝐚 𝐚𝐤𝐨 𝐬𝐚𝐲𝐨 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐌𝐚𝐲 𝐊𝐚𝐛𝐢𝐭 𝐚𝐤𝐨 𝐏𝐞𝐫𝐨 𝐀𝐧𝐠 𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐭𝐨𝐭𝐨𝐨 𝐧𝐲𝐚𝐧 𝐖𝐚𝐥𝐚 𝐚𝐤𝐧𝐠 𝐤𝐚𝐛𝐢𝐭 𝐚𝐲𝐨𝐬 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐤𝐢𝐧 𝐧𝐚 𝐧𝐚𝐠𝐚𝐥𝐢𝐭 𝐬𝐢𝐥𝐚 𝐦𝐚𝐦𝐚 𝐚𝐭 𝐩𝐚𝐩𝐚. 𝐒𝐚𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐧𝐠 𝐏𝐢𝐧𝐚𝐠 𝐝𝐚𝐚𝐚𝐧𝐚𝐧 𝐧𝐚𝐭𝐢𝐧 𝐬𝐚 𝐚𝐦𝐢𝐧 𝐧𝐚 𝐭𝐚𝐨𝐧𝐠 𝐢𝐲𝐨𝐧 𝐮𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐮𝐧𝐚 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐠 𝐩𝐚𝐩𝐚𝐬𝐚𝐥𝐚𝐦𝐚𝐭 𝐬𝐚𝐲𝐨 𝐊𝐮𝐧𝐠 𝐬𝐚𝐚𝐧 𝐓𝐚𝐲𝐨 𝐔𝐧𝐚𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐬𝐚𝐲𝐚. 𝐒𝐚𝐥𝐚𝐦𝐚𝐭 𝐬𝐚 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐥𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐍𝐠 𝐩𝐚𝐠 𝐦𝐚𝐦𝐚𝐡𝐚𝐥 𝐌𝐨 𝐬𝐚𝐤𝐢𝐧. 𝐚𝐭 𝐩𝐚𝐠 𝐚𝐚𝐥𝐚𝐠𝐚 𝐦𝐨 𝐬𝐚𝐤𝐢𝐧. 𝐒𝐚 𝐧𝐠𝐚𝐲𝐨𝐧 𝐚𝐧𝐝𝐢𝐭𝐨 𝐧𝐚 𝐘𝐮𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐤𝐚𝐤𝐚𝐬𝐚𝐦𝐚 𝐌𝐨 𝐒𝐚 𝐡𝐚𝐛𝐚𝐧𝐠 𝐁𝐮𝐡𝐚𝐲." Nangiyak ngiyak Kong sabi at Niyakap sya.
"𝐦𝐚𝐫𝐢𝐚𝐧𝐞 𝐩𝐥𝐞𝐚𝐬𝐞 𝐖𝐚𝐠 𝐤𝐚 𝐮𝐦𝐚𝐥𝐢𝐬" nag mamakaawang sabi Ni manuel.
Manuel Mahirap Mahirap Na Dahil wala na tayo Malabo na maibalik Yung dating masayang tao Manuel ikakasal kana dapat ka maging masaya sa kanya.
Manuel buo na ang desisyo Ko Dahil kailangan Ko nang gawin Ito. pagod na ako pagod na akong masaktan pagod na akong makita kang masaya. Ito na ako parang Pinapatay Ng Lungkot.
"𝐌𝐚𝐧𝐮𝐞𝐥 𝐁𝐮𝐨 𝐧𝐚 𝐃𝐞𝐬𝐢𝐬𝐲𝐨𝐧 𝐊𝐨 𝐤𝐚𝐢𝐥𝐚𝐧𝐠𝐚𝐧 𝐊𝐨 𝐧𝐚 𝐈𝐭𝐨𝐧𝐠 𝐠𝐚𝐰𝐢𝐧 𝐚𝐡
𝐮𝐧𝐚 𝐭𝐚𝐧𝐠𝐠𝐚𝐩 𝐊𝐨 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐋𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐍𝐠 𝐩𝐚𝐠 𝐋𝐨𝐥𝐨𝐤𝐨 𝐦𝐨 𝐬𝐚𝐤𝐢𝐧. 𝐩𝐚𝐧𝐠𝐚𝐥𝐚𝐰𝐚 𝐓𝐢𝐧𝐚𝐧𝐠𝐠𝐚𝐩 𝐊𝐨 𝐧𝐚 𝐃𝐢𝐭𝐨 𝐓𝐮𝐦𝐢𝐫𝐚 𝐬𝐢 𝐚𝐢𝐜𝐞𝐥 𝐤𝐚𝐬𝐢 𝐓𝐚𝐤𝐨𝐭 𝐚𝐤𝐨 𝐦𝐚𝐢𝐰𝐚𝐧 𝐦𝐨. 𝐏𝐚𝐧𝐠𝐚𝐭𝐥𝐨 𝐭𝐚𝐧𝐠𝐠𝐚𝐩 𝐊𝐨 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐩𝐢𝐧𝐚𝐠 𝐭𝐚𝐛𝐮𝐲𝐚𝐧 𝐚𝐭 𝐭𝐢𝐧𝐚𝐤𝐰𝐢𝐥 𝐦𝐨 𝐚𝐤𝐨 𝐝𝐚𝐡𝐢𝐥 𝐬𝐚 𝐧𝐚𝐧𝐠𝐲𝐚𝐫𝐢 𝐬𝐚 𝐠𝐢𝐧𝐚𝐰𝐚 𝐤𝐨 𝐤𝐚𝐲 𝐚𝐢𝐜𝐞𝐥 𝐤𝐚𝐡𝐢𝐭 𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐓𝐨𝐭𝐨𝐨. 