İsimsizler

Yardım Et

8 Ay Sonra

Uzun zaman geçmişti birleşeli. Babam hariç tüm büyükleri öldürmüştük ve şuan tek büyük babamdı.

Mafyalığı bırakmıştım, hayallerimin peşinden koşmuştum.

Tabii bunda bizimkilerin yardımı çok olmuştu. Şimdi ise tıp öğrencisiyim.

Berke ve Deren başbaşa oldukları bir kafede sevgili olmuşlardı.

Bartu ile ben ise aynı devam ediyoruz. Mutluyuz, birbirimizi seviyoruz.

Evet birbirimize aşık değiliz. Birbirimizi aşk denilen o yüce kavramdan bile daha çok seviyoruz.

Annemin ise doğuma bir buçuk haftası kalmıştı. Kız kardeşim olacaktı.

Telefonumun çalması ile arayana baktım. Annem arıyordu.

"Efendim anne." diyerek telefonu açtım.

Ağlayarak "Eylül yardım et lütfen." diyen annem ile ayağa fırladım.

"Anne neredesin! Ve şuan orada ne oluyor?" diye bağırdım.

"Evdeyim. Baban..." derken annemin konuşması yarıda kesildi.

"Vurma lütfen! Canım yanıyor! Bebeğimize bir şey olacak!" gibisinden annemin bağırışlarını duymam ile "Bartu arabanın anahtarı nerede?" diye sordum endişeyle.

"Ne oldu?" diye soran Bartu ile "Anlatmaya zaman yok hemen annemlere gitmeliyiz." dedim.

"Hep beraber gidiyoruz o zaman." dedi Bartu ve ayağa kalktılar.

"Bora, Mertcan, Fulya ve Nisa siz bir arabada gelin. Berke siz de Deren ile bir araba ile gelin. Biz de Eylül ile benim arabayla gidiyoruz." dedi Bartu.

Herkes denileni anlayınca arabalara koştuk.

Lütfen anneme ve kardeşime bir şey olmuş olmasın. Yoksa babama bu dünyayı dar ederim.