HOŞNÜMÂ (tamamlandı) MUÂŞAKA SERİSİ 🌿

12. Bölüm

*satır arası yorumları unutmayalım canımlar

(multi : Osman)

Bu bölüm 11. Bölüme en favori yorumları yapan RbKrgz7496 'a ithaf 🎈

Osman Çalaphan'dan 🖤

Ellerim kravatımın kıvrımlarını düzeltirken bakışlarım aynadaki yansımam da geziyordu. Annemle babamın karışımı olan simam böyle gülümsediğim zamanlar ile daha da ayan oluyordu. Gülümsüyordum. Kalbim huzurlu, ruhum tamam olmuştu. Sevdiğime hislerimi heceleyip aşkıma karşılık bulmuştum günler evvel . Vakit maşukuna kavuşan her aşık gibi ma'şukiyet vaktiydi. İstikbal saati ise vuslatı vuruyordu...

Giyinme odasından aheste adımlar ile çıkıp kıyafetimi düzelterek masanın üzerindeki telefonuma uzandım. Sabah erkenden uyanıp ders çalışacağını söyleyen çakır gözlü güzelimden hala ses seda çıkmamıştı. Ya uyuyakalmış, yada derse dalıp beni unutmuştu yine. Kendimi hatırlatma vaktiydi o zaman...

Parmaklarım kişi listesinde onun ismini bulurken arama tuşuna basıp hevesle kulağıma yaslamıştım ahizeyi. Dün geceden beri sesini de onu da özlediğimi fark ediyordum. Bu firak artık beni rahatsız eder olmuştu. Telefon çalmış, çalmış ama açılmamıştı. Kaşlarım istemsizce çatılırken aramayı sonlandırıp tek elimi belime yasladım. Bu saate kadar uyumak adeti değildi. Bir kez daha arasam... Vazgeçmeden tekrar yaslamıştım ahizeyi yanağıma. Yine sonuna kadar çalmıştı ve bu kez ben kapatmaya niyet ederken son anda açılmıştı.

-Osman... 'diye hemen konuşmaya giren sesin aradığım Nâre kıza değil de Leylifer teyzeye ait olması anlık endişeye mahal vermişti.

-Leylifer teyze? Nâre nerede? Bir şey mi oldu?' dedim yüreğim hissettiğim huzursuzluk ile titrerken. Ceketimin düğmesini açıp cama doğru bir adım attım. Leylifer teyze kısık bir sesle konuşuyordu.

-Yok oğlum korkma. Nâre benim odamda uyuyor. Telefonu kendi odasında kalmış duyunca açtım bende.' dedi sükûnetle. Gözlerimi nefes vererek kapatıp göğsümde tıkanan havayı boşalttım. Şu bir kaç saniye de aklıma gelenler kalp ağrıtacak cinstendi.

-Bir an endişelendim.' dedim buruk sesimle. Kesik birkaç nefesle hafiflettim içimi. Leylifer teyzenin kapı kapatma sesi duyulmuştu. Hafifçe yutkundu.

-Aslında bende seni arayacaktım Osman.' dedi ciddiyetle. Tek kaşım havaya kalkmıştı. Beni araması gereken ne olmuştu ki?

-Seni dinliyorum Leylifer teyze.' dedim tok bir sesle. Kadıncağızın sesi ziyadesiyle buruk geliyordu. Hislerim olumsuz bir şeyler olduğu kanaatine varıyordu. Derince nefes alıp 'Allah' diyerek üfledi.

-Osman Nâre dün gece çok kötüydü. Zannımca bir kabus gördü ve bu onu mahvetti. Kızcağızımın atlatamadığı şeyler var oğlum. Anlatmıyor ama hissediyorum. Kendi yatağına geri yatıramadım. Benim yanımda uyudu da sabaha kadar başında Kuran okudum. '

Duyduklarım tıpkı hissettiklerim gibi kötü bir şeyler olduğu yönündeydi. Kaşlarımı iyiden iyiye çattım. Söylemediği bir şey olduğunu sanmıyordum. En azından benden saklamazdı... Nâre iyi olacaktı. Ben yanında oldukça o daha da iyi olacaktı. Ben saracaktım yaralarını. İçim bu gece yanında olamadığım için yara misali kanarken yutkundum.