İsimsizler

Müdür

Kolejin bahçesine girmemiz ile derin bir nefes aldım.

Bartu kolunu omzuma atınca gülümsedim. Nasıl da erkeklerin baktığını görmesi ile korumak amaçlı ne yapmıştı.

Fısıldayarak "Kısmetimi kapatacaksın." dedim.

"Kısmetin bu seni dikizleyen pezevenkler ise evde kal daha iyisi." diyen Bartu ile "Başına kalırım bak. Almak zorunda kalırsın." dedim.

"O zaman sana söz. Evde kalırsan seni ben alacağım." diyen Bartu ile "Kendi başını yaktın." dedim.

"Yapmadığım şey değil." demesi ile gülümsedim.

"Aranızda fısıldaşmayın. Meraktan acıkıyorum." diyen Mertcan ile "Valla bende merak ediyorum. Hem bu yakınlık nereden geliyor?" diye sordu Bora.

"Hani bugün hayatımı kurtardı ya. Bir daha bana bıçak fırlatırsan diye yanımda taşıyorum." dedim.

"Özür diledik ya kızım. Uzatmasana." diyen Bora ile "Haklısın. Alt tarafı neredeyse ölecektim. Ne var ki bunda!" dedim.

"Sende beni neredeyse öldür de ödeşelim. Sözlerini çekmekten iyidir." diyen Bora ile "En beklemediğin zamanda geleceğim." dedim.

Okul müdürünün kapısının önüne geldiğimizde "En mükemmele öncelik verin bakayım." dedim ve kapıyı çalmadan içeri girdim.

"Ee niye bana öncelik vermediniz?" diye mırıldanan Mertcan ile gülümsedim.

"Burası dingonun ahırı mı!" diye bağıran müdür ile Bora "Senin dingo olduğun belli ama burası ahır mı, bilemedim." dedi.

Bu dediğine gülmemek için kendimi tutarken odada birisi daha olduğunu gördüm.

Beni kaşlarını çatmış bir şekilde izliyordu. Bu beni rahatsız ederken Bartu belimden tutup beni kendisine iyicene yaklaştırdı.

Çocuk dikkatini benden çekerken müdür "Berke sen çıkabilirsin." dedi.

Adının Berke olduğunu öğrendiğim çocuk odadan çıkarken "Yeni öğrencileriz." dedim.