İsimsizler

Ölmüş

Karla bahçenin kapısındaki korumalar on bahçeye doğru ilerlemeye başlayınca Berke saklanan bize döndü ve tamam anlamında kafasını salladı.

"Hadi." diye mırıldandım ve en önde bahçeye girdim ve eve doğru koştum.

Diğerleri de peşimden gelirken evin içini kolaçan etmeye başladım. Temiz gözüküyordu.

"Burası temiz." dedim sessizce.
"Zenginler yani hizmetçileri temizliyordur." diyen Mertcan ile "Kimse yok anlamında temiz." dedim.

"Ha" diyerek anlayan Mertcan ile "Merdivenlerden çıkacağız. Dikkatli olun." dedim.

"Sen de dikkat et." diyen Bartu ile "Tamam." dedim ve merdivenlere yöneldim.

Merdivenlerden yavaşça çıkarken elimdeki silahı aniden karşıma çıkabilecek düşmanlar için sıkıca tutuyordum.

Çalışma odasının önüne geldiğimizde telefonumu çıkartıp sesi sonuna kadar açtım.

Fulya'nın yolladığı ses kaydını açtım ve beklemeye başladım.

Çalışma odasından ayak sesi duyulunca silahımı havaya kaldırdım.

Çalışma odasının kapısının açılması ile Murat Çakır'ın kafasına silahımı dayadım.

Murat Çakır'ın eli silahını almak için beline giderken "Aklından bile geçirme. Tetiği düşünmem çekerim." dedim.

Murat Çakır ellerini havaya kaldırınca "Sen ne geri zekalı herifsin. İnsan düşmanını dinler mi? Seni böyle de öldüreceğim." dedim.

Murat Çakır tam bir hamle yapacakken silahı tetikledim.

Ateşlediğim silahtan çıkan mermi Murat Çakır'ın beynini dağıtıp etrafa kan sıçratırken Fulya yanımıza geldi.

"Ölmüş." diyen Fulya'nın yüzünden rahatladığı anlaşılıyordu.

"Sonunda intikamımı aldım." diyen Fulya ile tebessüm ettim. Keşke bende öldürebilseydim.

Bartu Murat Çakır'ın cesedinin parmağından büyüklerden biri olduğunu gösteren yüzüğü alınca "Hadi gidelim buradan." dedim.

"Devamını siz halleder misiniz?" diye soran Bora ile Fulya "Merak etme biz hallederiz." dedi.

Evden geldiğimiz yerden çıkarken Fulya'nın çığlını duyduk. "Nasıl ölebilir? Baba, hayır." diye bağırıyordu. İyi numara yapıyordu doğrusu.