𝐋𝐚𝐡𝐚𝐭 𝐘𝐚𝐧 𝐇𝐢𝐧𝐝𝐢 𝐚𝐤𝐨 𝐠𝐚𝐥𝐢𝐭 𝐬𝐚 𝐮𝐧𝐚 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐤𝐨 𝐆𝐮𝐬𝐭𝐨𝐧𝐠 𝐆𝐮𝐬𝐭𝐨 𝐊𝐨 𝐦𝐚𝐠𝐚𝐥𝐢𝐭 𝐩𝐞𝐫𝐨 𝐈𝐭𝐨 𝐍𝐚 𝐘𝐮𝐧𝐠 𝐚𝐫𝐚𝐰 𝐧𝐚 𝐇𝐚𝐧𝐝𝐚 𝐧𝐚 𝐚𝐤𝐨𝐧𝐠 𝐩𝐚𝐥𝐚𝐲𝐚𝐢𝐧 𝐤𝐚 𝐬𝐚 𝐎𝐫𝐚𝐬 𝐍𝐚 𝐦𝐚𝐬𝐚𝐲𝐚 𝐤𝐚 𝐧𝐚 𝐬𝐚 𝐤𝐚𝐧𝐲𝐚. 𝐁𝐓𝐖 𝐂𝐎𝐍𝐆𝐑𝐀𝐓𝐔𝐋𝐀𝐓𝐈𝐎𝐍𝐒 𝐝𝐚𝐡𝐢𝐥 𝐦𝐚𝐠𝐢𝐠𝐢𝐧𝐠 𝐌𝐫𝐬. 𝐘𝐞𝐥𝐥 𝐤𝐚𝐧𝐚" Sabi Ko at Ibinigay Ko ang Brown na emvelop Kung saan Dapat nyang Pirmahan. binuhos ko lahat Ng Luha Ko na dapat Kong Ibuhos.Hinintay ko ang papers na dapat nyang Pirmahan. gusto ko man Pigilan Sya Nag wag Pirmahan Gusto Ko man Kunin ang ballpen na Hawak Nya pero Hindi Kaya Ng sarili ko dahil Buo na ang desisyon ko. Inabot naman nya sakin ang papers Na at Tuluyan ko syang pinatayo.
Pait akong ngumiti at Niyakap Ko syang Mahigpit Dahil Ito na Yung Huling yakap Ko sa kanya " 𝐌𝐚𝐧𝐮𝐞𝐥 𝐓𝐡𝐚𝐧𝐤 𝐲𝐨𝐮 𝐀𝐥𝐥 𝐅𝐨𝐫 𝐥𝐨𝐯𝐢𝐧𝐠 𝐦𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐓𝐡𝐚𝐧𝐤 𝐮𝐬 𝐅𝐨𝐫 𝐨𝐮𝐫 𝐲𝐞𝐚𝐫𝐬 𝐭𝐨𝐠𝐞𝐭𝐡𝐞𝐫. 𝐀𝐢𝐜𝐞𝐥 𝐭𝐚𝐤𝐞 𝐜𝐚𝐫𝐞 𝐨𝐟 𝐦𝐚𝐧𝐮𝐞𝐥 𝐚𝐡 𝐀𝐬 𝐈 𝐥𝐨𝐯𝐞 𝐇𝐢𝐦 𝐚𝐧𝐝 𝐝𝐨 𝐧𝐨𝐭 𝐥𝐞𝐚𝐯𝐞 𝐡𝐢𝐦 𝐚𝐥𝐨𝐧𝐞. 𝐈𝐥𝐨𝐯𝐞𝐲𝐨𝐮" sabi Ko at Tuluyan akong lumabas Ng bahay
Bago ako tuluyang sumakay sa Taxi Nilibot Ko muna Ang Labas Ng bahay Ko dahil marami rami narin akong Magagandang alaala sa bahay Na ito. dito kami Unang naging masaya Ni manuel sa bahay na ito. At bahay na kung saan ako naging masaya. minsan akong Binuo sa araw Ng Dinurog ako. Minsan ako mag mahal at Niminsan na Ipinaramdan nila sakin lahat, lahat ng sakit sa dibdib ko.
Wala sasarili na Kung di Sumakay na sa Taxi Dahil wala na akong magawa Kung Di Tanggapin lahat Dahil hanggang Dito nalang.

YOU ARE READING
With You Through Night And Day
Truyện NgắnSi Josephine Marie Catud ay Isang Babaeng Pinalaki Nh maayos At Meron Syang kapatid na Natitira Ngunit May Mga Pamilya Syang Iniwan Dahil sa mga Sakit na nag dadala sa kanila. Isa Rin syang mapag mahal sa Sa Pamilya at Relationship Sweet naman Syang...