Twilight's Empress

Chapter 31

Chapter 31

MC's POV

Once you felt that unexpected happiness, the calm, and the experienced the things you never experienced before, you would probably feel like you're the happiest person alive, but then as to what others say, there's a storm after the calm, and there's a sadness after happiness.

"Daddy's calling..." napalingon kaming lahat kay Dominic na nag salita, he looked like he's about to cry habang nakatingin siya sa Twilight. "Excuse me." he said at kaagad na tumayo at lumabas ng canteen.

I looked at everyone at nagulat pa ako nang biglang ilabas ni Maverick ang cellphone niya, I saw him dialing someone's phone at kaagad na itinapat sa tainga niya ito nang mag ring na siguro.

Pati ako ay hindi makagalaw, I don't know what's going on but then Maverick stand up, I saw him looking at me kaya tumingin rin ako sakaniya.

"Come with me." he said at wala sa sarili naman akong sumunod sakaniya, napaka seryoso kasi ng boses nito kaya napatayo nalang ako at sinundan nga siya papalabas ng cafeteria.

Nakarating naman kami sa may likod ng school, this is almost the part where I was beaten up by those guys, nagkasakit pa nga ako dahil lang sa mga bugbog nung mga 'yon, and speaking off.., hindi ko na ulit sila nakikita dito, asan na ba sila? Hindi pa ako nakakaganti!

The topic popped into my mind nang marinig kong nag salita na ulit si Maverick. "Hello.. Harry, you can do some hacking right? Can you check the account I will send to you? Yes, please delete the video... you saw the video right now? How?" he asked over the phone.

Namilog naman ang bibig ko nang marealize kong ang tinutukoy ni Maverick ay ang video, hindi ko kilala kung sino ang kausap niya pero may nabanggit siyang hacking... anong gagawin niya?

"Did it reached mom already? Okay.. okay.." he said and face palmed slightly.

Binaba na niya ang tawag matapos siyang mag pasalamat sa kung sino man ang kausap niya, napaupo naman siya sa may bench duon at nakayuko lang, nanatili akong nakatayo duon at tinitignan siya. Siguro ay naramdaman niya ang mga tingin ko kaya tumingin siya saakin.

He tapped the space beside him at kahit wala siyang sabihin ay naiintindihan ko naman ang gusto niyang iparating, I sat down beside him at nanatili naman siyang nakayuko.

"MC.." he whispered kaya napatingin ako sakaniya. "Puwedeng payakap?" he asked and slightly looked at me, akmang sasagot palang ako nang maputol na ito because I already saw him hugging me.

Bahagya pa akong natigilan habang nakayakap siya at hindi ako makagalaw kaagad, napasara nalang ako ng bibig ko at unti unti ko na ring itinataas ang kamay ko hanggang sa makayakap na rin ako sakaniya. I am slightly tapping his back para lang mapakalma siya.

Nang medyo gumaan na siguro ang pakiramdam niya ay humiwalay na rin naman siya saakin, napatingin nalang ako sakaniya na nakatingin rin siya sa saakin.

"I just want you to know that whatever happens... it is not your fault, it is our choice and this is our battle to fight." he said at wala naman akong masabi dahil hindi ko naman alam kung ano ang sinasabi niya.

"Ano - ano bang nangyayari?" I asked. Confused.

Bago pa siya makasagot ay tumunog na ang cellphone niya at kaagad siyang tumayo, he held my hand at hinila na ako kasama siya kaya hindi na rin ako nakapalag, akala kko ay babalik na kami sa cafateria pero nalaman kong nandito na kami sa tapat ng dorm at saka pumasok.