ASİ

27

Yazar: Özge Meral

Erkekler asla büyümeyen koca bebekler gibidir.
Karınlarını doyurup onlarla ilgilendiğinizde sizden iyisi yoktur ama ellerinden oyuncaklarını aldığınız zaman canavara dönüşürler.
Dört bir yanı saran kasvetli havanın altında impalanın hızını biraz daha keserken ' Bende Sehun'un oyuncağını elinden aldım sanırım.' Diye düşündüm.

Ve uyuyan aslanı uyandırdım.

' Sen sadece yapman gerekeni yaptın.' Diye teskin etti beni içimdeki küstah ses.
Bir sapağı daha dönüp boş yolda düşük hızımla ilerlemeye devam ederken bakışlarım kararan ufuk çizgisinde gezindi.
Sonuçta sadece birkaç saatliğine arabasını görmesine engel olduğum için beni öldürecek değildi.

Değildi, değil mi ?

Yalnızca 3 gün önce otoparkta aramızdaki geçenleri düşünmeyi reddederek radyoya uzandım.
Yavaş yavaş radyo istasyonlarını gezerken rahatlatıcı bir country müziğinde karar kılıp gülümseyerek bakışlarımı önce yolda ardından dikiz aynasına çevirdim ve son sürat köşeyi dönen gıcır gıcır bir chevroletle göz göze geldim.

Zihnim hızlı bir durum değerlendirmesi yaparken Sehun'un bana yetişme olasılığını kafamda hesaplamaya çalışıyordum. Öncelikle şehirden çıkana kadar girdiğim ara sokaklar ve hızım hesaba katıldığında altında arabası yokken beni takip etmesi imkansızdı.
Tabi birileri impalayı görüp Sehun'a yerimi söylemediyse...

Ah, siktir !
Kaskatı kesilen bedenimle direksiyon simidini sıkıca kavrayıp bakışlarımı dikkatle dikiz aynasından gittikçe yaklaşmaya başlayan Chevrolet'e dikerken dişlerimi sıkıp yavaşça gaza yüklenmeye başladım. İmpala yeni hızına kolaylıkla uyum sağlarken Chevrolet'le İmpala arasında açılan farka gülümseyerek bakıp radyoda çalan parçanın son satırlarına eşlik ettim.

Hava kışkırtıcı bir güçle derinden bir gök gürültüsüyle sarsılırken arka tamponda hissettiğim sarsıntıyla boğuk bir çığlık attım. Bakışlarım hızla dikiz aynasına kayarken Chevrolet'in penceresinden sırıtarak sarkan bir silueti ve ikinci kez ateş alan silahı son anda fark edebildim. İkinci kurşun vızıldayarak impalanın yanından geçerken adrenalinle kaynayan bedenimi sakinleştirmek istercesine derin bir nefes alıp direksiyon simidini hızla sol şeride kırdım. Normal şartlarda bu hareket hasarı tamir edilemez şeylere sebep olacakken şimdi yalnızca üçüncü kurşundan kurtulmama yardımcı olmuştu. Gaza olan kuvvetimle yüklenip Chevrolet hızla üzerime yaklaşırken yeniden şerit değiştirdim.

Bomboş yolda sürekli şerit değiştirerek ve açılan kurşunlardan kurtulmaya çalışarak ilerlerken zihnim her türlü düşünceyi ustalıkla sandıklara kaldırmış gibi hissediyordum. Dört nala atan kalbimle yeniden şerit değiştirmek için hamle yaptığım sırada kurşunlardan biri sol dikiz aynasını parçalarına ayırarak yoluna devam etti. Boğazımı tırmalayan düzinelerce çığlığın eşliğinde sarsılarak aynı şeride geri dönerken Chevrolet gittikçe impalaya daha da çok yaklaşıyor gibiydi.

Nefes almaya ve düşünmeye çalıştım.
Kahrolası bir Chevrolet tarafından üzerime kurşun yağıyordu.
Kasaba yakınlarında değilim.
Kahretsin kendi arabamda bile değildim !

Kafamın içinde çakan şimşekle baştan aşağıya titrerken " Araba !" diye inledim.

İmpala !
Sehun !

Altımdaki araba karanlık bir çetenin lideri olan eski sevgilime aitti.
Lanet olsun.
Cebimdeki çoktan kapattığım telefonuma uzanıp Sehun'u aramayı düşündüm.
Peki ne diyecektim ? Arabanı çaldıktan sonra beni sen sanan bir grup tarafından kurşun yağmuruna tutuluyorum mu ? İmpalayı en yakın uçurumdan aşağıya sürmem bundan daha mantıklı olurdu.
Çalıntı bir arabayla üstelik ehliyetim bile yokken polisi arayamayacağıma göre geriye tek bir seçenek kalıyordu. Derin arındırıcı bir nefes almaya çalışıp çatılı kaşlarımla bir kez daha dikiz aynasını kontrol ettim.
Chevrolet'le aramızdaki mesafe gittikçe çoğalırken daha da çatılan kaşlarımla yavaşlayarak duran ve gerisin geriye dönen Chevrolet'i şaşkınlıkla izledim.