YALNIZ RUHLAR [TAMAMLANDI]

🔶 2🔹

🔷🔸🔹🔶

Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde
Şarkılarımda, sözlerimde.

Şiirler vardı insanın kalbine dokunan, ruhunu dinginleştiren. Şiirler vardı bizi kaybettiklerimize yakınlaştıran. Söz vermiştim ona. Saklayacaktım onu, zihnimin en derin ormanlarında, denizlerinde. Şairlerin yazdıkları şiirler içimdeki cam ormanımda ayaklarımı kanatacaktı.

İçimin cam ormanlarında yalınayak yürüyordum. Her dizede camlar ayaklarımı kesiyordu. Akan kanlar umrumda değildi. Canımın acısı artık acıtmıyordu bile.

Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.

Mırıldanıyordum dizeleri. Savaş'ın ölümünün üzerinden sadece üç gün geçmişti. Yatağımdaydım. Gözlerimi tavana dikmiştim. Beyaz tavana. Oda karanlıktı. Her yer karanlıktı. Duman yatağımın yanı başına tekli bir koltuk atmıştı. Ve benim yanımdaydı hep. Fakat şimdi uyuyordu. Benim ise gözüme uyku girmiyordu.

Tek yaptığım soğuk bakışlarımla tavanı saatlerce izlemekti. Kabullenemiyordum. O ölmemişti. İnkar ediyordum. Çünkü o ölmüş olsaydı beni her gün ziyaret etmezdi. Her gün yanıma geliyordu. Onu görüyordum, sesini duyuyordum.

O hâlâ vardı. Yok olamazdı. Her geldiğinde sarılıyorduk, öpüşüyorduk. Beni hep güldürüyordu. Gülüşü zihnimdeki ormanımda güneşi doğuruyordu.

Birazdan yine gelecekti. Sözleşiyorduk her geldiğinde yarın için. Dün de yarın geleceğini ve uyuyakalmamamı istemişti.

Özdemir Asaf dizelerini söylemeye devam ettim. Şiirin sonunda gelecekti. Dizeler onu bana armağan edecekti.

Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.

Gözlerimi kapadım. Şiir son bulduğunda burada olacaktı.

Bir gün tam anlatmaya...
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım...
Anlayacaksın.

3

2

1