İsimsizler

Evlerinirim

"Bizi buraya niye çağırdınız?" diye soran mafya ile sinirle ama kısık bir ses tonunda "Sesini alçalt lan. Bebek uyuyor burada düşüncesiz piç!" dedim.

Eda'yı bırakabileceğimiz bir yer olmadığından onu buraya getirmiştik.

"Yeni büyükler olduğumuzu açıklamak istiyorum." dedim parmağımdaki yüzüğü göstererek.

"Nasıl olur bu?" diye soran bir mafya ile "Nasılını kendiniz düşünüp bulabilirsiniz. Birkaç kural değişikliği yapacağız." dedim.

"İhanet olmadığı sürece infaz yok. Suçu olmayan, masum insanlara zarar vermek yok.
Herkes eşit çalışacak. Öyle kademe olarak büyüğüm diyerek işten kaytarmak yok.
Lakap almak şart değil. Alamazsa alamadı. Lakap alamaması beceriksizliğini değil, becerikli olduğunu gösterir. Demek ki her konu da iyi ki bir iş üzerine lakap alamıyor.
Çok çalışan üst kademeye geçer.
Kimse birisinin çocuğu, yakını diye üst kademe başlamayacak.
Benim bile çocuğum olursa çocuğum, kardeşim veya başka bir yakınım benden sonra büyük olmayacak.
En alt kademeden başlayacak çok çalışırsa anca üst kademeye çıkacak.
Bunun gibi birkaç kural değişimi daha oldu. Onları da girişteki panodan bakabilirsiniz." dedim.

Kimseden ses çıkmıyordu. Büyük ihtimalle ne tepki vereceklerini bilmiyorlardı.

"Peki efendim." diyerek odadan çıkan mafyalar ile "Bizde eve gidelim." dedim.

Bizimkiler odadan çıkarken Bartu kolumdan tuttu.

"Eylül biraz özel konuşalım mı?" diye soran Bartu ile Eda'yı göstererek "Bizimle kalmasında sıkıntı yok herhalde." dedim.

Bartu bu dediğime gülerken "Kalabilir o ufaklık. Konu onu da ilgilendiriyor." dedi.

Sesimi incelterek "Enişte bana ne diyeceksin?" diye Eda'nın yerine konuştum.

Bartu önümde diz çöktü ve cebinden bir yüzük çıkardı.

"Eylül benimle evlenir misin?" diye sordu.

"Bir anda bu nereden çıktı?" diye sordum heyecanla.

"Eda'nın ablası olabilirsin ama ona annelik de yapıyorsun. Bende onun için aile havası oluşturmak istiyorum." diyen Bartu ile gülümsedim.

"Evet. Seninle evlenirim."