HOŞNÜMÂ (tamamlandı) MUÂŞAKA SERİSİ 🌿

23. Bölüm

*satır arası yorumları unutmayalım canımlar

(multi : Turhan Hoca)

Bu bölüm en favori yorumları yapan smihanGney 'e ithaf 🎈

Nâre Çalaphan'dan 🔥

Derin bir sessizliğin içindeydik arabanın içinde. Osman'ın gözleri kısık halde kardeşine bakıyor, aklından Allah bilir ne senaryolar geçiyordu. Korkuyordum. Sevdiğim adamın, eşimin kardeşine olan sevgisini bildiğim halde ona göstereceği tepkiden korkuyordum. Bir yanım Osman'ın ne olursa olsun onun kalbini kırmayacağını fısıldarken bir yanım sükûtunun hayra alamet olmadığını söylüyordu. Nitekim öyle de olmuştu. Osman az evvel durdurduğu arabadan bir hışımla inivermişti. Hızlıca açtım kapıyı.

-Osman dur! Dur Allah aşkına ne olur sakin ol! 'diyerek fırladım arkasından. Ama beni duymuyordu bile. Mihrimah arabayı geride bırakmış, yalıya doğru aheste adımlarla ilerliyordu. Osman ise koşar adımlarla peşinden... Kalbim deli gibi atıyordu. Kötü bir şey olacak diye aklım çıkıyordu! Derken Osman sert bir ifade hakim olan çehresiyle tüm caddede duyulacak şekilde seslendi.

-Mihrimah ! '

Aniden durdu adımları Mihrimah'ın. Yanlarda duran ellerini yumruk halinde sıktığını fark ettim. Gerilmişti... Ve belki düşündüğümüz gibi bir şey değildir diyen iç sesim haksız çıkmıştı. Sakladığı bir şey olduğu apaçıktı. Ürkek tavırla arkasına döndüğünde her vakit gülen yüzü ciddiyet doluydu. Abisine ve arkasından koşturan bana şaşkınlıkla baktı.

-Abi... 'dedi sesi durgun çıkarken. Osman adımlarını iyiden iyiye yavaşlatıp ağır ağır vardı onun yanına. Ben ise bir metre uzaklarında ya var ya yoktum. Çekiniyordum müdahale etmeye. Ve içimden can eşimin sakin olması için dualar ediyordum. Osman kardeşinin karşısında durdu. Az evvelki hiddetine tezat oldukça sakin görünüyordu.

-Nereden geliyorsun çiçeğim? 'dedi kibar ama sert bir tonda. Mihrimah hala gergindi. Elleri birbirine güç almak istercesine tuttu.

-O.. Okuldan geliyorum abim.' dedi istemsizce kekeleyerek. Boğazından bir yutkunma geçti. Gözlerini etrafta gezdiriyordu. Osman ceketini arkaya doğru ittirip ellerini pantolonunun ceplerine soktu.

-O araba kimindi peki? Az evvel indiğin...'

Her vakit sıcacık ilişkilerine imrendiğim abi kardeşin arasında buz gibi rüzgarlar esiyordu şimdi. Mihrimah'ın yüzü epey asıldı. Sorgulamadan rahatsız olduğu apaçıktı. Lakin abisinin az önceki sinirli halini görse bu duruma şükrederdi.

-Mezun günü toplantısına kalınca geciktim. Daha fazla geç kalmayayım diye hocam bıraktı. '

Osman'ın duydukları ile yüzü hafifçe asılmıştı. Dişleri alt dudağının kenarını stres altında kemirmeye başladığında ürkek birkaç adımla yaklaştım yanlarına. Amacım olası bir gerginlikte müdahale etmekti. Umarım gerek kalmazdı.

-Kimmiş peki o hocan? Arabadan gördüğüm kadarıyla tanıdık değil. '

Sorgu sürüyordu. Lakin bunu hem abilik duygularıyla hissettiği kıskançlık hemde koruma içgüdüsüyle yaptığının farkındaydım. Umarım Mihrimah da bu durumun farkında olurdu. Ve umarım onu sadece korumak isteyen abisini yanlış anlayıp ilişkilerini zedelemezdi. Ama öyle olmadı. Mihrimah burnundan sert bir nefes çekip öfke dolduğunu belli edercesine üfledi.