İsimsizler

Kurtarma

Ağzımdaki kanı yere tükürdüm ve adama sırıttım.

Karnıma yumruk arması ile "Biraz daha sola at. Kaşınıyor." dedim.

"Sen de kaşınıyorsun." diyen adam ile ne zaman geldiğini bilmediğim Bartu "Ve sen de kaşınıyorsun!" dedi.

Bartu adamın kendisine dönmesine bile izin vermeden kafasına sıktı.

Bartu yanıma gelip elimi çözmesi ile hızla ona sarıldım.

Bartu'nun boynuma küçük bir öpücük bırakması ile tebessüm ettim.

Bartu belime sarılmıştı ki yüzünü ellerimin arasına aldım.

Bartu ne olduğunu anlamazken dudaklarımızı birleştirdim.

"Sırf seninle aşkı yaşayabilmek için aşka inanırım." dedim.

"Boşver. Sen inanma. Herkes gibi olmayalım biz." diyen Bartu ile ona tekrar sarıldım.

"Hadi seni hastaneye götürelim." diyen Bartu ile "O şerefsize ne oldu?" diye sordum.

"İçeride icabına bakılıyor." diyen Bartu ile "Görebilir miyim?" diye sordum.

"Gel benimle." diyerek elimi tutan Bartu ile deponun arkasındaki bir odaya gittik.

Selim Yılancı bir koltuğa yatırılmış, bağlanmıştı.

Karnının üstüne üç fare konulmuştu ve farelerin üstü de cam bir fanus ile kapatılmıştı.

"Aklıma gelen şeyi mi yapacaksınız?" diye sordum heyecanla.

"Senin ne düşündüğünü bilmiyorum ama adama işkence yapıyoruz." dedi Mertcan.

"Cam fanusun üstünde ateş yakacağız. Fareler de fanustan dışarı çıkamadığı için kaçış yolu olarak bu piçin bedenini kullanacaklar." dedi Bartu.

"Kısaca bu şerefsiz yaşarken yiyecekler ve sırtından çıkacaklar." dedi Bora.

"Sonra da gebermeden adamı yakarız." dedi Mertcan.

"Harikaymış." dedim gülümseyerek.

"Senin canın bir şeye mi sıkıldı?" diye soran Bartu ile göğsümün üstündeki yarayı gösterdim.

"Hayatım boyunca kalacak." dedim somurtarak.