YALNIZ RUHLAR [TAMAMLANDI]

🔷 42🔸

Multimedia: Göksel - Yalnız Kuş

🔷🔸🔹🔶

Her yer her yerde...
Her yerim paramparça sanki
Her yer sende, sen artık her yerde

"O sevdiğin adam bana tercih ettiğin adam şu an seni en yakın arkadaşlarından biriyle aldatıyor Miray. O seni Irmak'la aldatıyor."

Gözlerim yanmaya başlarken gözyaşlarım süzülmeye başlamıştı yüzümde. İnanmıyordum. Hayır o bunu yapmazdı. Benim sevdiğim adam beni asla aldatmazdı.

"Miray inanmıyorsun şu an ama doğruları söylüyorum. Git Irmak'ın evine kendi gözlerinle gör."

Görmüştüm.

Irmak onun gömleğini giymişti. Nasıl giyerdi? Ben ütülemiştim o gömleği. Nasıl kırıştırırdı? Kapıyı açmış ve karşımda öylece durmuştu. Bunu bana nasıl yaparlardı? O kapıda ne kadar süre durmuştuk bilmiyordum. Zaman ellerimden kayıp gitmişti. Gecenin karanlığı tepemize çökmüştü. Gündüz kaç saat sonra beni alıp götürürdü bu diyardan? Güneş ne zaman doğardı?

Dakikalar sonra Duman omzuma çarpıp Irmak'ı da eliyle sertçe iterek eve dalmıştı. Gözleri yatak odasını bulunca bir hışımla içeriye girmişti. Eymen onun peşinden giderken akan gözyaşlarım sel olmuştu. Irmak o selde boğulurken duvar dibine sinmişti.

O odaya girmek istemiyordum. Ayaklarım mantığıma ihanet ederken kalbime destek oluyordu. Küçük bir adımla başladım yürümeye. Adımlarımı yavaş yavaş büyüttüm. Kulağıma gelen bağırış sesleri büyük bir kavganın habercisiydi.

Duvar dibinde olan Irmak'a hiç bakmadan yanından geçtim. Yatak odasının kapısına gelince kalbim hüzün bayraklarını astı duvarlarına. Gözlerimi odaya çevirdim. Hemen ardından o odaya girdim. Yerdeki kıyafetleri gördüm. Bu çok iğrençti.

Komodindeki kül tablasında içtiği sigaraların izmariti duruyordu. Sahi o kaç saattir buradaydı?

Sonra.

Sonra.

Onu gördüm.

Yüzünde Duman'ın yumrukları can vermişti. Eymen neden engel olmuyordu da bir tarafta sessizce duruyordu? Ne yani Savaş cidden aldatmış mıydı? Eymen bile Savaş'ı savunmuyorsa bu olanlar gerçekti.

"Dur." diye seslendim Duman'a. "Yapma. Vurma." Duymuyordu. O. O delirmiş gibiydi. Ayaklarım beni daha fazla taşıyamazken dizlerimin bağı çözüldü ve diz kapaklarım sertçe yerle buluştu. Oturdum oraya. Bu kez "Durun." diye bağırdım. Savaş'ın dağılmış suratı gözlerimin önüne gelince hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.

Duman'ı omuzlarından sertçe ittirirken büyük adımlarla yanıma ulaştı ve o da yere oturdu. Elleri anında yüzümle kavuşurken Duman'ın sinirli sesi kulaklarımda çınladı. "Uzak dur ondan. Dokunma." Büyük ve sıcak elleri yüzümü avuçlarının arasına alırken Duman'a çevirdim bakışlarımı. "Lütfen karışma. Onu dinlemek istiyorum." Bir küfür savurup Eymen'in yanına adımladı.