GECE YARASI

17*Gelmedin

BEYENİP YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN CANLAR

KEYİFLİ OKUMLAR...

*

 "Geç kalacağız..." Geceden beri kafamın içinde dönüp duran bu mesaj beni allak bullak etmişti. Biz, olabilir miydik?  Hayali bile güzeldi ama ya gerçekte, gerçekte de beni sever miydi Aslan? Yatakta kendimi sola doğru çevirip iç çektim. Birazdan alarm çalacaktı ve ben hazırlanıp dershaneye gidecektim ama saat onda beni parkta bekleyeceğini söylemişti. Karar veremiyordum. Olmuyordu. Dershaneye gitmem sorun olmazdı ama ben onun yanına gitmek istiyor muydum bilmiyordum. Aslında istiyordum kararsız olduğum tek konu beni bu kadar bekletmişken neden ben bir lafıyla hemen ayağına gideyim? Zaten dün attığı mesajda öyle vazgeçeceğini falan da söylememişti, sadece geç kalacağız demişti. Geç kalacağız...

 Çalan alarm sesiyle yastığımın altındaki telefonu alıp kapattım. Saat yedi buçuktu, sekiz buçukta dersim vardı. Yataktan çıkıp banyoya ilerledim, işimi halledip çıkarken kararlıydım. Gitmeyecektim. Dolabımın karşısına geçip siyah-beyaz kareli gömleğimi altına da siyah pantolonumu aldım. Gömleğimin üzerinde ki sarı yazıya uygun sarı kadifemsi crobumu alıp yatağa attım, aynanın karşısına geçerken iç çekmeden edemedim. Çok gitmek istiyordum ama gitmeyecektim, koymuştum kafama. Aynanın önünde saçlarımı taradıktan sonra kıyafetlerimi üzerime geçirip çantamı hazırlamaya koyuldum, çantamda hazır olunca odamdan çıktım. Ev halkı hala uyuyordu, içimden abim ne zaman çalışmaya başlayacak diye düşünürken telefonum titredi çıkardım, Özgür'dü ve aşağıda olduğunu söylüyordu.  Kapının yanındaki portmantodan siyah uzun kot ceketimi ayaklarıma da yarım botumu geçirdim. Evden çıkıp merdivenleri indim hızla. Kapıdan çıkarken Özgür kızıl saçlarını elindeki tokayla tepesinde toplamaya çalışıyordu. 

"Niye evde yapmıyorsun bu işi?" derken gözlerimle saçlarını işaret ediyordum. Aslında saçları dümdüzdü, uğraşmazdı insan. 

"Açık bırakacaktım da vazgeçtim." dedi saçlarını omzundan geriye iterken. Omzumu silkip iki merdiveni de indim. Gözlerim istemsizce Aslan'ın penceresine gitti. Oradaydı. Siyah boğazlı bir kazak giymiş elleri cebindeydi ve gözleri bendeydi. Kıstığı gözleri karın kısmımda dolaşıyordu. Neye baktığını anlamak için başımı eğdiğimde açıkta kalan göbeğime baktığını fark ettim. Gözleğimin düğmeleri açıktı ve crop göbeğimi biraz gösteriyordu. Farkında olmadan elim crobumun lastikli beline gitmiş ve aşağı çekmiştim. Bu hareketime karşılık anında bakışları gözlerimi bulmuştu, dudakları hafif kıvrılırken bakışlarımı çektim ondan. Özgür'e döndüğümde gözleriyle bir bana bir Aslan'a bakıyordu.

"Hadi gidelim." derken sesim kısık çıkmıştı.  Kalbim gümbür gümbür atıyordu resmen. Özgür de benim gibi yürümeye başlayınca konuştu. 

"Az önce ne oldu lan öyle."  Yüzümdeki gülümsemeyi silemezken omzumu silktim. 

"Bilmiyorum." dedim sadece.

"Yalnız Zeliş adam seni bir bakışıyla nakavt etti, böyle olmaz ipleri eline alman lazım. Yoksa her halta karışır söyleyeyim!" 

"Ne saçmalıyorsun Özgür ya!" derken  sesim sinirli çıkmıştı. Kim beni nakavt etmişti ?

"Aslan abi sadece açıkta kalan göbeğine kaşları çatık baktı diye hemen kapattın! Böyle olmaz güzel arkadaşım onun önünde gerim gerim gerilip önünden süzülecektin. Yarın öbür gün sevgili olduğunuzda kıyafetine karışırda bu ben diyeyim." 

"Saçmalama, Aslıhan abla da açık giyiniyor ama hiç görmedim karıştığını!" derken sesim sinirli çıkmıştı. 

"O ablası çünkü. Ama sen sevgilisi, sevdiği olacaksın!" Kaşlarım çatılırken olduğum yerde durup Özgür'e baktım.